Próbowałem marihuany medycznej na moje stwardnienie rozsiane i oto, co się stało

Zawartość

• Kolejka górska, która jest bólem stwardnienia rozsianego
• Dlaczego martwiłem się marihuaną medyczną?
• 1. Jaką wiadomość wyśle ​​do moich trzech nastolatków?
• 2. Czy inni ludzie by mnie osądzali?
• 3. Czy ludzie w przychodniach wyśmiewaliby się ze mnie?
• 4. Co jeśli to nie zadziała?
• Czego się nauczyłem, odkąd zacząłem marihuanę
• 1. Tych trzech nastolatków ma moje plecy
• 2. Ważna jest moja rodzina i przyjaciele, a nie ktokolwiek inny
• 3. Ludzie w przychodniach chcą pomóc
• 4. Jak dotąd, tak dobrze

W 2007 roku zdiagnozowano u mnie stwardnienie rozsiane. Byłem mamą dla trzech małych dzieci w wieku 9, 7 i 5 lat i naprawdę nie miałem czasu, aby stwardnienie rozsiane przejęło moje życie. Byłem aktywną, prawdopodobnie nadmiernie zaangażowaną „super mamą”, która nigdy nie chciała nikogo zawieść i nigdy nie chciała okazywać słabości ani wrażliwości.

MS wtargnęło i wstrząsnęło tym wszystkim.

Początkowo uderzyło mnie tam, gdzie najbardziej mnie bolało: mobilność. Zepsuło się z dnia na dzień. W niecały rok przeszedłem z biegów 6 do 8 mil sześć dni w tygodniu na konieczność korzystania z laski lub mojego Segwaya, aby iść gdziekolwiek poza moim domem. To był paskudny cios, ale nim rzuciłem, znajdując nowe sposoby na załatwienie sprawy, pozwalając sobie na przyjęcie „nowego mnie”, który wydawał się być w ciągłym ruchu.

Stwardnienie rozsiane może na nowo zdefiniować twoje życie w jednej chwili, a następnie zdecydować się z tobą zepsuć i ponownie zdefiniować je jutro. Przedarłem się przez płomienie, zmęczenie i mgłę, wojownik z misją dzierżący moją różową laskę jak miecz.

Podczas tej fazy mojego stwardnienia rozsianego ból nie pojawił się jako pełnoprawny członek zespołu, z którym grałem każdego dnia. Jednak wyskakuje mi z głowy podczas moich treningów. Przybyłem na siłownię czując się dobrze, ale po kilku minutach odkryłem palący ból, spastyczność i skurcze. Bardzo bolało, ale wiedząc, że zniknie wkrótce po skończeniu, stało się to znośne.

Kolejka górska, która jest bólem stwardnienia rozsianego

Po czterech latach miałem szczęście, że zacząłem odczuwać poprawę mobilności i równowagi. (Jest coś, co można powiedzieć o rozwodzie i zmniejszeniu stresu.) Odłożyłem laskę i zacząłem koncentrować się na życiu bez niej. To było cudowne, ta nowo odkryta wolność, a były nawet dni, kiedy „Mam stwardnienie rozsiane” nie była pierwszą myślą, która przeszła mi przez głowę, gdy obudziłem się rano. Kiedy mnie nie było, przestałem się martwić, że upadnę lub nie będę w stanie wrócić do samochodu po podróży do sklepu spożywczego.

Potem stwardnienie rozsiane zdecydowało, że chce grać ponownie i otworzyło drzwi do bólu. Powoli się budował, a potem pojawiał się raz na jakiś czas. To było denerwujące, ale znośne. Ale okazjonalna wizyta stała się czymś normalnym, przejmując coraz więcej mojego życia. Przez lata, gdy ból stał się stały i pochłaniający, rozmawiałem o tym z lekarzami. Podczas spotkań zawsze zmieniałem ocenę bólu na 2 lub 3 na ciągłe pisanie „10 ++++”na formularzu (wraz z kilkoma przekleństwami, tylko dla mojej uwagi).

Próbowałem zgodnie z zaleceniami mojego lekarza. Czasami trochę by to pomogło, przynajmniej na początku. Ale wszelkie ulepszenia były krótkotrwałe i znajdę się w samym środku bólu, spędzając każdy dzień, mając nadzieję, że uda mi się przetrwać cały dzień. Próbowałem baklofenu, tyzanidyny, gabapentyny, metadonu (dolofiny), klonazepamu, LDN, amitryptyliny i nortryptyliny. Samolecząc się alkoholem. Ale nic z tego nie działało. Ból pozostał, a ja coraz bardziej zapadałem się w świat, który dla mnie stworzył.

Dlaczego martwiłem się marihuaną medyczną?

Kilka lat rozmawiałem z lekarzem o marihuanie medycznej, a nawet cztery lata temu dostałem receptę (kartę MMJ). Lekarz niewiele o tym wiedział, ale zasugerował, żebym to zbadał. W Waszyngtonie zalegalizowano rekreacyjną marihuanę, a sklepy z marihuaną zaczęły pojawiać się wszędzie. Ale nie zbadałem tego jako opcji.

Jeśli cierpisz na przewlekły ból i chcesz wypróbować konopie indyjskie, ale mieszkasz w miejscu, gdzie jest to nielegalne, możesz pomyśleć, że zwariowałem na punkcie tego, że nie spróbowałem. Ale miałem swoje powody. Musiałem pogodzić się z każdym z pytań i pytań, jakie miałem, zanim mogłem zrobić skok i dać zastrzyk marihuany medycznej. Były to:

1. Jaką wiadomość wyśle ​​do moich trzech nastolatków?

Martwiłem się o pozostanie dla nich pozytywnym wzorem do naśladowania.

2. Czy inni ludzie by mnie osądzali?

Co jeśli inni ludzie, w tym moi przyjaciele i rodzina, myśleli, że używam jej „medycznej” części jako pretekstu do zatarcia bólu?

3. Czy ludzie w przychodniach wyśmiewaliby się ze mnie?

Byłem zastraszony, że poszedłem do ambulatorium, nie wiedząc nic. Byłem pewien, że pracownicy śmieją się z mojej nieświadomości wszystkich rzeczy związanych z konopiami indyjskimi. Uznałem, że pomyśleliby, że zwariowałem, gdybym powiedział, że nie chcę się naćpać - chciałem tylko ulgi od bólu. Czy to nie dlatego ludzie chodzą do sklepu z doniczkami, żeby się naćpać?

4. Co jeśli to nie zadziała?

Martwiłem się, że jeszcze raz podniosę moje nadzieje, tylko po to, by znaleźć nieunikniony powrót bólu i nie ma już nic do wypróbowania.

Czego się nauczyłem, odkąd zacząłem marihuanę

Od prawie 6 miesięcy uczestniczę w mojej przygodzie MMJ i oto, czego się nauczyłem.

1. Tych trzech nastolatków ma moje plecy

Moje dzieci chcą, żebym poczuła się lepiej. Jeśli to oznacza próbowanie marihuany, niech tak będzie. To po prostu kolejny lek, którego próbuję. Na pewno będą ze mnie żartować i będzie wiele żartów. Zawsze są. To co robimy. Ale będą mnie wspierać i bronić, jeśli zajdzie taka potrzeba.

2. Ważna jest moja rodzina i przyjaciele, a nie ktokolwiek inny

Liczą się ludzie, którzy zostali i znają mnie. Rozumieją, że staram się znaleźć lepszą jakość życia, niż pozwala na to ból, i w pełni wspierają mnie w tej przygodzie.

3. Ludzie w przychodniach chcą pomóc

Ludzie, którzy martwili się o kupowanie potów, okazali się jednym z moich najlepszych zasobów. Znalazłem niesamowitych ludzi, którzy naprawdę chcą pomóc. Zawsze są gotowi słuchać i proponować sugestie. Zamiast martwić się o to, że czuję się niezręcznie, nerwowo lub niewygodnie, teraz czekam na wizyty. Zdaję sobie sprawę, że te obawy wynikały z dopuszczenia stereotypu, który przesłania moją opinię o tym, jak wyglądałyby te firmy i ich pracownicy.

4. Jak dotąd, tak dobrze

Medyczna marihuana pomaga i to jest ważne. Jestem bardzo optymistą, że nadal znajdę ulgę. Istnieje tak wiele różnych odmian, a każda z nich ma swój unikalny profil, jeśli chodzi o to, jak się czujesz i jak twój umysł myśli lub postrzega rzeczy. Więc może ten konkretny, który działa dla mnie naprawdę dobrze, nie przetrwa. Może to nie zawsze pomoże w bólu, a może zacznie sprawiać, że mój umysł będzie zabawny lub niewyraźny. Ale jeśli tak się stanie, istnieje wiele innych opcji.

W przeciwieństwie do wielu przepisanych przeze mnie leków, które próbowałem w przeszłości, nie spotkałem żadnych skutków ubocznych. Doświadczyłem zawrotów głowy, biegunki, zaparć, skurczów, suchości oczu, suchości w ustach, senności, niepokoju, bezsenności, niepokoju, a nawet zmniejszyłem popęd seksualny, gdy szukałem ulgi. Ale w przypadku marihuany jedynymi efektami ubocznymi, które zauważyłem, są uśmiechanie się i śmiech bardziej niż kiedykolwiek (och, a także powrót mojej popędu seksualnego!).

Meg Lewellyn jest mamą trójki dzieci. W 2007 r. Zdiagnozowano u niej stwardnienie rozsiane. Możesz przeczytać więcej o jej historii na jej blogu, BBHwithMSlub połącz się z nią na Facebooku.