Nawroty lęku: pokusa złych nawyków

Zawartość

• Zła higiena snu
• Nadmierne zaangażowanie w wydarzenia towarzyskie
• Kompensowanie kofeiny i piwa
• Jedzenie śmieci
• Nawrót
• Końcowe odbicie

Kiedy przechodzę przez ciąg niepokoju, może się wydawać, że to się nigdy nie skończy.

Negatywne przemówienie przebiegające przez mój umysł nigdy nie zostanie zamknięte. Ból w mojej piersi nigdy nie zniknie. Na zawsze będę zamknięty w stanie skrajnego dyskomfortu.

A potem powoli - krok po kroku - zaczyna robić się cicho, a ja wychodzę w miejsce uzdrowienia i pewności siebie z odnowionym poczuciem siebie. Ten spokój zawsze wydaje się cudem.

To jest tak ekscytujące, że często wpadam prosto w drzwi pułapki, z której właśnie się wydostałem. Poczucie bycia wolnym od ciężaru lęku jest tak wyzwalające, że złe nawyki znów zaczynają wyglądać dobrze.

Więc sobie oddaję się, kumulując małe pokusy jedna na drugiej, jak domek z kart. Dziwne jest to, że wiem, że ostatecznie upadnie pod ciężarem niepokoju, który nieuchronnie powraca - ale i tak to robię.

Oto jak to się dzieje.

Zła higiena snu

Kiedy fala niepokoju minęła, a ja kieruję się ponownym pragnieniem życia, często pierwsza mikro-odpust ignoruje moją rutynę snu.

Od lat zmagam się z bezsennością, więc moja rutyna snu jest delikatna, precyzyjnie dostrojona i może ulec rozpadowi przy najmniejszym odchyleniu.

Zaczyna się od dołączenia dodatkowego odcinka dowolnego programu telewizyjnego, który oglądam w tej chwili. Wiem, że ważne jest, aby oderwać wzrok od ekranów przed snem, ale w moim podekscytowanym stanie odurza mnie blask ekranu laptopa, uspokajając mnie do stanu przypominającego zombie.

Zamiast go wyłączyć, przyciemnić światła i dać sobie godzinę na czytanie, gdy popijam mieszankę ziołowej herbaty nasennej, godzinami przyklejam się do ekranu.

Pomyślałbyś, że zamienienie się w kanapowego zombie na 2 godziny, zanim łóżko byłoby dobrą rzeczą. Ale kiedy w końcu przekonuję mój mózg, by powiedział mojej dłoni, żeby zamknął laptopa i natychmiast wskoczył pod kołdrę i zamknął oczy, mój umysł wciąż pędzi z myślami o bohaterach serialu.

Połącz to z kilkoma drinkami tuż przed snem, a ja przygotowuję się na noc podrzucania i przewracania się.

Ten niepokój może spalić kilka kalorii, ale nie uspokoi mojego umysłu. To jeden mały krok w kierunku wycofania się w napad niepokoju.

Nadmierne zaangażowanie w wydarzenia towarzyskie

Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, jak ważne jest, aby dać sobie czas na doładowanie. Moi przyjaciele żartują, że zużyłem zwrot „naładuj baterię”.

Jako ekstremalny introwertyk jest to szczególnie prawdziwe. Spotykać się z ludźmi mnie nie energetyzuje, to mnie zaskakuje.

Ale często po tym, jak wychodzę z okresu wzmożonego niepokoju - i towarzyszącej temu izolacji społecznej - instynktem jest wypełnianie mojego harmonogramu wydarzeniami towarzyskimi. Mimo że jestem introwertykiem, nadal chcę towarzysko i spędzać czas z przyjaciółmi i rodziną, kiedy mam energię.

Drinka z przyjacielem we wtorek. Randka w środę. Koncert w czwartek. Kolejna randka w piątek. (Dlaczego nie wybrać dwóch osób? Czuję się dobrze!)

Około środowego popołudnia, kilka godzin przed datą, czuję się trochę zmęczony brakiem snu i lekkim niepokojem. Naturalnie blokuję to uczucie i postanawiam wybierać się na randkę, koncert i resztę tygodnia.

Może nawet uwielbiam to z weekendowym lunchem z rodziną, co nieuchronnie zamienia się w katastrofę, gdy mój zmęczony umysł zamienia mnie w krótkotrwałego goblina na lunch, który narzeka na jedzenie i odpowiada na dobroduszne pytania mojej mamy z odpowiedziami składającymi się z jednego słowa - głównie „Nie!”

W tym momencie zaczynam odczuwać coraz większy lęk, że podstępnie narasta maleńka kula niepokoju. Ale zamiast wracać do dobrych nawyków, podwajam się.

Kompensowanie kofeiny i piwa

Podwojenie dla mnie oznacza utrwalenie zmęczonego umysłu podwyższoną dawką kofeiny i piwa.

Kofeina, która pomoże mi przetrwać dzień roboczy. Piwo, które odrętwiałoby mój umysł i uśpiło go na kilka godzin (dopóki nie obudzę się z pełnym pęcherzem i niespokojnym umysłem).

Te środki chemiczne wydają się działać przez kilka dni. Im bardziej jestem zmęczony, tym więcej kofeiny piję, aby zachować czujność, i tym więcej piję piwa, aby nakłonić mózg do snu w nocy.

Coraz więcej wkładów do kawy rano i herbatek po południu, więcej lagerów, pilsnerów i bladych ale w nocy, coraz więcej i więcej - aż „więcej” straci swój cios. W końcu niespokojne noce i mgliste dni popychają mnie na skraj, powodując ciężką katastrofę.

Kiedy uparcie przywiązuję się do złych nawyków, rozbijam się na jeden dzień i zaczynam cykl od nowa, wiedząc, że to zła decyzja, ale i tak zaprzeczam. Nieprzespane noce i roztrzęsione popołudnia trwają.

Gdzieś mam wrażenie, że mała kula niepokoju, którą poczułam tydzień wcześniej, zamieniła się w coś bardziej znaczącego i niebezpiecznego, z rosnącym rozmachem.

Jedzenie śmieci

Pośród tej orgii złych nawyków, wciąż trzymającej się zanikającego poczucia niepokoju po radości, wypełniam moje ciało śmieciami. Łatwo jest jeść śmieci i przez większość czasu też smakuje świetnie. Po co poświęcać czas na gotowanie zdrowego, zbilansowanego posiłku w domu, gdy wszędzie pojawiają się słodkie węglowodany i tłuste przekąski?

Hamburger i frytki na lunch. Frytki i piwo na obiad. Smażona kanapka z kurczakiem następnego dnia. I tak dalej.

Kofeina również całkowicie zmniejsza mój apetyt - wydaje się, że jest to sprytny sposób, by pominąć odpowiedzialność za samodzielne wyżywienie. Piwo też mnie napełnia, a czasem podwójnie się stara, próbując pomóc mi zasnąć.

Obecnie mieszkam sam, więc ta anty-dieta może pozostać niezaznaczona przez tygodnie, zanim zatrzymam cykl. I do tego czasu zwykle jest już za późno, aby powstrzymać falę niepokoju, która ma na mnie spaść.

Nawrót

Pod ciężarem mojego niezdrowego jedzenia, braku snu, nadmiernego pobłażania i stanu umysłu smażonego w kofeinie, odurzanego piwem, mój dom z kart się zawali. Następuje intensywny atak lęku.

Wróciłem do odczuwania bólu w klatce piersiowej. Wróciłem do zamrożenia w połowie myśli lub w połowie kroku, niepewny, co myślałem lub robiłem. Wracam do hiper-samoświadomości i niekończącego się rozmyślania.

To frustrujący, ale zbyt znajomy stan istnienia. Kiedy to się stanie, jestem gotów zrobić wszystko, aby się z tego wydostać - nawet jeśli oznacza to porzucenie złych nawyków i rozpoczęcie od nowa.

Wkrótce robię małe kroki, aby wspierać mój umysł i ciało: mniej telewizji przed snem, mniej kofeiny i piwa, mniej fast foodów, mniej przesady i wyczerpania.

Powoli zaczynam czuć się lepiej, moja samoświadomość stopniowo zanika do pewności siebie i znów jestem na dobrej drodze.

Końcowe odbicie

Przeżyłem ten cykl wiele razy. Ale nauczyłem się z tego również: Umiar to moja nowa mantra.

Jedno piwo z kolacją może być równie relaksujące jak trzy. Jeden odcinek Netflix zamiast dwóch uniemożliwia mi przechodzenie przez nowy sezon w ciągu tygodnia i daje mi więcej czasu na relaks przed snem. Życie jest zwykle tak samo zabawne - jeśli nie bardziej - i mniej prawdopodobne jest, że popadnę w ten samozniszczalny cykl.

Powinienem również zauważyć, że mój niepokój nie zawsze jest wywoływany przez złe nawyki. Czasami robię wszystko dobrze i niespodziewanie uderza mnie niepokój. To są czasy, kiedy naprawdę muszę kopać głęboko, aby znaleźć drogę.

Łatwo jest zrezygnować. A czasami robię to przez chwilę.

To również najbardziej frustrujące czasy, kiedy przyjaciel pyta mnie, Co jest nie tak? Co się stało? O co się tak martwisz? Chciałbym wiedzieć. Ale lęk nie ma wyraźnych przyczyn ani prostych poprawek.

Jeśli żyjesz z chronicznym lękiem takim jak ja, wiesz, że często pojawia się i znika pozornie przypadkowo. Ale możesz sobie pomóc, pamiętając o popadaniu w złe nawyki i starając się dążyć do umiaru - nawet jeśli nie zawsze to działa.

Steve Barry jest pisarzem, redaktorem i muzykiem z Portland w stanie Oregon. Pasjonuje go destygmatyzacja zdrowia psychicznego i edukowanie innych o realiach życia z przewlekłym lękiem i depresją. W wolnych chwilach jest początkującym kompozytorem i producentem. Obecnie pracuje jako starszy edytor kopii w Healthline. Śledź go dalej Instagram.