Świętowanie małych zwycięstw z rakiem piersi z przerzutami

Zawartość

• Warto świętować
• Świętuj, jak chcesz
• Znajdź kogoś do świętowania
• Uroczystości przynoszą spokój podczas burzy
• Na wynos

Kiedy zdiagnozowano u mnie raka piersi z przerzutami, życie było dobre. Właśnie świętowałem moją szóstą rocznicę ślubu i zdobyłem nagrodę w pracy. To był ekscytujący czas z wieloma kamieniami milowymi.

Ale kiedy mój zespół onkologiczny powiedział mi, że leczenie raka będzie obejmować chemioterapię, a następnie radioterapię i liczne operacje, uroczyste uczucie zniknęło.

Kiedy zdasz sobie sprawę, ile czasu zajmie leczenie, jest to przytłaczające. Byłem przerażony. To wiele do przejścia, fizycznie i psychicznie.

Świętuj codzienne zwycięstwa. Pamiętaj, jesteś wojownikiem. Te małe codzienne zwycięstwa zamieniają się w tygodnie, a potem miesiące. Zanim się zorientujesz, minie rok. Spojrzycie wstecz i zachwycicie się sobą, gdy zdacie sobie sprawę, jak silna była przez to wszystko.

Warto świętować

Kiedy słyszysz, że masz raka, czujesz się zamrożony. Wakacje, imprezy rodzinne i wszystko inne zostanie zawieszone. Teraz koncentrujesz się na leczeniu i poprawie.

Ale życie się nie skończyło. Nie tylko będziesz musiał zarządzać swoim leczeniem przeciwnowotworowym, ale będziesz także musiał pracować, aby opłacić rachunki i zająć się domem i rodziną.

Leczenie raka jest bardzo częste. Walczysz o swoje życie. Ponadto musisz nadal zarządzać swoim codziennym życiem. Wszystko, co osiągniesz, jest warte świętowania. Warto świętować.

Kilka tygodni po chemioterapii dostałem zakrzep w szyjce z powodu mojego portu. Nie wiedziałem, czy będę w stanie wykonać leczenie. Myśl o pominięciu leczenia wywołała u mnie duży niepokój. Obawiałem się, że jeśli pominę tydzień chemii, mój rak się rozprzestrzeni.

Tak wyraźnie pamiętam ten uroczysty moment. Siedziałem w sali badań onkologicznych, zakładając, że moja pielęgniarka powie mi, że moje leczenie zostało odwołane z powodu zakrzepu krwi. Ale drzwi się otworzyły i mogłem usłyszeć muzykę.

Pielęgniarka weszła do pokoju tańcząc. Złapała mnie za rękę i poprowadziła do tańca. Czas świętować. Moje rachunki wzrosły i nie miałem wątpliwości co do chemii!

Podczas leczenia przestań się zastanawiać nad wszystkim, co zrobiłeś. Twoje ciało pracuje w nadgodzinach, walcząc o życie. Każde leczenie, które ukończysz, jest zwycięstwem. Świętowanie każdego małego zwycięstwa jest sposobem na przetrwanie 5 miesięcy chemii.

Świętuj, jak chcesz

Każdy jest inny. Dowiedz się, co sprawia ci radość. Co (lub kto) może sprawić, że uśmiechniesz się w zły dzień?

Może to twoje ulubione jedzenie, wycieczka na zakupy do ulubionego sklepu, spacer z psem lub pójście w spokojne miejsce, takie jak plaża lub jezioro. Może chodzi o spotkanie z bliskim przyjacielem. To, co czyni cię najszczęśliwszym, to jak świętować.

Miałem dwa sposoby świętowania. Najpierw, przed leczeniem, ja i mój mąż wychodziliśmy na lody lub deser.

Cały czas było mi gorąco podczas chemii. Pomiędzy uderzeniami gorąca, nocnymi potami i mieszkaniem na południu upał był zbyt duży. Potrzebowałem ulgi. Lody były dla mnie dużą pociechą. Zawsze lubiłem lody, ale podczas leczenia stało się znacznie więcej.

Po obiedzie wraz z mężem chodziliśmy do lokalnej lodziarni i zamawiałem najsmaczniejszy smak z menu. Pamiętam, jak dobrze było mieć coś tak pysznego i pocieszającego.

Po drugie, po leczeniu zatrzymaliśmy się w drodze do domu, żeby zrobić zdjęcie zwycięstwa. Ukończyłem kolejną rundę chemii!

Za każdym razem, gdy wracałem do domu z leczenia, zatrzymywaliśmy się z mężem w połowie drogi. Musieliśmy rozciągnąć nogi i skorzystać z toalety.

Połowa drogi do domu znajduje się na granicy Karoliny Północnej i Południowej - miejsca na I-95 zwanego South of the Border. To taki klejnot.

Tradycją stało się zatrzymywanie się za każdym razem, gdy kończyłem zabieg, aby zrobić zdjęcie - deszcz lub blask. Wysyłałbym zdjęcia mojej rodzinie i znajomym, którzy modlili się za mnie.

Zdjęcie symbolizowało, że pokonałem kolejną rundę chemii i byłem w drodze do domu. Zawsze miałem uśmiech na twarzy.

Znajdź kogoś do świętowania

Kluczowym elementem świętowania jest sprawienie, by ktoś pociągnął cię do odpowiedzialności. Będą dni, w których nie masz ochoty świętować i będziesz potrzebować kogoś, kto będzie cię pociągał do odpowiedzialności.

Kiedyś tak źle czułem się w drodze do domu, że nie mogłem pojąć, jak wysiadam z samochodu. Ale mój mąż nalegał, abyśmy zatrzymali się na zdjęcie, więc teraz mamy zdjęcie, jak siedzę w samochodzie na południe od granicy z uśmiechem.

Zmusił mnie do zrobienia zdjęcia i jestem na to lepszy. Po powrocie do domu poczuliśmy się, jakbyśmy ukończyli wyzwanie i odnieśli zwycięstwo.

Dzięki zdjęciom moja rodzina i przyjaciele również mogli świętować ze mną. Mimo że nie byli ze mną fizycznie, wysyłali mi SMS-y z prośbą o aktualizację i pytaniem, kiedy będę mógł wysłać zdjęcie.

Nie czułem się sam. Czułam się kochana i świętowana. Jeden z przyjaciół powiedział mi nawet, jak bardzo to znaczy, że mimo trudnych chwil w moim życiu wciąż mam uśmiech na twarzy. Powiedziała: „Zasługujesz na dobrą zabawę”.

Uroczystości przynoszą spokój podczas burzy

Nieoczekiwanie świętowanie sprawiło, że chaos związany z rakiem stał się trochę stabilny i konsekwentny. W dni leczenia miło było wiedzieć, że pomimo niepewności związanej z pracą krwi, badaniami piersi i wszelkimi zmianami w moim planie leczenia, wiedziałem, bez względu na to, co w pewnym momencie będę jeść pyszne lody.

Świętuj, nawet jeśli uważasz, że nie ma nic do świętowania. Był czas podczas chemii, że badanie krwi wykazało, że moje ciało nie wytrzymało leczenia. Byłem sfrustrowany. Czułem się pokonany i jakoś się zawiodłem. Ale nadal świętowałem.

Szczególnie ważne jest świętowanie w ciężkie dni. Twoje ciało jest niesamowite. Ciężko pracuje, aby zwalczyć raka. Świętuj swoje ciało!

Na wynos

Ilekroć rozmawiam z kimś, kto jest nowo zdiagnozowany, zalecam wymyślenie planu, w jaki sposób chcą świętować, aby mieli coś, na co czekali.

Podczas leczenia raka istnieje duża niepewność. Posiadanie czegoś, na co czekamy - coś spójnego - jest pocieszające. Sprawia, że ​​dni wydają mi się wykonalne. A jeśli mogę to zrobić, obiecuję ci, ty też możesz.

Świętując po drodze małe zwycięstwa, przypomnisz sobie, jak silny i odważny jesteś.

Liz McCary zdiagnozowano raka piersi z przerzutami w wieku 33 lat. Mieszka w Columbia, S.C., ze swoim mężem i laboratorium czekolady. Jest wiceprezesem ds. Marketingu w międzynarodowej firmie zajmującej się nieruchomościami komercyjnymi.