Sasha DiGiulian tworzy historię jako pierwsza kobieta, która podbiła 700-metrową wspinaczkę Mora Mora

Zawartość

• Recenzja dla

Mora Mora, masywna granitowa kopuła o wysokości 2300 stóp na Madagaskarze, jest uznawana za jedną z najtrudniejszych dróg wspinaczkowych na świecie, na której szczyt wspina się tylko jeden człowiek, odkąd została założona w 1999 roku. Podbiła go zawodowa alpinistka Sasha DiGiulian, ustanawiając rekord pierwszego kobiecego przejścia.

Ten mocny moment (który dokonała wraz ze swoim partnerem wspinaczkowym Edu Marinem) był kulminacją trzyletniego marzenia sportowca Red Bulla, zapłatą za niezliczone godziny treningu, podróży, ćwiczenia swojej trasy i wreszcie wspinania się przez trzy dni. prosto, balansując na „nieistotnych małych kryształkach mniejszych niż łuskane orzeszki ziemne”. Mimo tych wszystkich przygotowań i zaangażowania przyznaje, że czasami nie była pewna, czy rzeczywiście skończy. (Wspinaczka wymaga niesamowitej siły chwytu, co jest naprawdę ważne dla wszystkich wysportowanych dziewczyn).

„Nie wiedziałem, czy uda mi się zrobić tę wspinaczkę, a pomyślałem, że podróż na Madagaskar to jedyny sposób, w jaki mogę się dowiedzieć!” ona powiedziała Kształt wyłącznie. „Moja pierwsza myśl po dotarciu na szczyt brzmiała: „Naprawdę mam nadzieję, że nie śnię o tym, że nie obudzę się na balustradzie [przenośne platformy wspinaczkowe śpią na nich podczas kilkudniowych wspinaczek] i nadal będę musiał się wspinać!”

Ale to nie była halucynacja na zboczu góry, była bardzo realna. I chociaż mogła być mile zaskoczona swoim sukcesem, każdy, kto śledził jej karierę, prawdopodobnie wiedział, że ma ją w torbie. W końcu ustanawianie rekordów nie jest niczym nowym dla DiGiulian. W wieku 19 lat mistrzyni wspinaczki została jedyną kobietą z Ameryki Północnej, która ukończyła najtrudniejszy poziom wspinania, jaki kiedykolwiek osiągnęła kobieta, zdobywając Era Vella w Hiszpanii. Następnie w wieku 22 lat została pierwszą kobietą, która wspinała się swobodnie na "Murder Wall" w szwajcarskich Alpach. I od tego czasu nie zwolniła, wznosząc kobiecą wspinaczkę na nowe wyżyny (przepraszam, musiałam tam pojechać).

Jej sukces nie przychodzi łatwo, niektórzy w społeczności wspinaczkowej krytykują jej „dziewczęcość” (nieważne że oznacza), spekulując o jej wahaniach wagi i statusie związku (kogo to obchodzi?!) i kwestionując jej wspinanie się. Tak zwani „tradycyjni” wspinacze są znani z tego, że prowadzą koczowniczy tryb życia w furgonetkach, jedząc fasolę z puszki i nigdy nie kąpiąc się pod prysznicem, ale to nigdy nie była filiżanka herbaty DiGiulian (ech, fasola). Szybko zauważa, że ​​nie ma to nic wspólnego z faktycznymi umiejętnościami wspinaczkowymi. (Chcesz wypróbować ten kiepski sport dla siebie? Zacznij od tych wskazówek dla początkujących wspinaczki skałkowej.)

„Z pewnością zyskałam grubszą skórę dzięki byciu kobietą we wspinaczce” – mówi. „Lubię malować paznokcie na różowo, uwielbiam szpilki, ubieranie się i spanie w luksusie. Uwielbiam też spać 1500 stóp na małej półce na środku Madagaskaru, budzić się i wspinać. to nie ja. Czuję się dobrze z tym, kim jestem i czym się pasjonuję; to nie znaczy, że jestem mniej wspinaczem niż facet, który mieszka w vanie. [Wstaw emotikon z rękami pochwalnymi.]

W międzyczasie już planuje kolejną wielką wspinaczkę. „Wspinaczka dała mi to ogromne źródło pewności siebie, którego nie zawsze miałam” – mówi. „Czuję się komfortowo we własnej skórze podczas wspinaczki. Czuję się tak, jakbym był tam, gdzie należę”.

Recenzja dla