10 lekcji, których nauczyłem się podczas 10 maratonów

Zawartość

• 1. Spróbuj czegoś nowego, nawet jeśli cię to przeraża. (Rakietowy Maraton)
• 2. Bądź otwarty na wszystko. (Maraton nowojorski)
• 3. Można wybrać łatwiejszą trasę. (Maraton Chicagowski)
• 4. To nie zawsze może być zabawne. (Maraton Richmond)
• 5. Nie zawiodłeś tylko dlatego, że nie zrobiłeś PR. (Rock’n’Roll San Diego Maraton)
• 6. Pomaganie komuś w osiągnięciu celu jest tak samo satysfakcjonujące, jak osiągnięcie własnego. (Maraton nowojorski)
• 7. Nie zapomnij spojrzeć w górę. (Maraton w Los Angeles)
• 8. Poświęć trochę czasu na świętowanie swoich zwycięstw. (Maraton bostoński)
• 9. Nie jesteś superkobietą. (Maraton Chicagowski)
• 10. Bieganie i cele w dniu wyścigu to nie wszystko (Maraton Filadelfijski)
• Recenzja dla

Kiedy po raz pierwszy zacząłem biegać, zakochałem się w tym, jak się czułem. Chodnik był sanktuarium, które codziennie odwiedzałem, aby znaleźć spokój. Bieganie pomogło mi znaleźć najlepszą wersję siebie. Na drogach po raz pierwszy w życiu nauczyłem się czuć ze sobą dobrze. Cały mój wolny czas spędziłem na pogoni za kolejnym hajem. Byłem oficjalnie uzależniony, więc nadal biegałem.

Pomimo mojej obsesji na punkcie tego sportu, przebiegnięcie maratonu, nie mówiąc już o 10, po prostu nie było na moim radarze. Wszystko zmieniło się po wysłuchaniu koleżanki opowiadającej historie o bieganiu w Big Sur i maratonie nowojorskim. Wtedy nie zdawałem sobie z tego sprawy, ale byłem wciągany w świat maratonów historia po historii. W grudniu tego roku przekroczyłem linię mety mojego pierwszego maratonu, Rocket City Marathon w Huntsville w stanie Alabama – i to zmieniło moje życie.

Od tego czasu przekroczyłem linię mety kolejnych dziewięciu maratonów i nie byłbym osobą, którą jestem dzisiaj, gdybym nie brał udziału w tych wyścigach. Tak więc dzielę się 10 lekcjami, których nauczyłem się podczas 10 maratonów. Mam nadzieję, że okażą się przydatne, niezależnie od tego, czy kiedykolwiek przebiegłeś 26,2 mil, czy nie. (Powiązane: 26,2 błędów, które popełniłem podczas mojego pierwszego maratonu, więc nie musisz)

1. Spróbuj czegoś nowego, nawet jeśli cię to przeraża. (Rakietowy Maraton)

Pomysł przejechania 26,2 mil wydawał mi się początkowo niemożliwy. Jak mógłbym być przygotowany do ucieczki? że daleko? Miałem w głowie pomysł na to, czym jest „prawdziwy biegacz”, a „prawdziwi biegacze” mieli pewien wygląd, którego po prostu nie miałem. Ale zobowiązałem się do przebiegnięcia maratonu, więc na starcie pojawiłem się przestraszony i trochę nieprzygotowany. Dopiero gdy zobaczyłem linię mety, zdałem sobie sprawę, że to zrobię. Zamierzałem ukończyć maraton. Okazuje się, że nie ma czegoś takiego jak „prawdziwy biegacz” – byłem maratończykiem. Byłem prawdziwym biegaczem.

2. Bądź otwarty na wszystko. (Maraton nowojorski)

W roku, w którym przeprowadziłem się do Nowego Jorku z Nashville w Tennessee, uprawiałem hazard i wziąłem udział w loterii NYC Marathon i wiecie co? Wszedłem! Szanse na dostanie się do wyścigu przez loterię są naprawdę niewielkie, więc wiedziałem, że tak miało być. Czy byłem gotowy, czy nie, miałem zamiar pobiec w tym wyścigu.

3. Można wybrać łatwiejszą trasę. (Maraton Chicagowski)

Największą różnicą między Maratonem Nowojorskim a Maratonem w Chicago jest wysokość. Chociaż miałem doświadczenie życia w Nowym Jorku, nie byłem przygotowany na podjazdy na trasie i prawdopodobnie dlatego przebiegłem ten wyścig o 30 minut wolniej niż mój pierwszy maraton. W następnym roku zdecydowałem się zarejestrować na maraton w Chicago, ponieważ jest to o wiele łatwiejszy bieg. Wybór podróży, aby pobiec po płaskiej trasie, zamiast zostać, aby ponownie pobiegać po Nowym Jorku, sprawił, że poczułem się trochę tak, jakbym się wykańczał, ale bieganie po płaskiej trasie w Chicago było wspaniałe. Nie tylko przebiegłem wyścig o 30 minut szybciej niż maraton nowojorski, ale przez cały wyścig czułem się tak dobrze, że wydawało mi się to – ośmielę się powiedzieć – łatwe.

4. To nie zawsze może być zabawne. (Maraton Richmond)

Moje pragnienie wycofania się z połowy wyścigu podczas maratonu Richmon było silniejsze niż chęć dotarcia do mety. Nie zamierzałem osiągnąć swojego celu czasowego i nie bawiłem się. Wiedziałem, że będę żałował, że zrezygnuję, więc pomimo tego, że czułem się nieszczęśliwy, targowałem się z samym sobą, by posuwać się dalej, aż do mety – nawet jeśli oznaczało to chodzenie. Najbardziej dumny z tego wyścigu jest to, że się nie poddałem. Nie skończyłem tak, jak sobie wyobrażałem i liczyłem, ale hej, skończyłem.

5. Nie zawiodłeś tylko dlatego, że nie zrobiłeś PR. (Rock’n’Roll San Diego Maraton)

Po moim rozczarowaniu w Richmond ciężko było nie poddawać się mojemu celowi, jakim było zakwalifikowanie się do maratonu w Bostonie, ale wiedziałem, że później tego pożałuję. Tak więc, zamiast pławić się w moim rozczarowującym biegu w Richmond, przeanalizowałem swoje doświadczenie i zorientowałem się, dlaczego mam problemy – bardziej chodziło o moją strategię mentalną niż o sprawność fizyczną (więcej o treningu mentalnym pisałem tutaj). Dokonałem kilku dużych zmian i zacząłem trenować mózg tak samo, jak trenowałem nogi. I opłaciło się, bo w końcu zakwalifikowałem się do Maratonu Bostońskiego.

6. Pomaganie komuś w osiągnięciu celu jest tak samo satysfakcjonujące, jak osiągnięcie własnego. (Maraton nowojorski)

Myślę, że po raz drugi miałem więcej frajdy z maratonu w Nowym Jorku niż za pierwszym razem. Koleżanka biegała w wyścigu jako pierwszy maraton i miała trochę problemów z treningiem, więc zgłosiłem się na ochotnika, aby pobiec z nią w wyścigu. Moja twarz bolała od uśmiechu. Dzielenie się tą chwilą z moim przyjacielem było bezcenne. Bądź hojny w swoim czasie i nie wahaj się pomóc.

7. Nie zapomnij spojrzeć w górę. (Maraton w Los Angeles)

Czy wiesz, że można przebiec ze stadionu Dodger do Santa Monica i przegapić znak Hollywood i prawie każdą inną atrakcję turystyczną na trasie? To jest. Przebiegłem LA Marathon bez patrzenia w górę i przegapiłem całe miasto. To był mój pierwszy raz w LA, ale ponieważ priorytetem było dotarcie do następnego znacznika mili powyżej rozglądania się, w zasadzie przegapiłem całe doświadczenie LA. Taki wstyd. Tak więc, chociaż ważne jest, aby zwracać uwagę na to, co próbuje ci powiedzieć twoje ciało (zwolnij! Pij wodę!), nie oznacza to, że nie możesz poświęcić czasu na podziwianie scenerii. Jak powiedział Ferris Bueller: „Życie toczy się dość szybko. Jeśli nie zatrzymasz się i nie rozejrzysz się od czasu do czasu, możesz to przegapić”.

8. Poświęć trochę czasu na świętowanie swoich zwycięstw. (Maraton bostoński)

Odkąd byłem biegaczem, marzyłem o przebiegnięciu maratonu bostońskiego. Zakwalifikowanie się do tego wyścigu było jednym z moich najbardziej dumnych momentów. W związku z tym pobiegłem w tym wyścigu tak, jakby całość była jedną wielką uroczystością. Nie spieszyłem się na torze i nie chciałem, aby wyścig się skończył. Przybiłem piątkę na trasie tak wielu ludzi, że myślałem, że zraniłem się w ramię. Poszedłem tam świętować i zrobiłem. Miałem najlepszy czas w moim życiu. Ogromne wygrane nie zdarzają się codziennie, ale kiedy tak się dzieje, świętuj, jakby to był twój ostatni dzień na ziemi, i akceptuj każdą piątkę, która stanie na twojej drodze.

9. Nie jesteś superkobietą. (Maraton Chicagowski)

Zrób sobie przerwę, kiedy musisz i naucz się przyznać do porażki, zanim całkowicie się załamiesz. Tydzień przed tym wyścigiem złapałem grypę. Nie wychodziłem z domu przez dwa dni. Mój harmonogram pracy był szalony. Pracowałem przez każdy weekend od czerwca do października bez urlopu i dnia wolnego, więc nic dziwnego, że zachorowałem. Będąc upartą osobą, którą jestem, udałem się do Chicago, aby pobiec w wyścigu, naiwnie myśląc, że nadal mogę osiągnąć swój cel czasowy. Zamiast prowadzić osobisty rekord (PR), robiłem PR w przystankach porta-potty. Tego dnia nie miałem żadnego interesu w prowadzeniu maratonu. Powinienem był przyznać się do porażki, zanim jeszcze wszedłem na pokład samolotu.

10. Bieganie i cele w dniu wyścigu to nie wszystko (Maraton Filadelfijski)

Przy ciągłych wiatrach o prędkości 25 mil na godzinę i porywach do 45 mil na godzinę wyścig w Philly miał warunki, jakich nigdy nie doświadczyłem. Próbowałem przez to przemówić, patrząc w przyszłość na następny zakręt. Wiatr nigdy nie ustał ani nie zmienił kierunku, ale nie obchodziło mnie, że cały mój czas spędzony na treningu został zdmuchnięty. Tydzień przed wyścigiem otrzymałem wiadomość, która uświadomiła mi, że moje cele biegowe nie są tak ważne. Bieganie jest świetne, ale w życiu jest o wiele więcej rzeczy do kochania, które nie mają nic wspólnego z trampkami, PR-ami czy metą.

Recenzja dla