To, że jesteś w depresji zimą, nie oznacza, że ​​jesteś smutny

Zawartość

• Recenzja dla

Krótsze dni, mroźne temperatury i poważny niedobór witaminy D – długa, mroźna i samotna zima może być prawdziwym swędzeniem. Jednak według nowych badań opublikowanych w czasopiśmie Clinical Psychological Science nie można winić sezonowych zaburzeń afektywnych (SAD) za zimową depresję. Ponieważ może nie istnieć.

SAD opisuje zmiany w depresji, które zbiegają się ze zmianami pór roku. W tym momencie jest to dość powszechnie akceptowana część kulturowej rozmowy (do listy dodano SAD). Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych, oficjalna encyklopedia zaburzeń psychicznych i psychicznych z 1987 r.). Ale kto nie wpada w depresję po całym sezonie zaszycia się z niczym innym jak Netflix i Seamless, aby dotrzymać im towarzystwa? (Czy wiesz, że uczucie błękitu może sprawić, że Twój świat będzie wydawał się szary?)

Zazwyczaj, aby otrzymać diagnozę SAD, pacjenci muszą zgłaszać nawracające epizody depresyjne, które odpowiadają porom roku – zwykle jesienią i zimą. Jednak według najnowszych badań częstość występowania epizodów depresyjnych jest bardzo stabilna w różnych szerokościach geograficznych, porach roku i ekspozycji na światło słoneczne. Tłumaczenie: Nie ma to nic wspólnego z brakiem światła czy ciepła, jakie przynosi zima.

Naukowcy przeanalizowali dane od łącznie 34 294 uczestników w wieku od 18 do 99 lat i doszli do wniosku, że objawów depresji nie można powiązać z żadnymi miarami sezonowymi (pora roku, ekspozycja na światło i szerokość geograficzna).

Więc jak wytłumaczymy tę zimową chandrę? Depresja z definicji jest epizodyczna – pojawia się i znika. Więc to, że jesteś przygnębiony zimą, nie oznacza, że ​​masz depresję ponieważ zimy. Może to być bardziej zbieg okoliczności niż korelacja lub przyczynowość. (To jest twój mózg włączony: depresja.)

Jeśli jesteś poważnie na dole, warto porozmawiać ze swoim terapeutą lub lekarzem. W przeciwnym razie wyjdź i ciesz się śniegiem, gorącymi maluchami i wieczorami przy ognisku.

Recenzja dla