Jak to jest mieć depresję prenatalną - Tak, powiedziałem Prenatal

Czasami nie jest to, co czujesz, ale to, czego nie czujesz.

Nigdy nie zapomnę dnia, w którym dowiedziałem się, że jestem w ciąży.

Powietrze było ciężkie, mimo że pogoda była wyjątkowo chłodna. Niebo było zachmurzone. Popołudniowe posypki trzymały moją rodzinę na deptaku zamiast na plaży, a ja spędziłem popołudnie pijąc piwo i zjadając ostrygi, ponieważ dla mojej rodziny był to ważny dzień: był to ukończenie przedszkola mojej córki.

Oczywiście, kiedy wsiadłem do kolejki dla dzieciaków, niewiele o tym myślałem. Z niecierpliwością skoczyłem w linii z moją małą dziewczynką i jechaliśmy - dwa razy - przed wyruszeniem na huśtawki. Kręciłem się wokół Super Himalajów na długo, zanim dowiedziałem się, że na pokładzie jest dziecko.

Ale około godziny 9 tej nocy wszystko się zmieniło. Wszystko się zmieniło.

Ponieważ po kilku Błękitnych Księżycach zdecydowałem się na test ciążowy… i wynik był pozytywny. Dowiedziałem się, że moja mała 3-osobowa rodzina wkrótce będzie 4-osobową.

Mój mąż i ja byliśmy podnieceni. Mój syn był zaplanowany. Próbowaliśmy go począć od ponad 12 miesięcy, a finansowo byliśmy gotowi. Nasz dom był gotowy.

Wiedzieliśmy, że sprawi, że nasze serca i rodzina będą pełne - ale coś było nie tak. Byłem szczęśliwy, bo powinienem być, a nie dlatego, że tak właśnie czułem.

Początkowo odrzuciłem na bok swoje obawy. Narodziny mojej córki nie poszły zgodnie z oczekiwaniami - karmienie piersią było wyzwaniem, a ja miałem ciężką depresję poporodową (PPD).

Ponad przysłowia światło zajęło mi ponad rok. Jako taki, przypuszczałem, że moje obawy były właśnie takie: strach. Nie mogłem świętować, bo się bałem.

Ale moje uczucia nigdy się nie wahały.

Czułem się nieobecny. Odległy.

Moja depresja nie była naznaczona falą emocji, była naznaczona ich brakiem.

Kiedy lekarz nie mógł znaleźć bicia serca podczas pierwszej wizyty prenatalnej, nie byłam smutna. Byłem ambiwalentny.

Nawet po znalezieniu bicia serca sytuacja wydawała się surrealistyczna. Kiedy mój brzuch urósł, moje uczucia nie. Nie było żadnego związku między mną a dzieckiem, które nosiłem. Nie byłem przywiązany. Ogarnęło mnie przytłaczające poczucie lęku.

Byłem pewien, że coś może (i będzie) pójść nie tak.

Dobra wiadomość jest taka, że ​​wraz z postępem ciąży zmieniłem nastrój. Ale zła wiadomość jest taka, że ​​niekoniecznie była to pozytywna zmiana. Pustka, którą wcześniej czułem, była pełna, ale moje serce nie było szczęśliwe - było ciężkie.

Byłem smutny, przygnębiony i poirytowany. Zabrakło mi cierpliwości i energii.

Unikałem spotkań towarzyskich, ponieważ byłem „wyczerpany”. (W końcu troszczyłem się o dwie osoby). Pracowałem przypadkowo. Jestem pisarzem i w moich najciemniejszych chwilach myśli się zacierają. Słowa straciły znaczenie i wartość.

W domu walczyłem z mężem lub go unikałem. Poszłam spać o 20:00 ponieważ byłem zmęczony."

Ciąża była dla mnie pretekstem do zamknięcia. A zadania służbowe stały się wyzwaniem.

Spędziłem dni bez prysznica. Wiele poranków „zapomniałem” umyć zęby lub umyć twarz.

Te rzeczy oczywiście się spotęgowały. Jedna myśl, czyn lub pomysł karmiła drugą, a ja tkwiłem w błędnym kole smutku i wstrętu.

Byłem zawstydzony. Tutaj zostałem pobłogosławiony kolejnym zdrowym dzieckiem i nie byłem szczęśliwy. Coś było (nadal) bardzo źle.

Oczywiście teraz wiem, że nie byłem sam.

Według Światowej Organizacji Zdrowia 10 procent kobiet w ciąży doświadcza depresji prenatalnej (zwanej również depresją okołoporodową lub przedporodową), depresji poporodowej lub innego rodzaju zaburzeń nastroju, takich jak lęk lub ZO-K.

I chociaż PPD jest najczęstszy, objawy depresji przed- i poporodowej są bardzo podobne. Oba naznaczone są smutkiem, trudnością w koncentracji, poczuciem beznadziejności lub bezwartościowości oraz ogólnym poczuciem straty.

Mogą również wystąpić lęk, bezsenność, hipersomnia i myśli samobójcze.

Na szczęście mam pomoc.

Po miesiącach zmagań w ciszy zadzwoniłem do mojego psychiatry i przyznałem, że nie czuję się dobrze, i wróciłem na swoje leki. Pracowaliśmy razem, aby znaleźć dawkę, która byłaby odpowiednia dla mnie i mojej nienarodzonej babki, i chociaż leki przeciwdepresyjne nie są pozbawione ryzyka - niewiele wiadomo na temat wpływu tych leków na płód - nie mogę troszczyć się o moje dzieci, nie dbając o siebie .

Jeśli zmagasz się z zaburzeniami nastroju przed porodem lub po porodzie, skontaktuj się z Postpartum Support International pod numerem 1-800-944-4773 lub napisz „START” pod numer 741-741, aby porozmawiać z wyszkolonym doradcą w Crisis Text Line.

Kimberly Zapata jest matką, pisarką i orędowniczką zdrowia psychicznego. Jej prace pojawiły się na kilku stronach, w tym na Washington Post, HuffPost, Oprah, Vice, Parents, Health i Scary Mommy - żeby wymienić tylko kilka - a kiedy jej nos nie jest pochowany w pracy (lub dobrej książce), Kimberly Wolny czas spędza biegając Większy niż: choroba, organizacja non-profit, której celem jest wzmocnienie pozycji dzieci i młodych dorosłych borykających się z problemami zdrowia psychicznego. Śledź Kimberly na Facebook lub Świergot.