Próbowałem „Terapii leśnej”. Oto, co zrobiło dla mojego zdrowia psychicznego

Zawartość

• Korzystny sposób na wędrówki
• Wyruszyć na szlak
• Spokojny umysł

To są moje dania z mojego kojącego, pełnego natury popołudnia.

Błyski zieleni pojawiają się w kąciku oka, gdy pędzę między drzewami, zanurzony w mojej uruchomionej aplikacji i piosence Lizzo na mojej liście odtwarzania.

łapię trochę rzeczy tu i tam: pędząca wiewiórka przecina ścieżkę, plamka słońca migocze przede mną. Ale przede wszystkim jestem w głowie i nogach, gdy przekraczam metaforyczną linię mety, kończąc swój przebieg na cały dzień.

Mimo że uwielbiam biegać i jest coś do powiedzenia na temat rozproszenia uwagi i zatopienia się w tym, co twoje ciało może osiągnąć, pamiętam kilka razy, kiedy wróciłem do domu po biegu, jakbym tak naprawdę widzieć moje otoczenie.

U podstaw jestem kimś, kto lubi spowalniać i przyjmować różne rzeczy.

Ale między napiętym harmonogramem pisania, treningami a codziennymi wydarzeniami i obowiązkami, liście na moim podwórku mogą pięknie wiać na wietrze i istnieje duża szansa, że ​​nie będę w pełni docenić tego momentu.

Jestem też kimś, kto ma ciągłą pętlę w głowie bez przerwy. Myśli poruszają się szybko jak samochody na autostradzie, zwalniając tylko nieznacznie podczas medytacji lub wyłączania się do snu.

Te ciągłe rozmyślania można przypisać niezliczonym zaburzeniom zdrowia psychicznego, z którymi codziennie się zmagam. Od lęku, przez panikę po depresję sezonową, często czuję się tak, jakby moje ciało i mózg były wyrównane z niewidzialnym wrogiem na polu bitwy.

W moim arsenale mam kilka mechanizmów radzenia sobie, które okazały się wielką pomocą, a ostatnio zacząłem praktykować Radykalną Akceptację (podejście opisane szczegółowo w książce Tary Brach o tym samym tytule).

Uczę się zatrzymywać, symbolicznie cofać i obserwować moje szybko poruszające się myśli z daleka, co może wszystko spowolnić.

Pamiętam pierwsze czytanie o kąpieli w lesie kilka lat temu i zafascynowałem się.

Zawsze wolałam być na zewnątrz niż w domu, spędzając dzieciństwo na ściganiu motyli i spacerowaniu z tatą w lesie za moim domem. Uwielbiałem to, że Japończycy opracowali coś, co nazywali „shinrin-yoku”, i odkryłem, że spędzanie dobrej jakości czasu z drzewami może faktycznie poprawić zdrowie psychiczne.

Tak więc, kiedy usłyszałem, że w Madison w stanie Wisconsin istniał prawdziwy, profesjonalny przewodnik do terapii leśnej, wiedziałem, że musiałem sam doświadczyć prawdziwej leśnej kąpieli.

Wiem, że mówię, że „kąpię się w lesie”, jeśli idę pobiegać lub wędrować po zalesionym terenie, wierząc, że samo przebywanie w pobliżu drzew pozwoli mi czerpać korzyści ze zdrowia psychicznego. I chociaż jakikolwiek czas spędzony na łonie natury jest z pewnością dobry dla duszy, nie porównuje się to do wciągającego popołudnia uczestniczącego w terapii leśnej.

Teraz znam różnicę.

Korzystny sposób na wędrówki

Kate Bast, certyfikowany przewodnik po naturze i terapii leśnej, ANFT, rozpoczęła Shinrin-yoku Madison na początku 2019 roku i prowadzi prywatne i grupowe spacery po lasach Wisconsin. Podobnie jak ja, poczuła pociąg do terapii leśnej, kiedy po raz pierwszy nauczyła się tego terminu.

Badanie po badaniu sugerowało związek terapeutyczny między kąpielą w lesie a zdrowiem psychicznym.

Nazywając terapię leśną „balsamem” dla zdrowia psychicznego, Kate wyjaśnia, że ​​ta praktyka może uspokoić układ nerwowy, zatrzymać walkę, uciekać lub zamrozić reakcję, złagodzić przeżuwanie i zaburzenia nastroju oraz może wydostać się z naszych głowy.

„To nie jest uważność, w której masz świadomość swoich myśli i wzorców myślenia”, mówi, ale raczej doświadczenie zmysłowe, aktywujące, otwierające się i opierające się na zmysły w sposób, który łączy nas z naszym ciałem i tym, czym jesteśmy czuć i co jest przyjemne ”

„Lubię to nazywać„ bezmyślnością ”- dodaje.

Skontaktowałem się z nią, aby umówić się na prywatny spacer, który zaplanowaliśmy na wrześniowe popołudnie. Na naszą sesję wybrała spokojny, mało znany las, w którym powiedziała, że ​​naprawdę mogę „wpaść w chwilę”.

Mój stan psychiczny prowadzący do spaceru był rozproszony i wyczerpany. Niedawno wróciłem z 3600-kilometrowej podróży, co sprawiło mi przyjemność, ale jednocześnie sprawiło, że poczułem się wyczerpany.

Miałem wielkie nadzieje, że ten spacer po lesie byłby przyciskiem resetowania, którego szukałem.

Wjechałem samochodem na mały parking, wyłączyłem silnik i nie mogłem uwierzyć, jak ciche jest moje otoczenie. Oprócz okazjonalnej śpiewu ptaków lub szelestu liści, las był niewiarygodnie spokojny, zniszczony jedynie przejeżdżającym samochodem.

Właśnie wtedy Kate wyszła z lasu, mówiąc mi, że już od godziny wędruje i chłonie ziemię.

Po założeniu plecaka i zaciśnięciu sznurowadeł na butach poczułem gotowość pełnego uczestnictwa w wędrówce.

Przed wejściem do lasu Kate wyjaśniła format, który zaplanowała na nasz spacer. Jako praktyka, która angażuje zmysły i zachęca uczestników do odkrywania meandrowania ich umysłów, kąpiel w lesie zazwyczaj dzieli się na „zaproszenia” wspólne dla przewodnika. Liczba tych zaproszeń może się różnić w zależności od trasy.

Tego dnia, po krótkiej wędrówce i poznaniu lasu, Kate planowała przedstawić mi 4 zaproszenia do myślenia.

„Więc… rozmawiasz czy nie rozmawiasz?” Zapytałem jako osobę, która ma skłonność do wypowiadania się, gdy pojawiają się myśli.

„Zwykle wolę raczej mówić niż rozmawiać, jeśli to możliwe”, powiedziała Kate, tłumacząc, że cisza pomoże mi się zanurzyć w każdej chwili.

Dodała, że ​​kąpiel w lesie „usuwa chomika z koła”, co jest przyjemnym pomysłem dla kogoś, kto ma ciągle obracające się koło w swoim umyśle.

Wyruszyć na szlak

Moim pierwszym zaproszeniem było dosłowne zaproszenie do położenia się na macie do jogi na leśnej podłodze, podczas gdy Kate poprowadziła mnie przez medytację sensoryczną.

Pomiędzy jej łagodnym głosem a spokojem lasu odkryłem, że jestem w stanie puścić i zerwać na najdrobniejsze rzeczy: wiatr delikatnie kołyszący drzewa, wzory na liściach nade mną, zapach mchu - słyszałem malutkie piski komarów w pobliżu i nawet się tym nie przejmowały.

Uziemieni i uspokojeni, zaczęliśmy powoli i celowo przemieszczać się przez las, w tempie, które według Kate „nie jest kardio”.

Poinstruowano mnie, by zauważać, kto lub co był w ruchu, wychwytując najmniejsze ruchy w całym lesie.

Biorąc udział w tym zaproszeniu, nie mogłem uwierzyć w to, za czym tęsknię podczas biegu. Pająk wiruje przesiąkniętą słońcem sieć. Rosa na kwiatach. Jak zmieniają się zapachy, gdy poruszam się po ścieżce - od wilgotnej i ziemistej do świeżej i kwiatowej.

Zauważenie tych rzeczy głęboko uspokoiło mój zajęty umysł.

Następne zaproszenie posłużyło jako metafora życia.

Gdy przemierzaliśmy ścieżkę, zauważyliśmy otaczające nas rzeczy i wypełniliśmy puste miejsce w tym zdaniu: „_____ ścieżki mojego życia”.

Zacząłem je strzelać. Błoto na ścieżce mojego życia. Skały ścieżki mojego życia. Powiew ścieżki mojego życia, mentalnie opierający się na głęboko zakorzenionych znaczeniach tych metafor i sposobie ich zastosowania w moim życiu.

Na koniec Kate pokazała mi, jak przedstawić się drzewu.

Praktykujący Shinrin-yoku bardzo szanują drzewa i wierzą, że są obrońcami i mądrymi obserwatorami lasu. Gdy stanęliśmy przed stuletnim drzewem, kazała mi spojrzeć na całe drzewo, najpierw na dole, idąc na szczyt, gdzie z niedowierzaniem patrzyłem na jego wysokość. Przesunęłam ręką po jego korze, zauważając zmiany w fakturze.

Na tym etapie spaceru Kate mówi, że ludzie nawet przytulają się lub nazywają drzewo podczas wstępu. Imiona, które krążyły mi po głowie, nie były godne tego wspaniałego drzewa, ale odszedłem, wyobrażając sobie wszystkie historie, które mógł opowiedzieć ze swojego 200-letniego istnienia.

Nasz spacer został zakończony prawdziwie spokojnym doświadczeniem: ceremonią parzenia herbaty, pośród drzew.

W plecaku Kate udało się zabrać ze sobą piękną pościel, drewniane kubki do serwowania sosnowej herbaty igłowej (którą sama zrobiła) oraz gadżety reprezentujące porę roku, a także potrawy, które można znaleźć na lokalnych ziemiach: orzechy włoskie, suszone jabłka, żurawina i nasiona dyni.

Spokojny umysł

Później tego wieczoru czułem się zmęczony… i zadowolony.

Zwykle, kiedy czuję się zmęczony, znacznie trudniej jest zarządzać moim zdrowiem psychicznym i towarzyszącymi mu myślami, ale tego wieczoru wszystko ucichło w mojej głowie.

Spałem idealnie, co wielu uczestników Kate relacjonuje po spacerze. Gdy piszę to tydzień później, coś jest inaczej myślę. Kate mówi, że skutki kąpieli w lesie mogą trwać kilka dni.

O ile chciałbym uczestniczyć w głęboko satysfakcjonującym spacerze z terapią leśną każdego dnia mojego życia, zabiorę to z mojego doświadczenia. Zwolnienie i obserwowanie najdrobniejszych szczegółów zmusza samochody w mojej głowie do zwolnienia hamulców, co z przyjemnością powitam pośród przeszkód dla zdrowia psychicznego.

Ostatniej nocy wybrałem się na bieg szlakiem i zostawiłem słuchawki w domu. Moje oczy skupiły się bardziej niż kiedykolwiek, dostrzegając kasztany gotowe do upadku ze szczytu drzew, żywe motyle i prawie niezauważalne podmuchy wiatru, które poruszały liśćmi.

Ryk moich myśli stał się szumem w tle, czując wdzięczność za naturę i nowy sposób na uspokojenie umysłu.

Shelby Deering jest pisarką stylu życia z Madison w stanie Wisconsin, z tytułem magistra dziennikarstwa.Specjalizuje się w pisaniu na temat dobrego samopoczucia i od 14 lat ma swój wkład w krajowych punktach sprzedaży, w tym w profilaktyce, Runner's World, Well + Good i innych. Kiedy nie pisze, medytuje, poszukuje nowych organicznych produktów kosmetycznych lub odkrywa lokalne szlaki z mężem i corgi, Ginger.