Ludziom z RCC nigdy się nie poddawaj

Drodzy przyjaciele,

Pięć lat temu prowadziłem intensywne życie jako projektant mody z własną firmą. Wszystko się zmieniło pewnej nocy, kiedy nagle straciłem przytomność z powodu bólu pleców i miałem ostre krwawienie. Miałem 45 lat.

Zabrano mnie do szpitala, gdzie tomografia komputerowa wykazała duży guz w mojej lewej nerce. Miałem raka nerkowokomórkowego. Diagnoza raka była nagła i całkowicie nieoczekiwana. Nie czułem się źle.

Kiedy usłyszałem, byłem sam w szpitalnym łóżku że słowo. Lekarz powiedział: „Będziesz potrzebować operacji usunięcia raka”.

Byłem w całkowitym szoku. Musiałbym przekazać tę wiadomość mojej rodzinie. Jak wyjaśnisz coś tak niszczycielskiego, że siebie nie rozumiesz? Ciężko było mi to zaakceptować, a mojej rodzinie pogodzić się z tym.

Po opanowaniu krwawienia wysłano mnie na operację usunięcia nerki z guzem. Operacja zakończyła się sukcesem, a guz został powstrzymany. Jednak zostałem z ciągłym bólem pleców.

Przez następne dwa lata musiałem mieć skan kości, rezonans magnetyczny i rutynowe skanowanie CAT. W końcu zdiagnozowano u mnie uszkodzenie nerwów i przepisano mi środki przeciwbólowe na czas nieokreślony.

Rak przerwał mi życie tak nagle, że ciężko mi było normalnie kontynuować. Kiedy wróciłem do pracy, branża modowa wydawała się bardzo powierzchowna, więc zamknąłem firmę i sprzedałem wszystkie akcje. Potrzebowałem czegoś zupełnie innego.

Nowa normalność przejęła kontrolę. Musiałem przyjmować każdy dzień tak, jak nadszedł. Z biegiem czasu poczułem się bardziej zrelaksowany; bez terminów moje życie stało się prostsze. Bardziej doceniałem małe rzeczy.

Zacząłem prowadzić notatnik w dniu, w którym zostałem zdiagnozowany. Później przeniosłem to na bloga - {textend} An Unfashionable Cancer. Ku mojemu zdziwieniu blog zaczął przyciągać dużo uwagi i poproszono mnie o umieszczenie mojej historii w formie książki. Dołączyłem też do grupy pisarskiej. Pisanie było moją dziecięcą pasją.

Innym hobby, które lubiłem, była lekkoatletyka. Zacząłem chodzić na lokalne zajęcia jogi, ponieważ ćwiczenia były podobne do fizjoterapii, którą zalecił mi mój lekarz. Kiedy mogłem, zacząłem znowu biegać. Budowałem odległości, a teraz biegam trzy razy w tygodniu. Mam zamiar przebiec mój pierwszy wyścig półmaraton i przebiegnę cały maraton w 2018 roku, aby uczcić pięć lat od mojej nefrektomii.

Rak nerki położył kres sposobowi życia, do którego byłem przyzwyczajony i pozostawił niezatarty ślad w sposobie, w jaki żyję teraz. Jednak moja droga do fitnessu otworzyła nowe drzwi, co zaowocowało kolejnymi wyzwaniami.

Mam nadzieję, że czytając ten list, inni żyjący z rakiem nerkowokomórkowym zobaczą, że rak może nam wiele odebrać, ale tę lukę można wypełnić na wiele sposobów. Nigdy się nie poddawaj.

Dzięki wszystkim dostępnym metodom leczenia możemy otrzymać więcej czasu. Proces zdrowienia dał mi zarówno więcej czasu, jak i nowe spojrzenie na życie. Mając ten czas i nową perspektywę, rozpaliłam stare pasje i znalazłam nowe.

Dla mnie rak nie był końcem, ale początkiem czegoś nowego. Staram się cieszyć każdą minutą podróży.

Miłość,

Debbie

Debbie Murphy jest projektantką mody i właścicielką Missfit Creations. Pasjonuje się jogą, bieganiem i pisaniem. Mieszka z mężem, dwiema córkami i psem Finnym w Anglii.