5 sposobów depresji poprawiło moje życie

Zawartość

• 1. Depresja potęgowała moje współczucie
• 2. Depresja wymagała bycia moim najlepszym adwokatem
• 3. Depresja uświadomiła mi moją odporność i siłę
• 4. Depresja pozwoliła mi nawiązać autentyczne przyjaźnie
• 5. Depresja nauczyła mnie wdzięczności za drobne rzeczy

Kiedy byłem dzieckiem, nazwałem swoją depresję „dorosłym smutkiem” i opowiadałem o tym niewielu. Z biegiem lat, kiedy dorastałem, moja depresja również. W zależności od lekarza lub fazy mojego życia zdiagnozowano u mnie różne rzeczy - uporczywe zaburzenie depresyjne, poważne zaburzenie depresyjne, choroba afektywna dwubiegunowa II oraz nadrzędną diagnozę nieokreślonego nastroju lub zaburzenia afektywnego.

Wszystkie formy depresji mogą być druzgocące i wyniszczające dla ponad 300 milionów ludzi na całym świecie, którzy jej doświadczają. Jest to uporczywa i mądra choroba, często przekonująca tych, którzy jej doświadczają, że nie zasługują na pomoc lub wsparcie, których rozpaczliwie potrzebują, aby przetrwać i wyzdrowieć.

Walcząc z depresją od najmłodszych lat, dobrze poznałem jej zdradziecki krajobraz.

Straciłem bardzo dużo z powodu depresji - przyjaciół, pracy, ocen i pewności siebie.

Wierzę również, że podobnie jak najtrudniejsze rzeczy, moje doświadczenie z depresją pomogło mi prowadzić bardziej radosne życie.

Nie oznacza to, że uważam, że depresja jest lepsza niż zdrowie. W rzeczywistości, jako rzecznik zdrowia psychicznego i pracownik zdrowia psychicznego, wierzę w terapię, leki, zasoby i edukację w zakresie problemów i obaw związanych ze zdrowiem psychicznym.

Zgadzam się jednak z filozofią, że „wszystko czyni cię bardziej”. Oznacza to, że bez względu na to, czego doświadczasz, czy to okropne, czy chwalebne, możesz się z tego czegoś nauczyć.

Nie życzyłbym nikomu depresji. Ale biorąc pod uwagę moje dziesięcioletnie doświadczenie w radzeniu sobie z chorobą - mogę z całą pewnością powiedzieć, że istnieją sposoby, że przetrwanie depresji ukształtowało mnie w lepszą osobę.

1. Depresja potęgowała moje współczucie

Kiedy doświadczasz choroby psychicznej, doświadczasz pokory. Niewiele sprawi, że poczujesz się bardziej bezbronny w życiu niż szlochanie w miejscach publicznych lub konieczność wcześniejszego opuszczenia przyjęcia przyjaciela z powodu ataku paniki.

Ciężko pracujemy, aby ukryć nasze emocje. Ale czasami, tak jak w epizodzie depresyjnym, nie mamy tego luksusu.

Doświadczenie wahań nastroju, które uczyniły mnie wrażliwym i otwarcie emocjonalnym wobec innych, nauczyło mnie wiele o współczuciu i pokorze.

Kiedy widzę, jak inni walczą, czuję przypływ uznania. Pamiętam upał na mojej twarzy, drżenie rąk, wstyd, który odczuwałam z powodu bycia odsłoniętą.

Moje wspomnienia zranienia pozwalają mi dotrzeć do miejsca pełnego współczucia i empatii wobec innych. To współczucie pomaga mi również znaleźć najlepszy sposób na ich wsparcie.

2. Depresja wymagała bycia moim najlepszym adwokatem

Każdy, kto doświadczył choroby psychicznej, wie, jak często musisz walczyć, aby uzyskać potrzebną pomoc lub usługi. Chociaż mam teraz gwiezdny zespół opiekuńczy, wiele razy w ciągu ostatnich 10 lat otrzymywałem opiekę niespełniającą standardów.

Te sytuacje zmusiły mnie do zostania moim najlepszym adwokatem.

Umiejętności, które rozwinąłem podczas walki z zębami i paznokciami, aby uzyskać pomoc, której potrzebowałem w poważnie zepsutym systemie opieki psychiatrycznej, to te, które często stosuję w życiu codziennym, niezależnie od tego, czy mam depresję, czy nie.

Wiem, jak grzecznie domagać się pomocy, na którą zasługuję, i mam umiejętności, aby ją uzyskać, bez względu na to, ile obręczy muszę przeskoczyć, aby się tam dostać.

3. Depresja uświadomiła mi moją odporność i siłę

Pewnego razu po przesłuchaniu na studencki występ taneczny odwróciłem się od wyjaśnienia, że ​​„szukają obsady silnych i potężnych kobiet”. To prawda, że ​​nie wyglądałem jak kobiety, które zostały obsadzone. Byłem mały i skąpy, a wtedy byłem głęboko w epizodzie depresyjnym. Pod oczami miałem cienie i trzęsłem się lekko, gdy szedłem, nie ze słabości, ale ze strachu.

Opuszczając to przesłuchanie, poczułem przenikliwą świadomość wypaczonego postrzegania siły w naszym społeczeństwie. Wybrane kobiety miały solidne nogi, cienkie talie, dobrze stonowane ramiona i szeroki uśmiech. Wydawało się, że poruszają się po świecie bez wysiłku.

Przygotowanie mentalne na przesłuchanie zajęło mi tygodnie. Byłem przerażony byciem przed ludźmi, przerażony moją własną bezbronnością i surowością, która płynęła z tak głębokiej walki z depresją każdego dnia.

Przyszło mi do głowy, jak bardzo nie rozumiemy, jaka może być siła, jak często osoba stojąca na scenie, nerwowa i chuda, a mimo to podążająca za choreografią jest najsilniejsza.

Wierzę, że ci, którzy doświadczają chorób psychicznych, mają ogromną siłę i siłę woli, o których często nie mogą się chwalić.

Jest coś niesamowicie potężnego w doświadczaniu głębokiej rozpaczy i dalszym poszukiwaniu sposobów na życie i powrót do zdrowia.

4. Depresja pozwoliła mi nawiązać autentyczne przyjaźnie

Moi przyjaciele to ludzie, którym pokazałem głębię depresji i którzy w każdym razie utknęli w pobliżu.

Depresja pod wieloma względami wprowadziła tych ludzi do mojego życia. Niektórzy z nich nigdy nie doświadczyli depresji. Niektóre z nich mają. Wątek łączący polega na tym, że wszyscy dzieliliśmy się autentycznymi sobą. Często dla mnie dzieje się to przez przypadek.

Czasami byłem tak bezbronny lub szczery z powodu mojego zdrowia psychicznego, że moje przyjaźnie albo się wzmocniły, albo zniknęły.

Jest wielu byłych przyjaciół, którzy odeszli, bojąc się mojej słabości lub nie mając umiejętności zarówno oferowania wsparcia, jak i wyznaczania granic własnych potrzeb.

Ale ludzie, którzy zostali, są wspaniali. Codziennie dotykają mnie rodzaje przyjaźni i więzi, do których należę.

Mocno wierzę, że ogromną częścią doświadczania chorób psychicznych i kochania osób z depresją jest uczenie się, jak ćwiczyć samoopiekę, ustalać granice i egzekwować ograniczenia wokół tego, czego potrzebujecie ty i inni.

Wierzę również, że w przestrzeniach, w których dbamy o siebie i siebie samych, istnieje potencjał do tworzenia głębokich relacji.

5. Depresja nauczyła mnie wdzięczności za drobne rzeczy

Życie przez większość mojego życia z depresją otworzyło moją świadomość na drobne, przyziemne rzeczy w życiu, które zwykle ignorowałem.

Depresja jest niszcząca, niebezpieczna i często zagraża życiu. Ale gdybym otrzymał magiczną różdżkę i powiedział, że mogę wymazać wszystkie moje wcześniejsze zmagania, nie wziąłbym jej.

W dzisiejszych czasach znajduję czystą i ekspansywną radość w najzwyklejszych rzeczach: przebłysk jasnożółtego płaszcza przeciwdeszczowego w deszczowy dzień, dziko trzepoczące uszy psa wystającego z okna samochodu w pierwszą noc snu na czystych, miękkich prześcieradłach.

Kiedy depresja odejdzie, raz zniknie, wtedy wszystko wraca do ostrości. Ale tym razem jest jeszcze ostrzejszy niż wcześniej. Dzięki tej jasności moja wdzięczność wzrosła.

Wydaje mi się, że wielkie, bolesne rzeczy, takie jak depresja, często są takie - dręczące i okropne. Ale kiedy wreszcie się skończą, w końcu skończą, pozostawiają ci coś ważnego - coś trwałego, odpornego i potężnego.

Caroline Catlin jest artystką, aktywistką i pracownikiem zdrowia psychicznego. Lubi koty, kwaśne cukierki i empatię. Znajdziesz ją na jej stronie internetowej.