Rak piersi i remisja: niekończąca się podróż

Zawartość

• „Mój rak piersi jest w remisji, ale podróż się nie skończyła”. Oto historia Kelseya Crowe, mistrza empatii i przeżywającej raka piersi.
• Powrót choroby uznany za porażkę
• „Ocalały” to niewłaściwy termin
• Nigdy więcej nie może być „tylko przeziębieniem”
• Różowe wstążki nie są oznaką pozytywności
• Rak to nie podróż, remisja jest
• Znajdowanie sensu poprzez pomaganie innym

„Mój rak piersi jest w remisji, ale podróż się nie skończyła”. Oto historia Kelseya Crowe, mistrza empatii i przeżywającej raka piersi.

Kiedy Kelsey Crowe miała swój pierwszy mammograf, była znacznie młodsza niż przeciętna kobieta z rozpoznanym rakiem piersi. Większość kobiet otrzymuje diagnozę w wieku około 62 lat. Crowe miał zaledwie 42 lata, bez żadnych objawów ani wywiadu rodzinnego na temat choroby.

Jej życie zmieniło się drastycznie, gdy radiolog zauważył cień wielkości orzecha na lewej piersi i zalecił biopsję. Wyniki biopsji wykazały, że masa była rzeczywiście rakiem.

Oprócz godzin spędzonych w centrum infuzyjnym przeszła lumpektomię i chemioterapię. „Czułam się smutna, zła i zmartwiona, a moje uczucia były nieprzewidywalne” - opowiada. Podczas leczenia doświadczyła również okropnych skutków ubocznych chemii, takich jak wypadanie włosów, wyczerpanie i nudności.

Jedno błogosławieństwo, jakie spotkała Crowe i jej męża, nie musiało zmagać się z niepłodnością i planowaniem rodziny. Przed diagnozą Crowe i jej mąż mieli już 3-letnią córkę, Gruzję. Ale wielokrotnie rodzicom trudno było zwalczyć raka i wychować dziecko.

Powrót choroby uznany za porażkę

Rak Crowe został ostatecznie pokonany po roku chemii. Kontynuowała z lekarzem, a jej skany kontynuowały czytanie przez cztery lata, zbliżając się do osiągnięcia pięcioletniego kamienia milowego. Dla wielu osób, które przeżyły raka, osiągnięcie pięciu lat bez nawrotu oznacza większą szansę na poprawę wskaźników przeżycia.

To była druzgocąca wiadomość, gdy stan zdrowia Crowe przybrał drastyczny obrót, a jej rak piersi powrócił.

Tym razem jej lekarz zalecił podwójną mastektomię i inhibitor aromatazy. Inhibitor aromatazy to lek, który pomaga blokować estrogen, hormon stymulujący wzrost raka. Zabiegi działały. Rak Crowe jest teraz w remisji.

Ale bycie w remisji to nie to samo, co wyleczenie, a możliwość nawrotu znacznie zmienia to, jak człowiek doświadcza swojego codziennego życia. Chociaż Crowe nie ma już zwykłych objawów raka piersi, wciąż niepewne jest jej spojrzenie na wiele sposobów.

„Ocalały” to niewłaściwy termin

Mimo że słowo „osoba, która przeżyła” jest często używane do opisania kobiet, które przezwyciężyły raka piersi, Crowe nie identyfikuje się z tą etykietą.

„Ocalała sugeruje, że wydarzyło się coś tak okropnego, jak wypadek samochodowy lub utrata ukochanej osoby, i miałeś szczęście, by sobie z tym poradzić, ale rak nie jest zdarzeniem jednorazowym”, mówi.

Crowe wyjaśnia, że ​​u wielu osób rak powraca. Z tego powodu przebywanie po drugiej stronie chemii przypomina raczej zarządzanie chorobą niż przeżycie.

Nigdy więcej nie może być „tylko przeziębieniem”

Ponieważ przeszła podwójną mastektomię, mammogramy nie są już skutecznym sposobem wykrywania nawrotów.

„Jeśli mój rak powróci, rak piersi rozprzestrzeni się na moje kości, płuca lub wątrobę”, mówi.

Oznacza to, że musi zwrócić szczególną uwagę na wszelkie bóle ciała. Martwi się, gdy Crowe ma kaszel, ból pleców lub gdy jej poziom energii spada.

Różowe wstążki nie są oznaką pozytywności

„Jest to często nazywane„ dobrym rakiem ”, a kampania z różową wstążką informuje, że kobiety, u których zdiagnozowano chorobę, powinny czuć się pozytywnie”, wspomina Crowe, wierząc, że nasza kultura maluje raka piersi w pozytywnym świetle. Październik został nawet nazwany „Różowym październikiem”. Ale różowy to kolor, który większość ludzi kojarzy z pieprznymi rzeczami, takimi jak guma do żucia, wata cukrowa i lemoniada.

Crowe twierdzi, że ona i wiele innych kobiet żyjących z rakiem piersi są zaniepokojone kampanią z różową wstążką może sugerować, że powinniśmy „świętować” znalezienie lekarstwa na raka piersi. Jednym z potencjalnych minusów tego pozytywnego efektu jest to, że może on ignorować obawy wielu kobiet przed nawrotem i śmiercią. Kampania wstęgowa może również powodować, że kobiety z późnym stadium lub rakiem z przerzutami czują się wykluczone, ponieważ nigdy nie wyzdrowieją ze swoich chorób.

Rak to nie podróż, remisja jest

Crowe mówi, że nie zna bardzo wielu kobiet, które opisywałyby swoje doświadczenia związane z leczeniem - od wypadania włosów przez nudności po blizny po operacjach - jako podróż. To słowo jest często używane do opisania chemioterapii, radioterapii i chirurgii, ale w społeczności chorych na raka jest to termin obciążony.

Ale teraz, gdy Crowe jest w remisji, życie wydaje się podróżą, ponieważ nic nie jest skończone.

„Są chwile, kiedy czuję się dobrze, a potem są chwile, kiedy trzymam się każdej cennej chwili, jakby to była moja ostatnia. Czasami myślę o przyszłych długoterminowych projektach, które chcę zrealizować. Są też chwile, gdy boję się i smutno, że mogę stracić rodzinę z powodu raka ”- mówi.

Znajdowanie sensu poprzez pomaganie innym

Crowe stara się znaleźć równowagę w swoim życiu w najlepszy możliwy sposób. Spędza więcej czasu ze swoją rodziną niż kiedyś. Ostatnio jest współautorką swojej pierwszej książki „Nie ma na to dobrej karty” z artystką Emily McDowell. Książka jest poradnikiem dla przyjaciół i członków rodziny, którzy chcą wesprzeć swoich bliskich w trudnych chwilach. Crowe jest także członkiem zarządu organizacji non-profit zajmującej się rakiem, a jako pracownik socjalny prowadzi obozy empatii, aby uczyć innych o znaczeniu współczucia.

„[Moja praca] i spędzanie czasu z rodziną i przyjaciółmi jest bardzo satysfakcjonujące. To jest znacząca praca, która mnie wspiera ”- mówi.

W końcu Crowe chce, aby ludzie, w tym inne kobiety żyjące z chorobą nowotworową i na remisji, wiedzieli, że choroba ta pozostawia trwały ślad na twojej tożsamości.

I to pokazuje. Przez całą swoją pracę Crowe stara się uczyć kobiety żyjące z chorobą, że nawet w głębokich czasach frustracji i strachu nigdy nie są same.

Juli Fraga jest licencjonowanym psychologiem z San Francisco. Ukończyła PsyD na University of Northern Colorado i stypendium podoktoranckie na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Z pasją do zdrowia kobiet podchodzi do wszystkich sesji z ciepłem, uczciwością i współczuciem.