Od szczepionki przeciw szczepionce do szczepionki Pro: Jak to jest zmienić się w dorosłego człowieka

Zawartość

• Głęboki strach może pozostać z tobą i wpływać na innych
• Dla niektórych zapewnia poczucie wzmocnienia
• Relacje z członkami rodziny mogą ulec zmianie
• Nienawiść przeciw szczepionkom może wciąż wywoływać negatywne emocje
• Ostatecznie chodzi o dialog współczujący i empatyczny

To, jak widzimy, jak kształtuje się świat, którym się wybieramy - i dzielenie się przekonującymi doświadczeniami, może poprawić nasze wzajemne traktowanie. To potężna perspektywa.

„Powinieneś otrzymać krztusiec. Chcesz teraz zająć się tym strzałem? ” lekarz od niechcenia pyta mnie podczas rutyny w 2018 roku.

Strzał.

Już sama wzmianka o tym wystarczyła, żebym zaczęła się pocić przez papierową suknię - podobnie jak w 2009 roku, kiedy zdecydowałam się złapać wszystkie szczepionki.

Wiesz, wychowałem się w przekonaniu, że szczepionki są niebezpieczne. Ten sposób myślenia był wynikiem mojego młodszego brata cierpiącego na niebezpiecznie wysoką gorączkę i drgawki wkrótce po otrzymaniu szczepionki MMR, gdy miał około roku. Ostatecznie otrzymał diagnozę autyzmu, padaczki i poważnych niepełnosprawności rozwojowych.

„Szczepionki są ważne dla ciebie i tych wokół ciebie”, powiedziałem sobie, starając się myśleć bardziej jak racjonalny dziennikarz zdrowotny niż ktoś, komu ludzie, którym ufałem najbardziej, że szczepionki są szkodliwe.

Moi rodzice, zdewastowani prognozami zmieniającymi życie ich młodego syna, zaczęli szukać odpowiedzi.

W końcu znaleźli je w - teraz obalonym i bardzo krytykowanym - badaniu, które łączyło szczepionkę MMR z autyzmem. Postanowili polegać na odporności stada, aby chronić wszystkie swoje dzieci przed chorobami, którym można zapobiegać za pomocą szczepionek.

Na szczęście dla mnie zadziałało - chociaż inni nieszczepieni ludzie nie mieli tyle szczęścia.

Więc nie myślałem dużo o szczepieniach aż do 20 roku życia, kiedy zdobyłem stypendium na studia za granicą w Indiach. Podczas gdy polio już dawno zniknęło w Stanach Zjednoczonych, ta choroba, której można było zapobiec, i jeszcze inne (w 2009 r.) Zarażały tam ludzi.

To mnie zaniepokoiło.

Zacząłem więc czytać wszystko, co mogłem znaleźć na temat szczepień.

Moje badania wykazały, że te szczepionki są bezpieczne, ważne dla zdrowia i nie są odpowiedzialne za niepełnosprawność mojego brata. Wciąż zdenerwowany spędziłem kolejne sześć miesięcy, strzelając do strzału.

Te zdenerwowania, jak się wydaje, wrócą dziesięć lat później w gabinecie mojego lekarza. Wahałem się przez godzinę, próbując zebrać się na odwagę, by zdobyć tego krztuśca.

„Już przez to przechodziłeś. Szczepionki są ważne dla ciebie i tych wokół ciebie - powiedziałem sobie.

W końcu udało mi się przekonać, by sobie z tym poradzić.

Ale to doświadczenie sprawiło, że zacząłem się zastanawiać: czy wszystkie dorosłe dzieci z rodzin wahających się od szczepionek odczuwają strach, czy i kiedy dostaną zastrzyk? I jak ich doświadczenie jako dzieci wpływa na ich doświadczenia jako dorosłych?

Postanowiłem wyśledzić kilka innych z doświadczeniami podobnymi do moich, aby dowiedzieć się więcej. Oto, co powiedzieli:

Głęboki strach może pozostać z tobą i wpływać na innych

Istnieje wiele doskonałych badań, które wspierają racjonalne podejmowanie decyzji dotyczących szczepionek. Ale jeśli wychowałeś się w obawie przed szczepionkami, emocje związane ze strzałami mogą sprawić, że szczepienia będą przerażającym doświadczeniem.

„Nic nie jest w 100% bezpieczne ani skuteczne w medycynie. Zawsze trzeba przeprowadzić analizę stosunku korzyści do ryzyka, nawet w przypadku szczepionek ”, wyjaśnia dr Matthew Daley, pediatra i starszy badacz w Kaiser Permanente's Institute for Health Research, który badał bezpieczeństwo szczepionek i wahanie.

„Choć brzmi to jak racjonalna i analityczna decyzja, jest to również decyzja emocjonalna - ludzie naprawdę boją się złych rzeczy, o których słyszeli” - mówi.

Alice Bailey *, 27-letnia kobieta w Arizonie, twierdzi, że jej rodzice wierzyli, że „narażanie dziecka na choroby jest niebezpieczne”. Więc zrezygnowali ze zdjęć dla niej.

„Moja rodzina nie była tak naprawdę rodziną lekarzy. Nie mieliśmy rocznych kontroli i nie chodziliśmy do lekarza, chyba że był to nagły wypadek ”- mówi.

W rezultacie Bailey otrzymał szczepionkę przeciw tężcowi jako dziecko.

Ale po przeczytaniu o skądinąd zdrowym młodym człowieku, który kilka lat temu prawie zmarł na grypę, Bailey zdecydował, że dobrym pomysłem byłoby zaszczepienie się przeciwko grypie.

„Naprawdę bałam się igły i skutków ubocznych. Przeprowadziłem wiele badań i przekonałem moich dwóch kuzynów, aby poszli ze mną na spotkanie - nie chciałem iść sam ”- wyjaśnia.

Wciąż zdenerwowana szczepionkami, Bailey wyjaśnia, że ​​podjęła trudną decyzję, kiedy została właścicielką zwierzaka.

„Byłem bardzo zdenerwowany, aby zaszczepić mojego psa” - mówi Bailey. „Widziałem ją jako maleńkie kruche dziecko. Kiedy powiedzieli mi, że potrzebuje tych wszystkich zdjęć, pomyślałem: „Jak, u licha, jej małe ciało może sobie z tym wszystkim poradzić?”

Po rozmowie z weterynarzem Bailey poszła naprzód ze szczepieniami swojego psa - jest to decyzja, z której jest dumna.

„Interesujące jest, jak bardzo ten zakorzeniony strach może się w to wplątać, ale cieszę się, że mogłem chronić mojego psa najlepiej jak potrafiłem” - dodaje.

„Będę postępować zgodnie z instrukcjami lekarza, aby zaszczepić moje dzieci, jeśli kiedykolwiek będę mieć, i planuję robić szczepionkę przeciw grypie co roku”.

Dla niektórych zapewnia poczucie wzmocnienia

Utrzymujący się strach nie jest jednak powszechnym doświadczeniem, gdy dorosłe dzieci rodziców anty-vax dostają zastrzyk. Szczepionki mogą faktycznie dać niektórym ludziom poczucie władzy nad ciałem.

„Nie zawahałem się, powiedziałem im, aby dali mi wszystko, za czym tęskniłem” - mówi Jackson Veigel, 32-letni mężczyzna z Los Angeles, o otrzymaniu brakujących szczepionek w wieku 25 lat jako warunku Licencja EMT.

„Czułem się jak człowiek z żelaza. To było jak cholera, tężec.

Dla Veigela szczepienia zostały zakończone w większym wysiłku, aby zdystansować się od społeczności „kultu religijnego”, w której się wychował. Jego rodzice zrezygnowali z niektórych szczepionek, wierząc, że są szkodliwe.

„To był trochę bunt, ale bardziej chodziło o robienie tego, co uważałem za słuszne” - mówi. „Szczepionki dały mi poczucie wzmocnienia”.

Avery Gray *, mężczyzna z Alabamy we wczesnych latach dwudziestych, również postanowił przejąć kontrolę nad swoim zdrowiem, otrzymując pierwszą szczepionkę swojego życia po tym, jak pojawiły się wiadomości o niedawnych epidemiach odry.

Badania nad szczepionką MMR uspokoiły jego obawy o potencjalne skutki uboczne, które jego rodzice ostrzegali przed dorastaniem. Ale nadal bardzo obawiał się bólu z igły.

„Budowanie pewności siebie było najtrudniejszą częścią szczepienia” - mówi Gray. „To nie była wizyta u lekarza, to była medycyna zapobiegawcza, w której czułam się naprawdę dobrze. Jestem podekscytowany, że mogę wrócić i zdobyć wszystkie szczepionki. ”

Relacje z członkami rodziny mogą ulec zmianie

Kiedy zdecydowałem się na szczepienie, mój tata poparł tę decyzję, ponieważ wiedział, że będę narażony na pewne choroby podczas podróży. Jednak rodzice unikający szczepień nie zawsze rozumieją swoje dorosłe dzieci, a wybór szczepionki może trwale zmienić relacje.

„Mój tata i ja nie rozmawialiśmy przez rok po tym, jak powiedziałem mu, że się zaszczepiłem” - mówi Roan Wright, 23-latek z Północnej Karoliny.

„Ciągle słyszę ten zwrot„ szczepionki powodują dorosłych ”i jest to bardzo lekceważące. Im bardziej oskarżysz ludzi o ranienie innych i sprawianie, że czują się jak źli ludzie, gdy próbują podjąć właściwą decyzję, tym bardziej będą odpychać ”.

„Przekształciło się to w cały ten spór o moją autonomię i to, czy to nawet moje wezwanie do cofnięcia tego, co według niego było dla mnie najlepsze”, mówi Wright.

Awaria z ojcem zadała Wrightowi pytanie, czy podjęli właściwą decyzję.

„Przekonania mojego taty, że szczepionki są niebezpieczne, zdecydowanie utknęły we mnie jako dorosłe. Ale po natknięciu się na badania obalające [te mity] zdałem sobie sprawę, że moi rodzice przybyli z miejsca niewiedzy, kiedy postanowili mnie nie szczepić ”- wyjaśniają. „Te informacje i opinie od znajomych wzmocniły moją decyzję i prawo, jakie miałem jako dorosły, aby chronić swoje ciało”.

Kiedy Wright i ich ojciec w końcu się poprawili, byli zaskoczeni, słysząc o jego nowych opiniach na temat szczepionek.

„W tym okresie zapoznał się z bardziej szczegółowymi artykułami i uzasadnieniami, których użył, aby mnie nie szczepić, i zdał sobie sprawę, że się mylił. Zrobił pełne 180 lat. Mówiąc co najmniej, było to nieoczekiwane - mówi Wright.

Nienawiść przeciw szczepionkom może wciąż wywoływać negatywne emocje

Kiedy dostajesz większość swoich zastrzyków w wieku dorosłym, widzisz szczepionki inaczej.

Zdajesz sobie sprawę, że podczas gdy błędne przekonania twoich rodziców były sprzeczne z poradami medycznymi, ich wybory bardziej niż prawdopodobne pochodziły z miejsca głębokiej miłości do swoich dzieci. Z tego powodu trudno jest przewijać w mediach społecznościowych ostre posty, które demonizują niezdecydowanych o szczepionki ludzi.

„Boli mnie, gdy widzę nienawiść anty-vax online”, mówi Gray.

„Ciągle słyszę ten zwrot„ szczepionki powodują dorosłych ”i jest to bardzo lekceważące. Im bardziej oskarżysz ludzi o ranienie innych i zmuszanie ich do poczucia się jak zły facet, gdy próbują podjąć właściwą decyzję, tym bardziej będą odpychać - dodaje.

Przekonany o bezpieczeństwie i znaczeniu szczepionek, Wright uważa, że ​​po obu stronach są dezinformacje, szczególnie jeśli chodzi o założenia dotyczące tego, kim są osoby, które nie chcą szczepić swoich dzieci.

„Jest klasycznym założeniem, że rodzice tych, którzy zdecydują się nie szczepić, są niewykształceni lub głupi - to po prostu nieprawda. Żargon medyczny [o zagrożeniach związanych ze szczepionkami] został wówczas przedstawiony jako przełom naukowy, a zarówno wykształceni, jak i niewykształceni ludzie zostali oszukani ”- mówi Wright.

Ostatecznie chodzi o dialog współczujący i empatyczny

Ostatecznie sprowadza się to do potrzeby współczujących rozmów, które dotyczą emocjonalnych obaw ludzi związanych ze szczepionkami. Coś, co zdaniem większości osób, z którymi rozmawiałem w tym artykule, może pomóc w zwiększeniu ogólnej liczby szczepień.

„Gdybyśmy rozmawiali o tym nie z taktyką zastraszania, ale w sposób uczciwy, który koncentrowałby się na edukacji zamiast wstydu, rozmawialibyśmy o wiele inaczej” - mówi Bailey.

* Te imiona zostały zmienione na prośbę ankietowanych.

Joni Sweet jest niezależnym pisarzem, który specjalizuje się w podróżach, zdrowiu i samopoczuciu. Jej prace zostały opublikowane przez National Geographic, Forbes, Christian Science Monitor, Lonely Planet, Prevention, HealthyWay, Thrillist i inne. Bądź na bieżąco z nią na Instagramie i sprawdź jej portfolio.