Czy zbytnio martwimy się czasem spędzanym na ekranie przez nasze dzieci?

Zawartość

• Nasze dzieci są cyfrowymi tubylcami
• Zasady czasu na ekranie zawsze się zmieniają, więc skup się na jakości

Nieustannie zmieniające się dane i „reguły” dotyczące tego, co jest dobre, a co złe, mogą stworzyć idealną burzę stresu i niepokoju.

Kiedy byłem dzieckiem, cały czas oglądałem telewizję. Mieliśmy telewizor w kuchni, więc oglądaliśmy podczas kolacji. Byłem zapadającym w pamięć dzieckiem, więc codziennie wracałem do domu ze szkoły, włączałem programy po szkole i oglądałem godziny. Telewizor był stałym elementem mojego życia. Zawsze było włączone w co najmniej jednym pokoju i były duże szanse, że ktoś to ogląda.

I nie mówmy nawet o grach wideo. Oryginalne Nintendo było podstawą, nawet moja mama pomogła uratować księżniczkę raz lub dwa.

Zdecydowanie nie byłam anomalią. Całe moje pokolenie dorastało z Nickelodeon, MTV, Super Mario Brothers i Mortal Kombat. Nikt nie pomyślał dwa razy o telewizji. Nie było to kontrowersyjne, a nasi rodzice z pewnością nigdy nie zostali osądzeni za to, że pozwolili nam „mieć czas na ekranie”.

W ciągu ostatnich 30 lat rodzicielstwo zmieniło się tak bardzo, że stało się czasownikiem zamiast rzeczownika. Moi rodzice, ci, którzy nigdy nie zastanawiali się, czy możemy oglądać telewizję i grać w Nintendo, nawet nie rozpoznają rodzicielstwa, które robimy dzisiaj. Dla współczesnych rodziców ciągłe oczekiwanie na perfekcję na Pinterest, mnogość różnych „stylów rodzicielskich” oraz ciągle zmieniające się dane i „badania” dotyczące tego, co jest dobre, a co nie dla naszych dzieci, mogą wywołać idealną burzę stres i niepokój.

„Dzieci śpią dziś mniej niż ich poprzednicy i prawdopodobne jest, że media cyfrowe są czynnikiem przyczyniającym się. Więcej czasu w nocy na ekranie wraz z stymulującą naturą technologii i samą treścią programów skróci czas snu. ”

- Raun D. Melmed, MD, FAAP, pediatra rozwojowy

Wtedy czas na ekranie zdarzał się prawie tylko w domu. Nasze ekrany były zarezerwowane dla naszych telewizorów, a później naszych komputerów. Pomysł, że za 25 lub 30 lat będziemy się chodzić z małym magicznym ekranem w naszych kieszeniach, który pozwala nam oglądać każdy program, jaki możemy wymyślić, uzyskując dostęp do zgromadzonej wiedzy o całej historii świata i śmiej się z śmiesznych filmów o kotach, wydawałoby się, że to science fiction.

Ale te magiczne ekrany - futurystyczne czy nie - zmieniły świat rodzicielski, jaki znamy. Ekrany są łatwą rozrywką dla płaczącego malucha w restauracji, ale także wygodnym sposobem na zdobycie korepetycji po szkole dla dzieci w wieku szkolnym i niezbędnym narzędziem sieciowym dla licealistów. Dzieci polegają na ekranach o wiele bardziej niż kiedyś.

Nasze dzieci są cyfrowymi tubylcami

Urodzone w rewolucji technologicznej obecne pokolenie dzieci jest wprowadzane do mediów technicznych i cyfrowych od dość wczesnego czasu, czasem od urodzenia. Będą nieskończenie bardziej zaznajomieni z technologią i wygodniejsi niż ich rodzice.

Ten nieunikniony podział pasuje zgodnie z prawem Moore'a, który polega na tym, że technologia podwaja się lub rozwija w ciągu dwóch lat od jej rozwoju. Kiedy nasze dzieci są dorosłe, mogą myśleć o nas w taki sposób, jak niektórzy z nas myślą o naszych rodzicach próbujących dowiedzieć się z Facebooka lub SMS-ów. Będziemy im wyglądać jak luddyci.

Technologia maszeruje w nieubłaganym tempie, a rodzice są rozdarci między wiedzą, że dzieci potrzebują dostępu do technologii i przestrzeni do nauki, a obawą, że technologia zakłóci „normalne” dzieciństwo.

Ale co to wczesne wprowadzenie do technologii oznacza dla ich rozwoju? W jaki sposób sposób parsowania informacji je zmienia? Czy ekrany szkodzą ich rozwojowi, czy też ekrany mogą im pomóc?

Nie można zaprzeczyć, że ekrany mają wpływ na rozwój dziecka. Dzieciństwo to czas krytyczny dla nauki od ruchu i ich otoczenia. Bodźce środowiskowe są krytyczne. Jeśli dziecko, zwłaszcza bardzo małe dziecko, takie jak małe dziecko, przez dłuższy czas koncentruje się na ekranach i mediach, będzie to miało konsekwencje rozwojowe. Czas na ekranie to również zwykle tryb siedzący, więc im bardziej dziecko korzysta z urządzenia lub gra, tym mniej czasu się porusza i ćwiczy.

Innym problemem jest wpływ na sen i jakość snu. Dr Raun D. Melmed, pediatra zajmujący się rozwojem w Scottsdale w Arizonie, ostrzega: „Dzieci mają dziś mniej snu niż ich poprzednicy i prawdopodobne jest, że media cyfrowe są czynnikiem przyczyniającym się. Więcej czasu w nocy na ekranie wraz z stymulującą naturą technologii i samą treścią programów skróci czas snu. ” A to może również powodować ogólne problemy zdrowotne. „Niska jakość i nieodpowiedni sen mogą skutkować nieefektywnym przetwarzaniem poznawczym, odpowiedzialnością za nastrój, drażliwością i powolnością. Nie wspominając już o jego wpływie na dietę i przyrost masy ciała - mówi Melmed.

Ekrany nie są wcale takie złe. Nie zamieniają naszych dzieci w pokolenie niesocjalizowanych zombie. Ale nie wszystkie też są dobre.

I odwrotnie, media cyfrowe pomogły dzieciom w szybkim analizowaniu informacji. Zdolność rozpoznawania tego, co dzieje się na ekranie, kategoryzowania go w mózgu i odpowiedniego reagowania jest bardziej widoczna u młodych ludzi niż u osób starszych. Czasy reakcji są szybsze. Umiejętność odrzucania tego, co niepotrzebne, i szybkie i wydajne przemieszczanie się staje się cenioną umiejętnością w środowisku pracy. A dzięki cyfrowym mediom i grom oraz przewijaniu kanałów informacyjnych i wyników wyszukiwania, nasze dzieci mają niesamowitą zdolność robienia tego bardzo szybko.

Oczywiście, jeśli pozwolisz maluchowi wpatrywać się w ekran przez cały dzień, pojawią się problemy. Jeśli twoja 7-latka spędza więcej czasu na kanapie, grając w gry wideo niż na zewnątrz z innymi dziećmi, będą pewne problemy. Ale wręczenie maluchowi telefonu, aby mógł obserwować Daniela Tygrysa podczas zakupów, nie usmaży ich mózgu ani nie zniszczy ich szans na życie.

Zasady dotyczące czasu na ekranie zmieniają się tak często w ciągu ostatnich kilku lat, że rodzice próbują zdecydować, co jest bezpieczne, a co nie. To wszystko, gdy oni wykonują rękawicę osądów innych ludzi.

Umiar ma kluczowe znaczenie: ekrany nie są wcale takie złe. Nie zamieniają naszych dzieci w pokolenie niesocjalizowanych zombie. Ale nie wszystkie też są dobre.

Zasady czasu na ekranie zawsze się zmieniają, więc skup się na jakości

Przez wiele lat Amerykańska Akademia Pediatrii (AAP) w ogóle zalecała zerowe ekrany dla dzieci w wieku poniżej dwóch lat. Obejmowało to wszystko, od iPadów po sesje Skype z Babcią. Ludzie uważali, że jest to trochę nierozsądne, biorąc pod uwagę powszechność ekranów. Rodzice odczuwali presję ze strony innych rodziców i dobrej galerii orzeszków ziemnych, aby wychowywać małe dzieci bez ekranu. Spowodowało to ożywioną debatę po obu stronach, a sterty winy zostały określone przez wszystkich.

Wreszcie w 2016 r. AAP zmienił zasadę i zatwierdził niektóre media cyfrowe dla małych dzieci w wieku 18 miesięcy i starszych. Czaty wideo nie są już liczone jako ujemny czas ekranu dla niemowląt i małych dzieci w wieku poniżej 18 miesięcy.

Podobnie rodzicom często mówi się, że czas na ekranie może powodować ADHD. Zamiast tego dr Melmed sugeruje, że dzieci z ADHD są bardziej podatne na „podatność na zranienia i większą podatność na nadmierne i problematyczne korzystanie z ekranu”. Melmed mówi: „Dzieci z ADHD mogą nadmiernie koncentrować się na wysoce stymulujących zadaniach, co sprawia, że ​​odłączenie i przejście do bardziej przyziemnego zadania jest o wiele trudniejsze”. Ta trudność związana z przejściem może powodować napady złości i kruszenia, które często, jeśli niesłusznie, są związane z problemami zachowania spowodowanymi przez media cyfrowe, ale które w rzeczywistości są znakiem rozpoznawczym ADHD.

Okazuje się, że jak wszystko, ważna jest jakość. Godziny Świnki Peppy lub zabawkowe filmy na YouTube mają się rozwijać, tak jak posiłki fast food są dla zdrowia: nieoptymalne. Ważne jest, aby rodzice aktywnie uczestniczyli w konsumpcji mediów przez małe dzieci i wybierali dla nich wysokiej jakości programy i gry. Ale zmęczeni, oszołomieni, obezwładnieni rodzice mogą mieć pewność, że 15 do 20 minut Octonauts, a nawet Klub Myszki Miki nie zrujnuje mózgu twojego dziecka.

Współcześni rodzice mają wystarczająco dużo zmartwień, nie dodając winy za rozsądny czas na ekranie. Najważniejsze są stosowanie zdrowego rozsądku i dokonywanie wyborów dotyczących jakości. Każdy rodzic, który jest aktywnie zainteresowany wpływem czasu spędzanego na ekranie na rozwój swojego dziecka, nie jest rodzajem, który pozwoli godzinom 2-letniemu wychodzić na dwór lub nastolatkowi popłynie w samotność i depresję ze strony smartfona i społeczności konta medialne. Zaangażowany rodzic jest pierwszym krokiem w ograniczaniu nadużywania technologii.

Przestańcie więc tak bardzo martwić się czasem na ekranie, ludźmi i wykorzystajcie ten dodatkowy czas na spakowanie obiadów, znalezienie brakujących butów, udzielenie odpowiedzi na dziesięć tysięcy pytań i oczyszczenie sika z podłogi wokół toalety.

Kristi jest niezależną pisarką i matką, która spędza większość czasu na opiece nad ludźmi innymi niż ona sama. Często jest wyczerpana i kompensuje intensywne uzależnienie od kofeiny. Znajdź ją na Świergot.