Tragiczne przedawkowanie jednego człowieka rodzi pytania: czy rehabilitacja staje się zbyt surowa?

Zawartość

• Zmusiło mnie to do zastanowienia się (i to nie po raz pierwszy): jak dokładnie decydujemy, co jest, a co nie jest dozwolone na odwyku?
• Ale zanim zdołamy ustalić, czy coś takiego jak Xanax lub papieros faktycznie pokonało „cel” leczenia, musimy dowiedzieć się, jaki jest ten cel.
• Ale nic z tego nie byłoby możliwe, gdybyśmy przede wszystkim nie powstrzymali krwawienia.
• Historie takie jak Paul otwierają szersze pytanie, czy cele ośrodków rehabilitacyjnych są faktycznie wspierane przez wprowadzone zasady.

Kto tworzy reguły - a co ważniejsze, komu służą?

W 2017 roku Paul Reithlinghshoefer, użytkownik heroiny, został przyjęty do szpitala Adventist Behavioural Health Hospital w Rockville, Maryland.

Opuścił program tydzień wcześniej i powiedział swojej mamie, że został wyrzucony z pracy za palenie papierosa (w szpitalu jest środowisko wolne od dymu i tytoniu).

Niecały miesiąc po wydaleniu Paul zmarł z powodu przedawkowania fentanylu.

Szpital nie skomentował przyczyny wydalenia Reithlinghshoefera, choć zaprzeczają, że chodziło o palenie papierosów.

Zmusiło mnie to do zastanowienia się (i to nie po raz pierwszy): jak dokładnie decydujemy, co jest, a co nie jest dozwolone na odwyku?

Niezależnie od tego, czy Reithlinghshoefer został wyrzucony z papierosa, czy nie, pytanie o to, co powinno być dozwolone w szpitalach, jest drażliwe - i nie tak konsekwentne, jak można przypuszczać.

Słyszałem o niektórych rehabilitacjach, które zabraniają kawy i innych napojów zawierających kofeinę (!) Lub nikotyny. Na rehabilitację, na którą miałem szczęście chodzić, pozwalały obie te rzeczy, ale dość surowo stosowałem leki.

Leki przeciwlękowe (takie jak Xanax) i stymulanty (takie jak Adderall) były absolutnie zabronione, nawet jeśli pacjent miał recepty na lek.

Nietrudno zgadnąć, dlaczego: Są ludzie, których używanie tych narkotyków jest integralną częścią ich zaburzeń związanych z używaniem substancji.

Jeśli pójdziesz na rehabilitację, ponieważ niewłaściwie używasz Xanax, a ośrodek pozwala ci wziąć Xanax, ponieważ masz receptę na lek, może się wydawać, że nie udaje ci się być celem leczenia.

Ale zanim zdołamy ustalić, czy coś takiego jak Xanax lub papieros faktycznie pokonało „cel” leczenia, musimy dowiedzieć się, jaki jest ten cel.

Moje doświadczenie związane z rehabilitacją było potężne i chociaż nie zamieniłem tego na nic, wspaniała opieka, jaką mi zaoferowano - klasy, grupy wsparcia, kompetentny personel, z których wielu było w trakcie rekonwalescencji - nie była właściwie najbardziej ważna część.

Dla mnie najcenniejsza część rehabilitacji była najprostsza: przez 28 dni nie mogłem się upić.

Używam alkoholu w sposób, który mnie zabije (i prawie to zrobił), i przez 28 dni było to po prostu coś, czego po prostu nie mogłem zrobić.

To była triagedowa opieka medyczna, naprawdę - podobnie jak wejście na pogotowie krwawiące mi oczy. Pierwszym, najważniejszym zadaniem było powstrzymanie krwawienia. Bez kontroli lekarze nie mogliby zdiagnozować problemu ani pomóc mi się wyleczyć.

W tych 28 dniach bezalkoholowych nauczyłem się nowych nawyków i rutyny. Rozmawiałem z innymi pacjentami, którzy zmagali się z własnymi problemami z substancjami.

Poszedłem na zajęcia, aby dowiedzieć się, co wydarzyło się w moim mózgu, gdy spożywałem alkohol, i jak to wyjaśniło, dlaczego pomimo moich starań nie mogłem spożywać alkoholu w sposób odpowiedzialny, tak jak moi przyjaciele.

Ale nic z tego nie byłoby możliwe, gdybyśmy przede wszystkim nie powstrzymali krwawienia.

Co sprowadza mnie z powrotem do celu rehabilitacji w przypadku zaburzeń związanych z używaniem substancji. Jeśli myślimy, że rehabilitacja jest podobna do awaryjnego segregowania, możemy sobie wyobrazić, że celem rehabilitacji jest coś takiego:

1. Chroń pacjenta przed bezpośrednim niebezpieczeństwem.
2. Traktuj uzależnienia, które są najbardziej szkodliwe / niebezpieczne.
3. Zajmij się wszelkimi problemami związanymi z używaniem substancji wtórnych lub możliwymi, które nie są równie niebezpieczne (np. Palenie) Jeśli pacjent chce.

W tej ostatniej kategorii obejmowałbym stosowanie przepisanych leków, które mogą uzależniać, ale do których pacjent nie stosuje niewłaściwie.

Innymi słowy, jeśli ktoś chce przestać brać Xanax z powodu uzależniającego potencjału - świetnie. Ale jeśli nie wykorzystali go niewłaściwie, ta część leczenia jest opcjonalna.

Wytyczne te mogą wydawać się dość oczywiste, ale z uwagi na to, że urządzenia rehabilitacyjne nie wydają się być dostosowane nawet do tych podstawowych pomysłów, nasuwa się pytanie: czy sztywność i sztywność wielu ośrodków rehabilitacyjnych jest naprawdę pomocna dla powrotu do zdrowia?

Jaki jest sens zmuszanie osoby z ADHD do rezygnacji z przyjmowania leków, na przykład, gdy uzależnienie dotyczy alkoholu - zwłaszcza gdy rozważymy powiązania między nieleczonym ADHD a uzależnieniem?

A jaki jest sens wykopania osoby uzależnionej od opioidów z odwyku za palenie papierosa?

Historie takie jak Paul otwierają szersze pytanie, czy cele ośrodków rehabilitacyjnych są faktycznie wspierane przez wprowadzone zasady.

Jeśli celem rehabilitacji jest stworzenie najbezpieczniejszego i najbardziej produktywnego środowiska do leczenia, czy możemy szczerze powiedzieć, że zakaz palenia papierosów, kawy lub niezbędnych leków na receptę wspiera ten cel?

W żadnym wypadku nie jest to radykalny pomysł - niektóre rehabilitacje już zmieniają swoje zasady, choć zbyt wielu nie. I niestety dzieje się to na koszt pacjenta.

Chociaż nie możemy stwierdzić z całą pewnością, że Reithlinghshoefer został wyrzucony z leczenia za pomocą papierosa - lub gdyby jego nawrotowi można było zapobiec, gdyby był w stanie ukończyć leczenie - niekoniecznie uważam, że są to właściwe pytania na początek .

Lepsze pytanie brzmi: jaki jest ostateczny cel rehabilitacji, aw przypadku Paula czy dołożyli wszelkich starań, aby go zrealizować?

Niestety myślę, że możemy spokojnie powiedzieć, że odpowiedź brzmi „nie”.

Katie MacBride jest niezależną pisarką i redaktorem naczelnym magazynu Anxy. Jej prace można znaleźć między innymi w Rolling Stone i Daily Beast. Większość zeszłego roku spędziła pracując nad dokumentem na temat pediatrycznego używania marihuany medycznej. Obecnie spędza zdecydowanie za dużo czasu na Twitterze, gdzie możesz śledzić ją na @msmacb.