Gimnastyczka trampoliny Charlotte Drury opowiada o swojej nowej diagnozie cukrzycy tuż przed igrzyskami olimpijskimi w Tokio

Zawartość

• Recenzja dla

Droga do Igrzysk Olimpijskich w Tokio była dla większości sportowców kręta. Musieli przejść roczne odroczenie z powodu pandemii COVID-19. Ale gimnastyczka na trampolinie Charlotte Drury napotkała kolejną nieoczekiwaną przeszkodę w 2021 roku: zdiagnozowano cukrzycę typu 1.

Drury niedawno otworzyła się na temat swojej podróży na Instagramie, ujawniając, jak „czuła się „od miesięcy” przed próbami olimpijskimi w 2021 r., Ale nazwała to „depresją związaną z walką o życie, trening i chodzenie do szkoły w pandemii”. Kiedy jednak w marcu dotarła na obóz reprezentacji narodowej kobiet w gimnastyce, 25-letnia zawodniczka zdała sobie sprawę, że coś jest nie w porządku.

„Spędziłem ostatni rok na kręceniu mojego tyłka i przepychaniu się przez najcięższe treningi w moim życiu, aby pojawić się na obozie kadry narodowej w marcu i patrzeć, jak inne dziewczyny przeskakują mnie kilometrami” – powiedział Drury na Instagramie.

W drodze do domu z obozu Drury powiedziała, że ​​postanowiła posłuchać „dokuczliwego głosu w jej głowie, który mówił jej, że coś jest nie tak”. Umówiła się na wizytę u swojego lekarza i wykonała badanie krwi. Później tego samego dnia Drury otrzymała od swojego lekarza wiadomość, która zmieniła jej życie: miała cukrzycę typu 1 i konieczna była „pilna” obserwacja. Drury wtedy przypomniał jej trzywyrazową reakcję: „…przepraszam za co”.

Według American Diabetes Association, cukrzyca typu 1 występuje, gdy organizm nie wytwarza insuliny, hormonu, który organizm wykorzystuje do wykorzystania glukozy jako energii, i może wystąpić w każdym wieku. Cukrzyca typu 2, która jest najczęstszą postacią, pojawia się, gdy organizm nie wykorzystuje prawidłowo insuliny.

W odpowiedzi na diagnozę Drury na chwilę przerwała trening, niepewna, jak iść naprzód.

„Nie ćwiczyłem przez tydzień” – powiedział Drury. „Nawet nie rozważałem kontynuowania ćwiczeń na siłowni.To wydawało się nie do pokonania i przerażające, i po prostu nie było sposobu, abym wymyśliła, jak poradzić sobie z diagnozą zmieniającą życie i uzyskać olimpijską formę na czas przed pierwszą próbą za trzy tygodnie”.

Ale z pomocą trenera Logana Dooleya, byłego gimnastyczka olimpijskiego na trampolinie i innych, Drury „zaczął zastanawiać się, jak sobie z tym poradzić i postanowił poświęcić wszystko, co mam, sportowi w krótkim czasie, który mi pozostał”.

Trzy miesiące później Drury powiedziała, że ​​obniżyła o dziewięć punktów test na hemoglobinę glikowaną (albo HbA1c), który mierzy procent cukru we krwi dołączonego do białka hemoglobiny, które przenosi tlen w czerwonych krwinkach. Ważne jest, aby monitorować, ponieważ im wyższy poziom HbA1C, tym większe ryzyko powikłań cukrzycy, zgodnie z Mayo Clinic. Drury jest teraz w Tokio, wdzięczna, że ​​udało jej się wytrwać.

„Słowa nie mogą opisać, jak ciężki był ten rok… ale mimo wszystkich przeciwności jestem z siebie najbardziej dumny, że się nie poddaję” – powiedział Drury. „Odkryłem, że jestem twardszy, niż mi się wydaje”.

Drury otrzymała mnóstwo wsparcia od byłych olimpijczyków od czasu, gdy otworzyła się na temat swojej podróży zdrowotnej, w tym gimnastyczki McKayli Maroney i Laurie Hernandez.

„Jesteś moją inspiracją. Przetrwałeś przez rzeczy, jakich nie widziałem nigdy wcześniej — naprawdę zachwycam się twoją siłą każdego dnia. Kocham cię do księżyca” – skomentował Maroney, który zdobył złote i srebrne medale. na Igrzyskach w Londynie w 2021 roku.

Hernandez, złoty medalista Letnich Igrzysk Olimpijskich 2016 w Rio de Janeiro, napisał: „Zawsze się tobą zachwyca, a więc jestem z ciebie dumny”.

Sam Dooley również zaoferował swoje publiczne poparcie Drury, stwierdzając, jak „niezwykle dumny” jest z niej.

„To był trudny rok, jednak nadal udowadniasz swoją siłę i [pozostajesz] wierny swoim celom i stale inspirujesz otoczenie” – skomentowała Dooley na swoim Instagramie.

Ponieważ Igrzyska w Tokio mają rozpocząć się 23 lipca, Drury i reszta zespołu USA będą odczuwać wsparcie ze strony innych sportowców i widzów dostrajających się z daleka – bez względu na to, co przyniósł im ten trudny rok.

Recenzja dla