List: Mówienie mojej rodzinie o moim statusie HIV

Wszystkim żyjącym z HIV,

Nazywam się Joshua i zdiagnozowano u mnie wirusa HIV w dniu 5 czerwca 2012 r. Pamiętam, jak siedziałem tego dnia w gabinecie lekarskim, wpatrując się tępo w ścianę, gdy przepływał przez mnie szeroki wachlarz pytań i emocji.

Wyzwania zdrowotne nie są mi obce, ale HIV był inny. Jestem osobą, która przeżyła martwicze zapalenie powięzi i dziesiątki hospitalizacji z powodu zapalenia tkanki łącznej, wszystkie niezwiązane z moim statusem HIV. Moim największym filarem siły podczas tych walk o zdrowie była moja rodzina. Ale szukanie wsparcia u mojej rodziny było trudniejsze w przypadku HIV z powodu ciężaru wstydu, jaki poczułem przyszedł z tą diagnozą.

Z mojego punktu widzenia moja diagnoza nie była po prostu spowodowana pechowymi okolicznościami. Czułem, że było to spowodowane dokonanymi przeze mnie wyborami. Zdecydowałem się nie używać prezerwatywy i mieć wielu partnerów seksualnych, nie myśląc o możliwych konsekwencjach. Ta diagnoza nie wpłynie na mnie sama. Myślałem o tym, jak wpłynie to na moją rodzinę, i zapytałem, czy powinienem im w ogóle powiedzieć.

Wiem teraz, że wielu ludziom trudno jest ujawnić swój status HIV swojej rodzinie. Członkowie naszej rodziny to często najbliżsi nam ludzie. Mogą to być te, których opinie oceniamy na wyższą wartość. Odrzucenie od przyjaciela lub potencjalnego kochanka może boleć, ale odrzucenie z naszej własnej krwi może być bardzo bolesne.

Już teraz może być niewygodne rozmawiać z rodziną na temat seksu, nie mówiąc już o HIV. Ludzie z nieujawnionym HIV często pytają, czy nasze rodziny nadal nas pokochają. Te obawy są normalne i ważne, nawet dla tych, którzy pochodzą ze stabilnych domów. Chcemy, aby nasza rodzina była dumna, ale ujawnienie się jako zarażone wirusem HIV nie spowoduje, że lista złotych gwiazd zostanie umieszczona przez nasze rodziny na lodówce. Wrażliwe tematy, takie jak seksualność, wartości rodzinne i poglądy religijne, mogą jeszcze bardziej skomplikować sytuację.

Na początku starałem się jak najlepiej odwracać uwagę i działać tak „normalnie”, jak to możliwe. Próbowałem przekonać się, że jestem wystarczająco silny. Mogłem zebrać siły, aby zachować mój nowy sekret w tajemnicy. Moi rodzice mieli już dość moich innych problemów zdrowotnych. Dodanie kolejnego obciążenia do miksu wydawało się po prostu nieuzasadnione.

Taka była moja mentalność do tego stopnia, że ​​przeszedłem przez frontowe drzwi domu rodzinnego. Moja matka spojrzała mi w oczy. Od razu wiedziała, że ​​coś jest naprawdę nie tak. Moja matka mogła mnie przejrzeć w sposób, który potrafi tylko matka.

Mój plan wyszedł przez okno. W tym momencie postanowiłem wykorzystać moją słabość, nie uciekać przed nią. Przestałem płakać i moja matka mnie pocieszyła. Poszliśmy na górę i podzieliłem się z nią tym, co było teraz najbardziej intymnym szczegółem mojego życia. Miała wiele pytań, na które nie mogłem odpowiedzieć. Oboje utknęliśmy w mgle dezorientacji. Zakwestionowała moją orientację seksualną, czego się nie spodziewałem. W tamtym czasie było to coś, z czym się nie pogodziłem.

Powiedzenie mamie o moim statusie HIV przypominało napisanie własnego wyroku śmierci. Było tak wiele niepewności i niewiadomych. Wiedziałem, że niekoniecznie umrę z powodu samego wirusa, ale nie wiedziałem wystarczająco dużo o HIV, aby naprawdę przewidzieć, jak bardzo moje życie się zmieni.Pocieszyła mnie i pocieszyliśmy się, godzinami płacząc w ramionach, aż skończyły się nasze łzy i nadciągnęło wyczerpanie. Zapewniła mnie, że przetrwamy to jako rodzina. Powiedziała, że ​​będą mnie wspierać bez względu na wszystko.

Następnego dnia wczesnym rankiem powiedziałem ojcu, zanim poszedł do pracy na cały dzień. (Muszę powiedzieć, że wiadomości budzą kogoś bardziej niż jakakolwiek filiżanka kawy). Spojrzał na mnie prosto w oczy i połączyliśmy się na głębokim poziomie. Potem uścisnął mnie najmocniej, jak kiedykolwiek go czułam. Zapewnił mnie, że również mam jego wsparcie. Następnego dnia zadzwoniłem do mojego brata, który jest lekarzem specjalizującym się w medycynie wewnętrznej. Pomógł mi pouczyć, jakie będą następne kroki.

Miałem szczęście mieć tak wspierającą rodzinę. Chociaż moi rodzice nie byli najlepiej wykształceni na temat HIV, razem dowiedzieliśmy się o wirusie i jak sobie radzić jako rodzina.

Rozumiem, że nie wszyscy mają tyle szczęścia. Doświadczenie każdego z ujawnienia swojej rodzinie będzie inne. Nie ma dokładnie takiej broszury dotyczącej ujawnienia wirusa HIV 101, którą każdy otrzymuje wraz z diagnozą. To część naszej podróży i nie ma dokładnej mapy drogowej.

Nie powleczę go cukrem: to przerażające doświadczenie. Jeśli otrzymana reakcja będzie pozytywna i wspierająca, może jeszcze bardziej wzmocnić relacje z rodziną. Nie każdy ma takie doświadczenie, więc musisz dokonywać wyborów, które są dla Ciebie odpowiednie.

Z mojego punktu widzenia, oto kilka rzeczy, o których sugeruję pamiętać, rozważając ujawnienie swojego statusu HIV:

Poświęć czas na przemyślenie tego, ale nie utknij wyobrażając sobie najgorszy scenariusz. Mam nadzieję na najlepsze i przygotuj się na najgorsze.

Pamiętaj, że nadal jesteś tą samą osobą, którą byłeś przed diagnozą. Nie ma powodu się wstydzić ani czuć się winnym.

Istnieje duża szansa, że ​​twoja rodzina będzie zadawać pytania z troski lub po prostu z ciekawości. Przygotuj się na nie, ale wiedz, że nigdy nie musisz odpowiadać na pytania, które mogą sprawić, że poczujesz się niekomfortowo. Nie ma odpowiedzi na wszystkie pytania; to również jest nowe dla ciebie.

Jeśli ujawnienie swojej rodzinie jest wystarczające i czujesz się swobodnie, może być pomocne zaproszenie ich na następną wizytę u lekarza. To daje im szansę zadawania pytań. Możesz także zachęcić ich do rozmowy z osobami żyjącymi z HIV.

Wiedz, że dla wszystkich jest to emocjonalna podróż. Szanujcie swoje granice. Dajcie sobie czas na przetworzenie tego, co to oznacza.

Uważam, że ludzie często reagują na siebie nawzajem. Postaraj się zachować spokój i skupienie, jak to możliwe, jednocześnie pozwalając sobie na odczuwanie emocji.

Ujawniaj tylko w bezpiecznym środowisku, w którym twoje zdrowie fizyczne i osobiste jest chronione. Jeśli martwisz się o swoje bezpieczeństwo, ale i tak chcesz powiedzieć rodzinie, rozważ przestrzeń publiczną lub dom znajomego.

Ujawnienie to osobisty wybór. Nigdy nie powinieneś czuć presji robienia czegoś, czego nie chcesz robić. Tylko Ty wiesz, czy ujawnienie jest dla Ciebie odpowiednie. Jeśli nadal nie masz pewności, jak dotrzeć do swojej „innej rodziny” - milionów z nas żyjących z HIV - pamiętaj, że jesteśmy tutaj, aby cię wspierać.

Ujawnienie mojej rodzinie było szczerze jednym z najlepszych wyborów, jakich kiedykolwiek dokonałem. Od kiedy ujawniłem swój status, moja mama odbyła ze mną kilka rejsów zarażonych wirusem HIV, mój tata wygłosił przemówienie w pracy, dzieląc się moją historią popierającą lokalną organizację świadczącą usługi AIDS, a kilku członków rodziny i przyjaciół zostało przetestowanych, ponieważ są teraz wykształceni.

Ponadto mam do kogo zadzwonić i porozmawiać w moje złe dni i świętować po każdym niewykrywalnym wyniku laboratorium. Jednym z kluczy do zdrowego życia z HIV jest silny system wsparcia. Dla niektórych z nas zaczyna się to od rodziny.

Jakąkolwiek reakcję może mieć twoja rodzina, wiedz, że jesteś godny i silniejszy, niż możesz sobie wyobrazić.

Serdecznie

Joshua Middleton

Joshua Middleton to międzynarodowy działacz i bloger, u którego w czerwcu 2012 r. Zdiagnozowano HIV. Dzieli się swoją historią, aby pomóc w edukacji, wsparciu i zapobieganiu nowym zakażeniom HIV poprzez umożliwienie innym osobom żyjącym z wirusem osiągnięcia pełnego potencjału. Uważa się za jedną z milionów twarzy żyjących z HIV i naprawdę wierzy, że osoby żyjące z wirusem mogą coś zmienić, mówiąc głośno i słysząc swoje głosy. Jego motto to nadzieja, ponieważ nadzieja poprowadziła go w najtrudniejszych chwilach w jego życiu. Zachęca wszystkich do głębszego przyjrzenia się, co nadzieja może oznaczać w ich życiu. Pisze i prowadzi własny blog o nazwie PozitiveHope. Jego blog zajmuje się kilkoma społecznościami, które jest jego pasją, w tym HIV, społeczności LGBTQIA + oraz osobami cierpiącymi na schorzenia psychiczne. Nie ma wszystkich odpowiedzi i nie chciałby, ale uwielbia dzielić się swoim procesem uczenia się i rozwoju z innymi, aby mieć pozytywny wpływ na ten świat.