Zrezygnowałem z kofeiny i w końcu zostałem rannym człowiekiem

Zawartość

• Recenzja dla

Odkryłam magię kofeiny, kiedy w wieku 15 lat dostałam pierwszą pracę kelnerki i zaczęłam pracować na dwie zmiany. Nie dostaliśmy darmowego jedzenia z restauracji, ale napoje były wszystko, co można było wypić, a ja w pełni skorzystałam z dietetycznej coli. Potem już nigdy nie oglądałem się za siebie. Kofeina była sposobem, w jaki przeszłam przez college. Potem szkoła podyplomowa. Potem moja pierwsza praca. Potem moje pierwsze dziecko. (Nie martw się, zrobiłam sobie przerwę podczas ciąży.) Potem moje następne troje dzieci i młode macierzyństwo, praca, treningi, pranie i... masz pomysł. Gdzieś po drodze kofeina przeszła od okazjonalnego, awaryjnego eliksiru do podstawowego środka do życia.

I łał byłem uzależniony. Moje uzależnienie było tak intensywne, że zrezygnowałem z jedynej zabawnej części - wypicia pysznego napoju - aby iść prosto na hit. Picie mojej kofeiny było zbyt czasochłonne, więc kupiłem mega-dawki pigułek przez Internet i trzymałem jedną butelkę w torebce, jedną w samochodzie i jedną w domu przez cały czas. W mgnieniu oka wziąłbym płyn z kofeiną, który masz wstrzyknąć do butelki z wodą, a zamiast tego wstrzyknąłbym go prosto w gardło (co, nawiasem mówiąc, naprawdę pali). Nie tylko ułatwiło to konsumpcję, ale jednocześnie mogłem przyjąć więcej. Po co marnować czas i pieniądze na kawę, skoro mogę po prostu wziąć tabletkę i skończyć z nią?

Problem z tabletkami polega jednak na tym, że o wiele łatwiej jest przedawkować, czego nauczyłem się na własnej skórze, kiedy wziąłem kilka za dużo przed przebiegiem półmaratonu i skończyłem zwymiotowaniem przez cały wyścig. Lekarze stwierdzili, że to mogło uratować mi życie, ponieważ barfing uchronił je przed zatruciem i zatrzymaniem mojego serca - coś, co niestety przydarzyło się innym. Można by pomyśleć, że to byłaby moja pobudka, że ​​mam problem, ale nie. Cofnąłem się, ale nie zatrzymałem się.

Częścią problemu było to, że potrzebowałem kofeiny, aby żyć życiem, które nie przychodzi mi naturalnie. Zawsze byłam nocną sową-mój mąż żartuje, że nie można ze mną rozmawiać na poważnie przed godziną 22. Ale taki właśnie jestem. Zawsze wolę siedzieć do późna i spać do późna niż wstawać ze słońcem. Ale wiesz kto czy zawsze wschodzi ze słońcem (a czasem wcześniej)? Dzieci, oto kto. Tak więc siłą i okolicznościami stałem się de facto rannym człowiekiem. Nie żebym się z tego cieszył, pamiętajcie. (FYI, oto nasz przewodnik, jak zostać ranną osobą – i dlaczego powinieneś zacząć wstawać wcześniej.)

Moje zerwanie z kofeiną nastąpiło, gdy odkryłem, że mam wrodzoną wadę serca (mostek mięśnia sercowego). Mój kardiolog powiedział mi, że kofeina jest dla mnie gorsza niż dla innych ludzi, ponieważ obciąża i tak już napięty mięsień sercowy. Wiedziałem, że muszę z tego zrezygnować, ale nie byłem pewien jak. Miałam to codziennie od lat i samo myślenie o odstawieniu sprawiało, że bolała mnie głowa. Więc poczekałem, aż dostałem zapalenia płuc i poszedłem na zimnego indyka. Ok, więc właściwie nie planowałem tego w ten sposób, tak po prostu się stało.

W listopadzie bardzo się rozchorowałem i tkwiłem w łóżku na dwa tygodnie. Wszystko już bolało, więc co to za mały ból głowy? A jeśli jakaś czynność absolutnie, w 100 procentach nie wymaga kofeiny, to leży ona w łóżku przez cały dzień. Po wyzdrowieniu wyrzuciłem wszystkie pigułki – nawet zapasową skrytkę w szafie – i nie oglądałem się za siebie.

Wyniki były cudowne.

Pierwszą rzeczą, jaką zauważyłem po detoksie kofeinowym, było to, jak bardzo poprawił się mój nastrój. Przez całe życie zmagałem się z depresją i lękiem, a jednak nigdy nie udało mi się powiązać mojego nałogu kofeinowego ze zdrowiem psychicznym. Kiedy porzuciłem kofeinę, poczułem się o wiele bardziej stabilny emocjonalnie i mniej skłonny do panikowania z powodu drobiazgów. Wtedy zauważyłem, że moje pragnienie cukru zmniejszyło się. Myślę, że kofeina zamaskowała moje wyczerpanie, a kiedy jesteś zmęczony, masz większe ochotę na niezdrowe przekąski. W końcu zacząłem zauważać więcej naturalnej energii. Zacząłem też popołudniową, 20-minutową drzemkę (coś, co jest naprawdę trudne, jeśli w żyłach ciągle pompuje się kofeina), co pomogło mi pozostać bardziej skoncentrowanym i energicznym przez cały dzień.

Ale być może największa różnica polegała na moim śnie i czuwaniu. Zawsze zmagałam się z lekką bezsennością, szczególnie gdy się o coś martwię. Ale teraz jest mi łatwiej zasypiać i pozostawać we śnie. I – to dla mnie ogromne – jestem w stanie wstać wcześnie rano bez budzika, ponieważ moje ciało naturalnie budzi się wokół (o tak) wschodu słońca. Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem różową krawędź nad górami, prawie zemdlałem z szoku. Ale było pięknie i spokojnie i stwierdziłem, że moje dni mijają o wiele łatwiej, gdy wstaję wcześniej. Teraz moje najbardziej produktywne godziny pracy to między 5 a 7 rano, a przed południem robię więcej niż robiłem przez cały dzień. Szczerze mówiąc, prawie się nie rozpoznaję, ale uwielbiam tę zmianę. (PS. Oto jak oszukać się, by stać się ranną osobą.)

Trzeba było rzucić palenie, aby zdać sobie sprawę, że kofeina poprawiała mi humor na krótką metę, ale na dłuższą sprawiała, że ​​czułem się lepiej. absolutnie okropne. Dla mnie różnica między przed i po jest jak dzień i noc: teraz zdecydowanie jestem rannym człowiekiem i tym razem jest to z wyboru.

Recenzja dla