Dokładne omówienie ostatnich dni twojego zwierzaka (i po nim)

Zawartość

• Odsuwanie się od rozmów o śmierci nie jest zdrowe dla nas ani dla naszych zwierząt
• Co obejmuje hospicjum weterynaryjne?
• Czego można oczekiwać od eutanazji
• Nie bój się pytać o coś, co Cię niepokoi
• Upamiętnienie i szczątki
• Dyspozycja to tylko jedna część upamiętnienia ukochanego zwierzaka

„Na koniec przyszedł weterynarz i posadził Iwana na moim podwórku pod jabłonią”, wspomina Emily Rhoads, opisując śmierć swojego ukochanego psa, Iwana.

W ciągu sześciu miesięcy, które doprowadziły do ​​jego śmierci, Ivan doświadczył powolnego upadku, ale w jednym z nich Rhoads czuł się, jakby miała kontrolę. Była uprawniona do podejmowania decyzji, które najlepiej służyłyby jej psiemu towarzyszowi.

Za każdym razem, gdy wprowadzamy zwierzę do naszego życia, nieświadomie wprowadzamy również cień: śmierć. Śmierć będzie podążać śladami ukochanego zwierzaka, aż w końcu go dogoni.

Wielu z nas stara się o tym nie myśleć. Nalegamy, aby spędzić razem wiele szczęśliwych lat, aby nasze zwierzaki przeżyły średnią, a kiedy nadejdzie koniec, będzie łagodne, ciche i naturalne.

„Po prostu pójdą spać i się nie obudzą”, mówimy sobie.

Jak wygląda „dobra śmierć” dla zwierząt w twoim życiu? Jak chcesz zapamiętać ich ostatnie tygodnie, dni i godziny?

Myśl o starszym psie skulonym spokojnie przy kominku jest silna. Ale niestety zazwyczaj nie dzieje się tak w przypadku zwierząt domowych. Może to być poprzedzone nagłym traumatycznym wypadkiem, szybkim początkiem poważnej choroby lub miesiącami walki z rakiem lub inną śmiertelną chorobą.

I często nie przychodzi samodzielnie, ale z pomocą.

Odsuwanie się od rozmów o śmierci nie jest zdrowe dla nas ani dla naszych zwierząt

Ważne jest usiąść i pomyśleć o śmierci, którą chcesz mieć. To samo dotyczy twoich zwierząt. To rozmowa Dr Lynn Hendrix, mobilny lekarz hospicjum i opieki paliatywnej, mówi, że nie mamy dość często.

W pewnym sensie weterynarze zawodzą swoich klientów z powodu luk w ich własnym szkoleniu, mówi. Przybyła do hospicjum dla zwierząt z weterynaryjnego pogotowia, co poinformowało ją o praktyce. „W oddziale ratunkowym widać wielu klientów wycofanych z eksploatacji” - mówi.

Jak wygląda „dobra śmierć” dla zwierząt w twoim życiu? Jak chcesz zapamiętać ich ostatnie tygodnie, dni i godziny?

Być może wygląda to tak: zabranie kota, który mieszkał z tobą od czasów studenckich, do parku, aby spędzić dzień na zewnątrz, a następnie wrócić do domu, gdzie weterynarz zarządzi eutanazją i możesz go pochować pod bzami.

A może idzie do kliniki weterynaryjnej pod koniec dnia, gdzie możesz spędzić tyle czasu, ile chcesz przed wyjazdem. Lekarz weterynarii zajmie się szczątkami, wzywając cię do zebrania popiołów za kilka dni lub tygodni.

Lub jest to szybka, współczująca decyzja podjęta dla psa z poważnymi obrażeniami po uderzeniu samochodem.

Ale pytanie, jak wygląda „dobra śmierć”, zaczyna się na długo przed ostatnim oddechem.

Dobra śmierć (moim zdaniem) to trzymanie ich, mówienie im, jak bardzo ich kochamy, pieszcząc ich, a oni nie odczuwają bólu, strachu ani samotności. - Victoria Howard

Interwencje medyczne oznaczają, że często widzimy śmierć nadchodzącą z dużym wyprzedzeniem i musimy podejmować decyzje nie tylko o tym, jak będzie wyglądać śmierć, ale także o tym, jak przeżyjesz ostatnie miesiące życia. Historycznie te decyzje były traktowane jak dualność: próbujesz wszystkiego lub nic nie robisz.

Istnieje jednak trzeci sposób: hospicjum weterynaryjne i opieka paliatywna pozwala zwierzęciu otrzymywać interwencje, które pomagają leczyć ból, leczyć infekcje i zarządzać innymi aspektami opieki po zakończeniu życia.

Celem hospicjum nie jest „poddanie się”. Pozwala zwierzęciu na łagodne przejście, spędzając pozostały czas tak wygodnie, jak to możliwe: bez ekstremalnych interwencji, bez radykalnych zabiegów, bez długich nadziei na wyleczenie. I chociaż naturalnym zakończeniem hospicjum jest często śmierć wspomagana, gdy jakość życia twojego zwierzaka spadła do niemożliwego do utrzymania punktu, charakter tej pomocy może również przybrać spektrum.

Znajomość i myślenie o swoich opcjach z wyprzedzeniem może umożliwić ci dokonanie wyboru, który będzie odpowiedni dla twojej rodziny.

„To najtrudniejsze rozmowy dla weterynarzy” - mówi dr Jane Shaw, weterynarz, który bada komunikację między weterynarzami a klientami na Uniwersytecie Stanowym w Kolorado.

Nikt nie chce postawić strasznej diagnozy ani zapewnić opieki po zakończeniu życia.Ale otwarcie rozmowy stwarza przestrzeń do rozmowy o zmartwieniach, obawach i tym, co będzie dalej.

„Chcemy, aby ludzie skontaktowali się z nami jak najwcześniej, abyśmy mogli pomóc w ich przygotowaniu” - mówi dr Jessica Vogelsang, mobilny lekarz hospicjum i opieki paliatywnej, który zapewnia również konsultacje.

Co obejmuje hospicjum weterynaryjne?

Niektórzy lekarze weterynarii zajmujący się praktyką ogólną, szczególnie w obszarach, w których nie ma specjalistów, mogą oferować hospicjum. Inni mogą skierować swoich klientów do kolegi. Łagodzenie - zmniejszenie bólu i cierpienia - może być częścią opieki hospicyjnej lub leczenia.

Opieka hospicyjna, która koncentruje się na zapewnieniu wsparcia i komfortu umierającym zwierzętom i ich rodzinom, jest dostępna w warunkach klinicznych i domowych, chociaż koszty opieki domowej mogą być wyższe. Hendrix mówi, że utrzymuje około 100 klientów w swoim harmonogramie w danym momencie, chociaż tylko trzy do pięciu może być bliski śmierci.

Ważne jest, aby pomyśleć o tym, co możesz wziąć na siebie - i ile twój zwierzak może wziąć.

Jeśli opieka domowa nie jest dostępna lub jest niedostępna, lekarz weterynarii może współpracować z Tobą w celu zmniejszenia liczby wizyt w biurze w celu ograniczenia bólu i stresu. Te wizyty mogą być również dostosowane do twoich potrzeb. Być może chcesz być pierwszym lub ostatnim spotkaniem w ciągu dnia, kiedy klinika jest stosunkowo cicha.

Leki przeciwbólowe mogą być jednym z elementów opieki paliatywnej. Twoje zwierzę może również otrzymywać antybiotyki na infekcje, płyny stosowane w leczeniu odwodnienia lub zestresowanych nerek oraz leki stosowane w leczeniu określonych objawów.

Celem jest zapewnienie zwierzętom wygody. Czasami może to wymagać agresywnego traktowania, mówi Vogelsang.

Twój lekarz weterynarii może również doradzić ci w zakresie jakości życia i opracować opcje oceny zdrowia i komfortu zwierzęcia. Hospicjum i opieka paliatywna mogą być stresujące dla ludzi, nie tylko zwierząt domowych. Niektórzy uważają, że warto współpracować z terapeutą, który specjalizuje się w doradztwie żałobnym.

Jakość życia Twojego zwierzaka jest wyjątkowa, a Ty jesteś osobą, która najlepiej nadaje się do ustalenia, czy Twoje zwierzę cieszy się życiem. Niektóre rzeczy do przemyślenia mogą obejmować:

• czy twoje zwierzę je i pije
• poziom aktywności Twojego zwierzaka
• zainteresowanie Twojego zwierzaka widokami, zapachami i otoczeniem
• czy wokalizacja lub mowa ciała sugerują trudny ból
• reakcje na ukochaną żywność, działania lub ludzi
• tolerancja twojego zwierzaka na interwencje medyczne i wizyty weterynarza

Rhoads zaleca „ocenę dzienną”. Prowadź dziennik tego, jak Twój zwierzak radzi sobie z dnia na dzień, abyś mógł zobaczyć duży obraz.

Niektórzy opiekunowie zwierząt domowych twierdzą, że chcą raczej „naturalnej śmierci” niż eutanazji. Ale Hendrix zauważa, że ​​„naturalna śmierć” jest obciążoną frazą.

Vogelsang ostrzega również, że naturalny postęp śmiertelnej choroby może być wyczerpujący dla zwierząt i ludzi. Zwierzęta mogą doświadczać nietrzymania moczu, drgawek i innych objawów, które wymagają stałego monitorowania i opieki. Może to obejmować zwilżanie oczu zwierząt domowych, które same nie wytwarzają wystarczającej ilości łez, sprzątanie i kąpanie zwierząt domowych z problemami z wstrzemięźliwością oraz podawanie farmakopei leków.

„Rodzaje ludzi, którzy wejdą na tę dziedzinę, żadne zwierzę nigdy nie umrze samotnie”, mówi Vogelsang.

Ważne jest, aby pomyśleć o tym, co możesz wziąć na siebie - i ile twój zwierzak może wziąć. Hendrix dodaje, że zawsze można dokonać ponownej oceny w przypadkach, gdy opieka u schyłku życia nie spełnia potrzeb zwierzęcia.

Czego można oczekiwać od eutanazji

„Dobra śmierć (moim zdaniem) to trzymanie ich, mówienie im, jak bardzo je kochamy, pieszczoty, a oni nie cierpią, nie boją się ani nie są sami” - mówi opiekunka zwierząt Victoria Victoria Howard, która dzieliła swoje życie z kolorowy asortyment zwierząt.

Badanie uczuć na temat opieki po zakończeniu życia wykazało, że wielu opiekunów zwierząt domowych żałuje eutanazji. Niektórzy cytowali, że czują się jak „mordercy”.

Ta reakcja jest naturalna, mówi anestezjolog weterynarii i specjalistka od bólu Alicia Karas, która mówi, że tragedii i stracie często towarzyszą myśli, że „Gdybyś tylko zrobił inaczej, wszystko potoczyłoby się inaczej”. W przypadku opiekunów zwierząt domowych może to wynikać z żalu z powodu niemożności uzyskania opieki.

Ale, mówi Karas, jest jeszcze jeden żal, który słyszy od klientów: uczucie, że czekali zbyt długo i powinni działać wcześniej.

„Zrobiłem za dużo” to sentyment, który powtarza się w gabinetach weterynaryjnych, a ludzie szukają równowagi dla trudnego wyboru. „Pacjenci, którzy najbardziej mnie niepokoją, nie są tymi, którzy zbyt wcześnie wybierają eutanazję. Jeśli wybierzesz eutanazję zbyt wcześnie, w pewnych granicach, naprawdę zaczniesz naprawdę rozpaczać, ale prawdopodobnie zapobiegniesz wielu cierpieniom. Jeśli wybierzesz za późno, zwierzę cierpi. ”

Czasami zwierzęta reagują nieoczekiwanie na środek uspokajający podczas eutanazji. Nie dlatego, że weterynarz zrobił coś złego.

Nie bój się pytać o coś, co Cię niepokoi

Weterynarze witają komentarze i pytania od swoich klientów i chcą, abyś był dobrze poinformowany przed eutanazją. Z zadowoleniem przyjmują i szanują każdy poziom pożądanego zaangażowania pacjenta.

Dla niektórych może to oznaczać przebywanie w pokoju ze zwierzęciem przez cały czas przygotowania i zabiegu. Inni opiekunowie zwierząt domowych wolą wyjść podczas przygotowań lub przez całą eutanazję.

„Rodzaje ludzi, którzy wejdą na tę dziedzinę, żadne zwierzę nigdy nie umrze samotnie”, mówi Vogelsang.

Na początku kariery Vogelsanga mężczyzna przyszedł sam, aby zostawić śmiertelnie chorego kociaka na eutanazję, odmawiając pozostania na zabiegu. Była osądzająca - dopóki nie powiedział personelowi kliniki, że jego dziecko zmarło na raka, a kotek był prezentem dla jego żony.

„Emocjonalnie nie mogli sobie z tym poradzić”, mówi. To doświadczenie poinformowało ją o jej postawie. Weterynarze tacy jak Karas podzielają ten sentyment polegający na tym, że nie oceniają klientów na podstawie podejmowanych przez nich decyzji.

Dokładny proces eutanazji może się różnić w zależności od przeszkolenia weterynarza, doświadczenia i preferencji - oraz gatunku zwierzęcia. Niektórzy weterynarze mogą najpierw umieścić cewnik dożylny w nodze twojego zwierzaka, aby zapewnić mu dostęp do żyły. Eutanazja często wiąże się z początkowym zastrzykiem uspokajającym, który może spowodować utratę przytomności przez zwierzę przed wstrzyknięciem roztworu do eutanazji barbituranem, który spowoduje zatrzymanie oddechu.

Weterynarze dążą do szybkiego, cichego i spokojnego przeżycia. „To ceremonia” - mówi Karas. „Nie dostajesz przeładowania”. Weterynarze traktują to poważnie, bez względu na to, czy są to weterynarze ratunkowi, którzy widzą Twojego zwierzaka po raz pierwszy, czy weterynarze rodzinni, którzy znają Twojego zwierzaka od lat.

Idealne doświadczenie nie zawsze się zdarza.

Karas ze smutkiem opowiada historię kota kolegi, który zwymiotował po otrzymaniu środka uspokajającego. Czasami zwierzęta reagują nieoczekiwanie na środek uspokajający, i to nie dlatego, że weterynarz zrobił coś złego. Inne mogą mieć wyższą tolerancję na barbituran niż oczekiwano, czasami z powodu leków przeciwbólowych stosowanych w ostatnich dniach życia, w którym to przypadku może być wymagane drugie wstrzyknięcie.

Vogelsang stara się być przygotowana na wszystko, co nadchodzi, przyznając, że jako podróżujący weterynarz hospicjum czasami napotyka sytuacje, na które być może nie byłaby gotowa. Ale może zachować spokój i uspokojenie.

Po tym, jak weterynarz wysłucha serca i płuc twojego zwierzaka, aby potwierdzić, że procedura zakończyła się powodzeniem, większość klinik pozwala opiekunom zwierząt przebywać tak długo, jak chcą. Strażnicy mogą zabrać szczątki ze sobą lub zostawić je u weterynarza w celu ostatecznych ustaleń.

W przypadku domowej eutanazji weterynarz może wyjść po zabiegu i zabrać szczątki po wcześniejszym uzgodnieniu. Sara, która straciła ukochanego kota w 2017 roku, uznała doświadczenie eutanazji w domu za bardzo cenne. „Oboje ją przytuliliśmy i zobaczyliśmy, że naprawdę jej nie ma, że ​​to się naprawdę wydarzyło i to się naprawdę skończyło” - wspomina.

Upamiętnienie i szczątki

Obok eutanazji lub innych ścieżek śmierci pojawia się kolejna pilna decyzja: usposobienie lub co zrobić z resztkami. Jeśli rozmowy na temat eutanazji są trudne, dyskusje na temat tego, co zrobić z ciałem, mogą być jeszcze trudniejsze. Jest coś głęboko niewygodnego w dyskusji o tym, jak chcesz upamiętnić swojego zwierzaka, gdy siedzi na kanapie obok ciebie.

W zależności od tego, gdzie mieszkasz, możesz pochować swoje zwierzęta w domu, jeśli wolisz tę opcję. Większość lekarzy weterynarii oferuje również kremację, zazwyczaj za pośrednictwem strony trzeciej. Niektórzy weterynarze mogą połączyć cię z cmentarzem dla zwierząt, jeśli wolisz pochówek.

Dla tych, którzy nie są zainteresowani zabieraniem szczątków do domu, przyjmowaniem popiołów lub formalnym pochowaniem, kliniki mogą również samodzielnie zarządzać dyspozycją. Istnieje mnóstwo firm oferujących urny, markery grobowe i inne pamiątkowe produkty.

Możesz także współpracować z rzemieślnikami i artystami nad bardziej osobistymi pomnikami, takimi jak biżuteria lub rzeźby. Na przykład jubiler Angela Kirkpatrick z Wisp Adornments tworzy pamiątkową biżuterię w stylu wiktoriańskim, która może zawierać futro, popioły i inne pamiątki.

Howard prosi o kremację dla swoich zwierząt i trzyma prochy w domu. „W Kanadzie jest też artystka rzeźb miękkich, która wykonuje pamiątkowe rzeźby / wypchane zabawki„ kotka-ducha ”. Opowiadasz jej o kocie, wysyłasz zdjęcia, włosy, kremmy, jeśli chcesz, a ona umieszcza je za zdjęciami kota . Oni są naprawdę wspaniali! I pocieszające. Widmowy kotek przybywa w czarnej tiulowej siatce, związanej czarnymi wstążkami. Ta dziewczyna jest taka uprzejma w związku ze stratą - mówi Howard.

W każdym razie, jeśli chcesz przyciąć włosy, odcisk łapy lub inny pamiątkowy przedmiot, pamiętaj, aby o to poprosić.

Jeśli masz obawy dotyczące tego, co dzieje się z ciałem, nawet jeśli nie chcesz przejąć tego procesu, powinieneś o to zapytać. Niektóre kliniki współpracują z cmentarzami dla zwierząt domowych, które wykonują masowe kremacje i rozproszenia lub mają masowe groby. Personel w tych obiektach stara się być pełen szacunku i troskliwy. Inne kliniki mogą mieć umowy z firmami, które są mniej szanowane, dostarczając szczątki na wysypiska śmieci, urządzenia do renderowania i inne miejsca.

W każdym razie, jeśli chcesz przyciąć włosy, odcisk łapy lub inny pamiątkowy przedmiot, pamiętaj, aby o to poprosić. Personel kliniki może ci pomóc lub dać ci zapasy i pozwolić ci odebrać własną pamiątkę. Niektóre kliniki mogą wykonywać markery do drukowania łap dla wszystkich swoich klientów. Jeśli to usługa, której nie chcesz, możesz odmówić!

Dyspozycja to tylko jedna część upamiętnienia ukochanego zwierzaka

Niektórzy uważają, że pomocne jest odprawianie pomników lub pogrzebów, utrzymywanie ołtarzy w domu lub upamiętnianie strat na inne sposoby. Jeśli nie jesteś zainteresowany pomnikiem w bezpośrednim następstwie śmierci, zawsze możesz zatrzymać go później dla osób zainteresowanych świętowaniem życia Twojego zwierzaka. Może to dotyczyć dzieci, które chcą mieć możliwość załatwienia śmierci wraz z członkami rodziny.

Smutek, czasem bardzo intensywny, jest również naturalną częścią procesu końca życia. Mogą go spotęgować także inne niedawne straty. Nie ma „zwykłego” lub „typowego” żalu, ale może okazać się pomocna praca z doradcą.

Podobnie, w przypadku dzieci, rozmowa z kimś może pomóc im uporządkować ich odczucia związane z końcem życia, niezależnie od ich poziomu zaangażowania.

„Trudno jest zaplanować dla niego koniec życia, ale znam dla mnie pewne ograniczenia” - mówi autorka Katherine Locke o swoim ukochanym starszym kocie. Nie dotarła tak łatwo do tych granic, ale doświadczenie z poprzednimi kotami uświadomiło jej, że z góry trzeba prowadzić trudne rozmowy.

„Kiedy musiałem zmienić weterynarza po przeprowadzce, rozmawiałem z nowym weterynarzem o moich liniach dla wszystkich moich kotów (bez leczenia raka, prawdopodobnie bez operacji niedrożności, bez operacji PU [cewki moczowej krocza)”, mówi Locke. „A kiedy powiedziała, że ​​sądzi, że są rozsądni, wiedziałam, że będziemy w dobrej formie”.

tj. Smith jest dziennikarzem z północnej Kalifornii, skupiającym się na sprawiedliwości społecznej, którego prace ukazały się w Esquire, Teen Vogue, Rolling Stone, The Nation i wielu innych publikacjach.