Jak nauczyłem się przestać porównywać siebie do innych

Zawartość

• Nazwij swojego wewnętrznego krytyka
• Bądź swoim najlepszym przyjacielem
• Prowadzić rejestr osiągnięć
• Ćwicz samoopiekę
• Bądź proaktywny

Moi przyjaciele byli jak lustro. Widziałem tylko moje wady, które się na mnie gapiły.

Gdybym miał zgadywać, powiedziałbym, że ludzie od samego początku porównują się do siebie.

Nie mam wątpliwości, że prehistoryczny człowiek zazdrościł wielkości jaskini sąsiada lub pożądał jego godnych podziwu umiejętności krzemiennych.

Czasami te porównania mogą być pomocne. Mogą dać ci plan ulepszeń i zainspirować cię do zmiany. Innym razem mogą być sposobem na oddzielenie się od siebie i zobaczenie wszystkiego, co uważasz za złe.

Porównanie było głównie dla mnie ulotne. Chciałbym odnotować sukcesy moich przyjaciół lub wpływową postać na Instagramie i czuję zazdrość, ale ból zawsze był krótkotrwały. Tak było, dopóki nowa dziewczyna nie dołączyła do mojego kręgu społecznego.

Była wszystkim, czym ja nie byłem. Lub wszystko ja myśl Nie byłem. Jasny, zabawny, towarzyski. Ludzie uwielbiali ją natychmiast, a szczęście zawsze wydawało się, że ląduje u jej stóp.

Lisa * szybko stała się jedną z moich bliskich przyjaciół. Mimo naszej głębokiej więzi jej blask rozerwał mnie na strzępy.

Była jak lustro, ale wszystko, co widziałam, to moje wady, które się na mnie gapiły.

Wszystko, co osiągnąłem, było skażone jej osiągnięciami, które jakoś zawsze wydawały się lepsze. Nigdy nie mogłem się zmierzyć, bez względu na to, jak bardzo się starałem. Miażdżyło mnie codziennie.

Mógłbym się spodziewać takich uczuć w wieku 16 lat, ale miałem 30 lat, byłem dorosły i ktoś, kto rzadko czuł się zagrożony sukcesem innego. Ale Lisa skupiła się na mojej niepewności.

Na poziomie intelektualnym wiedziałem, że są we mnie świetne rzeczy. Ale emocjonalnie po prostu nie mogłem się tam dostać.

Dla porównania wszystko w moim życiu wydawało się mniej niż. Nie byłam ani ładna, ani zabawna. Nie byłem tak nieustraszony ani utalentowany. Nie miałem tylu przyjaciół i nie podobało mi się płeć przeciwna.

Moja pewność siebie zaczęła bić i czułem się naprawdę bezwartościowy. Wszystkie te uczucia potęgowało poczucie winy, jakie odczuwałam w związku z przyjacielem. Przeszukałem Internet w poszukiwaniu praktycznych porad, które mogłyby pomóc mi w przezwyciężeniu tych uczuć.

Wiedziałem, że będę potrzebować poważnej pomocy, aby się z tym pogodzić. Z wielkim niepokojem odłożyłem swoje obawy na bok i zaciągnąłem się do wsparcia Sarah, trenera życia, który ostatecznie wyprowadziłby mnie z tego funku.

W ciągu kilku tygodni Sarah dała mi praktyczny zestaw narzędzi, który pomógłby mi przestać porównywać się z innymi i rozpoznać piękno i wartość mojej wyjątkowości.

Oto czego mnie nauczyła.

Nazwij swojego wewnętrznego krytyka

Sarah od razu przystąpiła do sedna naszej pierwszej sesji i wyjaśniła mi coś ważnego: nazywanie czegoś daje mu mniej mocy.

Sarah kazała mi nadać mojemu wewnętrznemu krytykowi - temu krytycznemu głosowi w środku, który wskazuje na wszystkie moje postrzegane niedociągnięcia - imię.

Zdecydowałem się na imię Ciara, a kiedy się lepiej poznaliśmy, odkryłem, że jest wyjątkowo paskudna. Ciara chciała, żebym pomyślał, że nigdy nie jestem wystarczająco dobry.

Lubiła mi przypominać, że często pozwalam, by strach mnie pokonał, że mogę znieść kilka funtów i że jestem niezręczny w dużych grupach.

To było bolesne, kiedy słyszałem, jak pozwalam temu głosowi w mojej głowie wyśmiewać mnie. Teraz, gdy nadałem jej imię, mogłem rozpoznać, kiedy się odezwała.

Mógłbym rozpocząć kolejny decydujący krok w uwolnieniu się z pułapki porównania: rozpoczęcie z nią rozmowy.

Bądź swoim najlepszym przyjacielem

Zawsze uważałem się za dobrego przyjaciela, ale Sarah zauważyła, że ​​nie byłam dla siebie szczególnie dobrą przyjaciółką.

„Jak pocieszycie przyjaciela w kryzysie?” zapytała mnie.

Odpowiedziałem, że usiądę z nią i omówię jej uczucia. Pocieszałbym ją i przypomniałbym jej, jaka jest wspaniałą osobą. Prawdopodobnie dałbym jej wielki uścisk.

Sarah powiedziała mi, że kiedy Ciara usiądzie za kierownicą, muszę z nią porozmawiać z miłością i zrozumieniem.

Kiedy Ciara pojawiła się w mojej głowie, zacząłem dialog. Zapytałbym Ciarę, jak się czuje i dlaczego tak się czuje. Chciałbym z nią współczuć, oferować jej słowa zachęty i przypominać jej o wszystkich powodach, dla których jest świetna.

Sarah miała jedną prostą zasadę: jeśli nie powiedziałbyś tego znajomemu, nie mów tego samemu sobie.

Przestrzegając tej zasady, zacząłem rozumieć, skąd biorą się moje niepewności. Byłem w stanie rozpakować, dlaczego Lisa wywołała we mnie te uczucia.

Uświadomiłem sobie, że oboje byliśmy w podobnych momentach życia i że doskonale sobie radziła w obszarach, w których czułem, że mi się nie udaje.

Prowadzić rejestr osiągnięć

Porównując się do innych, skupiamy się na wszystkich ich mocnych stronach i osiągnięciach i ignorujemy własne. Właśnie dlatego Sarah zachęciła mnie do prowadzenia rejestru wszystkich dobrych rzeczy, które zrobiłem.

Nie miało znaczenia, czym oni byli: jeśli było to coś, z czego byłem dumny, nagrałem to. Wkrótce miałem ogromną teczkę rzeczy, które osiągnąłem przez te tygodnie.

Jeśli przeszedłem projekt w pracy, nagrałem go. Jeśli pomogłem przyjacielowi w kryzysie, to poszło. Jeśli zaciągnąłem się rano na siłownię, naprawdę nie chciałem iść, zapisałem to.

Patrząc na wszystko, co osiągnąłem, zarówno duże, jak i małe, wzmocniło moją samoocenę. Poczułem falę dumy. Uświadomiłem sobie, że Lisa była świetna, ale na wiele wspaniałych sposobów, ja też.

Ćwicz samoopiekę

Prowadzenie gorącej kąpieli i nalewanie sobie kieliszka wina może być świetną samoobsługą, ale możemy pójść jeszcze dalej. Według Sarah samoopieka może wiązać się z uczciwą i ciągłą introspekcją.

To proces patrzenia do wewnątrz i zobaczenia tego, co znajdziesz. Sarah zachęciła mnie do prowadzenia dziennika i zapisywania moich myśli, szczególnie gdy byłem w spirali samooceny.

Gdy te myśli pojawiły się na stronie, miałem moc ich obserwować i zdecydować, czy są one prawdziwe, czy też wynikają z tego, że czuję się nieodpowiedni.

Byłem w stanie je rozpakować i rozszyfrować, skąd mogły pochodzić, i to było niezwykle uwalniające.

Nie zawsze było łatwo. Konfrontacja z niektórymi z moich mrocznych uczuć była trudna, ale patrzenie im prosto w oczy dało mi moc, by zacząć iść do przodu.

Bądź proaktywny

Moja podróż porównawcza nie zakończyła się po mojej ostatniej sesji z Sarą.

Tak, lepiej zrozumiałem moje unikalne talenty, umiejętności i cechy. Byłem o wiele bardziej pewny siebie i nie widziałem już Lisy jako rywala. Czułem się lżejszy. Znajomi zauważyli, że wydaje mi się, że mam dużą przestrzeń nad głową.

Nie czułem się już obciążony poczuciem nieadekwatności ani nie martwiłem się o ukrycie mojej zazdrości. Mógłbym uczcić zarówno sukcesy Lisy, jak i własne.

Porównywanie siebie sprawiało, że czułam się zagubiona. Pozbawił mnie radości i sprawił, że poczułem się nieszczęśliwy. Wątpienie, które czułem, rozgrywało się w innych obszarach mojego życia.

Nie zawsze byłem obecny z przyjaciółmi, ponieważ grałem w grę porównawczą w mojej głowie. Daty były skazane na porażkę, ponieważ od samego początku nie czułem się dobrze.

Gdy Sarah dała mi narzędzia, skoncentrowałem się na tym, czego chciałem w życiu i jak to zdobyć. Nie czułem się obciążony wątpliwościami, które mnie wcześniej powstrzymywały. Wstrząsanie porównaniem pozwoliło mi znów cieszyć się życiem.

Praca z tymi narzędziami jest ciągłą praktyką. Nawet teraz wiem, że muszę podtrzymywać ten wewnętrzny dialog z Ciarą i nadal powiększać moją historię osiągnięć. Wiem, że ważne jest, aby regularnie zaglądać do środka, aby konfrontować się z niewygodnymi emocjami.

Uwolnienie się od porównania nie jest podróżą liniową. Na drodze są nierówności, chwile niepewności i wątpliwości. Ale przestrzeganie praktyki, której nauczyła mnie Sarah, pomogło utrzymać moją samoocenę na równym poziomie.

Zawsze znajdzie się ktoś ładniejszy, bardziej utalentowany, inteligentny, żywy lub towarzyski. Dla mnie sztuczka polega na znajomości wyjątkowej wartości tego, co wnoszę do stołu.

* Imię zostało zmienione

Victoria Stokes jest pisarką z Wielkiej Brytanii. Kiedy nie pisze o swoich ulubionych tematach, rozwoju osobistym i dobrym samopoczuciu, zwykle ma zatkany nos w dobrej książce. Victoria wymienia kawę, koktajle i kolor różowy wśród niektórych swoich ulubionych rzeczy. Znajdź ją na Instagramie.