List do mojego najlepszego przyjaciela, który zginął w wyniku samobójstwa

Poniższe zgłoszenie pochodzi od anonimowego pisarza. Nie chcieli naruszać prywatności rodziny przyjaciół i bliskich.

Drogi najlepszym przyjacielu,

Tęsknię za Tobą.

Ale nigdy nie osądzę cię za to, co zrobiłeś.

Jak mogłem, kiedy ja również wiem, jak to jest być samobójcą. Kiedy też wiem, jak to jest czuć się uwięzionym i polubić moje życie, jest ono bezwartościowe.

Wiem, że społeczeństwo osądziło cię za twoje czyny. Kiedy umarłeś, w Indiach przestępstwem było samobójstwo. Oznacza to, że gdybyś przeżył, prawo traktowałoby cię jak przestępcę. Wydaje się źle. Zamiast ci pomóc, prawo ukarałoby cię za to, że jesteś chory psychicznie. Dziś to prawo się zmieniło, ale społeczny sposób myślenia o samobójstwie nie zmienił się.

Mówiąc o chorobie psychicznej, rozumiem, dlaczego otwarcie nie mówiłeś o tym, jak się czułeś. Wygląda na to, że termin „choroba psychiczna” po prostu nie występuje w społeczeństwie indyjskim.

I oczywiście tak nie jest paagal. W sumie, "paagal ludzie ”, jak nam powiedziano, są bezdomni i zaniedbani oraz noszą poszarpane ubrania, żyjąc na ulicy. Nie są to ludzie tacy jak „my” z „dobrych rodzin” - z pieniędzmi i pracą.

I możesz nawet powiedzieć, że gorzej jest żyć z chorobą psychiczną, taką jak depresja, jeśli jesteś mężczyzną. W końcu ludzie nie mogą płakać. Nie mogą narzekać. Zamiast tego muszą być silni. Są skałami ich rodzin. I niebo zabrania nikomu dowiadywać się, że skała rozpada się w środku.

Ale szkoda, że ​​mi nie powiedziałeś - powiedziałeś komuś o tym, jak cierpisz, o tym, jak czułeś się przytłoczony i uwięziony. I przede wszystkim chciałbym, abyś otrzymał potrzebną pomoc.

Zamiast tego jestem pewien, że słyszałeś zwykłe sugestie małżeństwa jako panaceum na depresję. Małżeństwo, jak oboje wiemy w tym przypadku, jest niczym innym jak eufemizmem seksu. Nadal nie rozumiem, dlaczego, ale wiem, że małżeństwa i dzieci są często przepisywane jako lekarstwo na wiele problemów w tym społeczeństwie: gwałt, choroby psychiczne, homoseksualizm, depresja i wiele innych.

Rozśmieszyłem cię, prawda? Tak bardzo tęsknię za twoim śmiechem.

Byłeś dla mnie, kiedy moja rodzina potrzebowała pomocy. Słuchałeś mnie, gdy płakałem przez miesiące po moim zerwaniu. Zapewniłeś mnie, że zawsze będziesz tam, kiedy cię potrzebuję. Byłaś moją skałą, gdy życie, które dla siebie zaplanowałem, rozpadło się.

Chciałbym być poduszką, na której mógłbyś oprzeć swoje problemy.

Widziałem, jak twoja rodzina i bliscy rozpadają się, kiedy odbierasz sobie życie. Oboje widzieliśmy następstwa samobójstw innych ludzi. Śmierć jest trudna dla wszystkich. Twoja śmierć ciąży na wszystkich, którzy cię kochają. I tak, życie wciąż utyka. Ostatnim razem, kiedy rozmawialiśmy, rozmawialiśmy o ludziach, których straciliśmy.

Ale widzimy, że jesteśmy Indianami. Oczywiście nie mówimy o samobójstwie. Dbamy o to, aby zgony samobójcze nie były wymienione jako samobójstwa w dokumentach prawnych. Chronimy członków rodziny, którzy muszą publicznie żyć ze piętnem samobójstwa, a prywatnie rozmawiać o zmarłych z mieszaniną wstydu i żalu. Nigdy nie możemy mieć zamknięcia. Nigdy nie możemy zasmucać ani mówić o naszej winie.

Ale to nie tylko my. To jest problem ogólnoświatowy. Samobójstwo dotyczy nie tylko jednego kraju, jednej religii lub jednej płci. Cały świat cierpi z powodu tego, czego nikt nie chce rozwiązać, ale dotyka tak wielu.

Nigdy nie będę cię winić za to, co zrobiłeś. Pragnę tylko każdego dnia, abyś nigdy nie czuł, że musisz odebrać sobie życie. Wiem, że nie mogła to być łatwa decyzja, zwłaszcza gdy wiem, że kiedy depresja nie przytłoczyła cię, kochałeś swoje życie, swoją rodzinę, dobre jedzenie, parki rozrywki i wszystkie rzeczy, które zostawiłeś.

Chciałbym pomóc ci zmienić zdanie. Chciałbym móc słuchać.

I w moich najniższych dniach żałuję, że nie poszedłem z tobą.

To bolesne, że około 800 000 ludzi umiera co roku na skutek samobójstwa. A zaledwie kilka lat temu Indie miały najwyższy szacowany wskaźnik samobójstw w jakimkolwiek innym kraju. Ze wstydem, piętnem i ogólną skłonnością do ukrywania samobójstw, czy jest jakaś niespodzianka, dlaczego?

Nie zapominajmy o wielu innych ludziach, którzy myślą o samobójstwie lub próbują to zrobić i przeżyć. Czy otrzymują potrzebną im pomoc, czy w końcu ulegają piętnowaniu społecznemu, zawstydzeni, słabi i bardziej samotni niż kiedykolwiek?

Ale nie chodzi o statystyki. Chodzi o ludzi. Chodzi o życie.

Chodzi o to, że już cię nie mam. Chodzi o to, że czuję się winny, że nie wiedziałem, że cierpisz. Chodzi o to, że czuję się winny, że jestem współwinny twojej śmierci. Chodzi o to, aby wiedzieć, że mamy poważny problem, gdy prawie milion ludzi odbiera sobie życie każdego roku, a my odwracamy głowy i patrzymy w drugą stronę.

Chodzi o położenie kresu piętnowaniu, wstydowi i ostracyzacji naszych bliskich, którzy cierpią. Najwyższy czas porozmawiać o samobójstwie, tak jak mówimy o chorobach zakaźnych i o tym, jak możemy to naprawić.

I chodzi o to, że za tobą tęsknię. Każdego dnia.

Twój najlepszy przyjaciel

Natychmiast szukaj pomocy medycznej, jeśli zastanawiasz się nad działaniem na podstawie myśli samobójczych. Jeśli nie jesteś w pobliżu szpitala, zadzwoń pod numer Krajowa linia życia zapobiegania samobójstwom w 800–273–8255. Wyszkolili dostępny personel, aby rozmawiać z Tobą 24 godziny na dobę, siedem dni w tygodniu.

Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w dniu Magazyn Brown Girl.

Ten artykuł jest częścią starań Healthline o uwzględnienie unikalnych perspektyw. Zdrowie i dobre samopoczucie wpływają na życie każdego człowieka i ważne jest, abyśmy to rozumieli.