Jak ćwiczenia fizyczne pomogły mi pokonać uzależnienie od heroiny i opioidów

Zawartość

• Recenzja dla

Powinnam była zdać sobie sprawę, że spadłam na dno, kiedy ukradłam tabletki mojej babci, która polegała na środkach przeciwbólowych w leczeniu osteoporozy. Ale zamiast tego, kiedy zauważyła, że ​​brakuje niektórych jej pigułek, skłamałem przez zęby i zaprzeczałem, że mam z tym coś wspólnego. Pamiętam, jak tego dnia wyszedłem z domu, myśląc, że wszystkich oszukałem, po czym wróciłem później tej nocy do zamkniętych drzwi sypialni i szafek na leki, które zostały wyczyszczone. Cała moja rodzina wiedziała, że ​​mam problem – wszyscy oprócz mnie.

Dorastając, nie byłam aniołem, ale nie zaczęłam poważnie brać narkotyków, dopóki nie poznałam chłopaka z college'u, faceta, o którym naprawdę myślałam, że jest „tym jedynym”. Dwa tygodnie przed ukończeniem szkoły przedstawił mi OxyContin, Percocet i Vicodin. (Te środki przeciwbólowe na receptę mogą prowadzić do przypadkowego uzależnienia, zwłaszcza u kogoś, kto wraca do zdrowia po bolesnej kontuzji.) Dość szybko moje zauroczenie przerzuciło się z niego na same leki. Potrzebowałem ich tylko po to, żeby czuć się normalnie. Nie mógłbym bez nich iść do pracy. Nie mogłem bez nich spać. A gdybym nie był na haju, w zasadzie byłbym chory i drżałbym w niekontrolowany sposób. (Jeśli wiesz, że ktoś, kogo kochasz, może mieć problem, uważaj na inne znaki ostrzegawcze dotyczące nadużywania narkotyków.) Wydaje mi się, że wiedziałem, że moje życie kręci się wokół narkotyków, ale nadal czułem, że mam kontrolę. Przekonałem się, że potrzebuję ich tylko tak, jak wielu pracowników biurowych polega na kawie, aby przetrwać dzień.

W szczytowym momencie mojego uzależnienia moje dni były wyczerpującym cyklem poszukiwania pigułek, odurzenia, odurzenia, a następnie szukania kolejnego haju (co jest dość drogim stylem życia). W końcu wziąłem heroinę po tym, jak „przyjaciel” powiedział mi, że kosztuje ułamek tego, co płaciłem za OxyContin. Stałem się wtedy tak naćpany, że straciłem przytomność i zostałem aresztowany za kradzież w sklepie. (To było trochę jak utrata przytomności po wypiciu zbyt dużej ilości alkoholu, kiedy wciąż nie śpisz i spacerujesz.) Za trzecim razem, kiedy zadzwoniłem do mamy, żeby mnie uratowała (ponownie), podniosła mnie i powiedziała mi nie mogła już tak żyć. Wtedy zdałem sobie sprawę, że ja też nie mogę.

Właśnie tego potrzebowałem, aby rozpocząć powrót do zdrowia. Skłamałbym, gdybym powiedział, że tego dnia miałem pobudkę i nagle moje uzależnienie zostało wyleczone. To aresztowanie miało miejsce w 2012 r. i zajęło mi cały rok uczęszczania na intensywny program ambulatoryjny cztery razy w tygodniu i spotykania się z moją 12-krokową grupą lub sponsorem dwa lub trzy razy dziennie, zanim naprawdę poczułam się „czysta”. Ale posiadanie społeczności za mną pomogło mi utrzymać motywację. Wszyscy w moim programie rozumieli moją historię. Byli tam sami, więc mogli się odnieść.

Pomogły mi poczuć się lepiej ze sobą, co ostatecznie doprowadziło do lepszej dbałości o moje zdrowie i ciało. Zacząłem ćwiczyć w ramach programu przeznaczonego dla osób w trakcie rekonwalescencji i ponownie nauczyłem się ćwiczyć. Kiedy byłem uzależniony od narkotyków, zapomniałem, jak bardzo kocham ćwiczenia! Teraz priorytetem jest robienie czegoś aktywnego każdego dnia – czy to intensywne zajęcia typu CrossFit z ludźmi z mojego programu, zajęcia jogi, czy po prostu spacer po okolicy, aby się ruszyć. Bycie aktywnym pomaga mi oczyścić umysł i idzie w parze z zachowaniem trzeźwości. Brzmi to banalnie, ale ćwiczenia dają mi inny rodzaj haju, oczywiście lepszy dla mnie.

Żyję teraz dość uporządkowanym życiem i to ta struktura utrzymuje mnie w trzeźwości. Planuję treningi ze znajomymi wcześnie rano, aby wyeliminować możliwość wyjścia na bender poprzedniego wieczoru. Te wczesne poranne zobowiązania zmuszają mnie również do rozpoczęcia dnia, więc nie mam możliwości leżenia na kanapie, gdzie narkotyki mogłyby być pokusą.

Wracając do szczytu mojego uzależnienia, nigdy bym nie przypuszczał, że ludzie będą traktować mnie jako przykład sukcesu, ale teraz tak się dzieje. Radzę im wracać – na spotkania regeneracyjne i na treningi – bo jest coraz lepiej.

Recenzja dla