8 wskazówek dotyczących poruszania się w trudnych czasach, których nauczyłem się podczas życia z przewlekłą chorobą

Zawartość

• 1. Poproś o pomoc
• Możesz być zdolny do samodzielnego zarządzania życiem, ale nie musisz rozwiązywać wszystkiego samodzielnie.
• 2. Zaprzyjaźnij się z niepewnością
• 3. Zarządzaj swoimi zasobami
• Może się okazać, że Twoje własne trudne okoliczności spowodują zmianę perspektywy, jeśli chodzi o życie satysfakcjonujące.
• 4. Poczuj swoje uczucia
• 5. Zrób sobie przerwę od tego całego uczucia
• 6. Nadaj znaczenie wyzwaniom
• 7. Śmiej się z trudnych rzeczy
• 8. Bądź swoim najlepszym przyjacielem
• Obyś znalazł głębszy związek ze sobą

Poruszanie się po dolegliwościach zdrowotnych jest jednym z największych wyzwań, przed którymi może stanąć wielu z nas. Jednak z tych doświadczeń można zdobyć ogromną mądrość.

Jeśli kiedykolwiek spędzałeś czas z ludźmi żyjącymi z przewlekłą chorobą, być może zauważyłeś, że mamy pewne supermoce - takie jak poruszanie się po nieprzewidywalności życia z poczuciem humoru, przetwarzanie wielkich uczuć i utrzymywanie kontaktu z naszymi społecznościami nawet w najtrudniejszych czasy.

Wiem o tym z pierwszej ręki, ponieważ przez ostatnie 5 lat żyłem ze stwardnieniem rozsianym.

Poruszanie się po dolegliwościach zdrowotnych jest jednym z największych wyzwań, z którymi wielu z nas może się zmierzyć. Jednak z tych doświadczeń można zdobyć ogromną mądrość - mądrość, która przydaje się również w innych trudnych sytuacjach życiowych.

Niezależnie od tego, czy żyjesz ze schorzeniem, pokonujesz pandemię, straciłeś pracę lub związek, czy też przechodzisz przez inne życiowe wyzwanie, zebrałem trochę mądrości, zasad i najlepsze praktyki, które mogą pomóc Ci myśleć o tych przeszkodach lub wchodzić z nimi w interakcję w nowy sposób.

1. Poproś o pomoc

Życie z przewlekłą, nieuleczalną chorobą wymagało zwrócenia się o wsparcie do ludzi w moim życiu.

Początkowo byłam przekonana, że ​​moje prośby o dodatkową pomoc - proszenie znajomych, aby przychodzili ze mną na wizyty lekarskie lub kupowali artykuły spożywcze podczas moich zaostrzeń - będą dla nich obciążeniem. Zamiast tego stwierdziłem, że moi przyjaciele docenili możliwość pokazania ich troski w konkretny sposób.

Obecność ich w pobliżu uczyniła moje życie znacznie słodszym i zdaję sobie sprawę, że moja choroba pomogła nam zbliżyć na kilka sposobów.

Możesz być zdolny do samodzielnego zarządzania życiem, ale nie musisz rozwiązywać wszystkiego samodzielnie.

Może się okazać, że jeśli pozwolisz swoim bliskim pojawić się i wspierać Cię w trudnych chwilach, życie stanie się lepsze, gdy są blisko.

Siadanie z kumplem w poczekalni na wizytach lekarskich z tobą, wymiana głupich tekstów lub wspólne sesje burzy mózgów późną nocą oznacza więcej radości, empatii, czułości i towarzystwa w twoim życiu.

Jeśli otworzysz się na kontakt z ludźmi, którym na tobie zależy, to życiowe wyzwanie może przynieść do twojego świata jeszcze więcej miłości niż wcześniej.

2. Zaprzyjaźnij się z niepewnością

Czasami życie nie idzie tak, jak planowałeś. Zdiagnozowanie przewlekłej choroby to przyspieszony kurs na tę prawdę.

Kiedy zdiagnozowano u mnie SM, bałem się, że moje życie nie będzie tak radosne, stabilne ani satysfakcjonujące, jak zawsze sobie wyobrażałem.

Mój stan jest potencjalnie postępującą chorobą, która może wpływać na moją mobilność, wzrok i wiele innych zdolności fizycznych. Naprawdę nie wiem, co przyniesie mi przyszłość.

Po kilku latach życia ze stwardnieniem rozsianym udało mi się dokonać znaczącej zmiany w sposobie radzenia sobie z tą niepewnością. Dowiedziałem się, że odebranie iluzji „pewnej przyszłości” oznacza możliwość przejścia od radości zależnej od okoliczności do radości bezwarunkowej.

To jest życie na wyższym poziomie, jeśli o mnie chodzi.

Jedną z obietnic, które złożyłem sobie na początku mojej podróży do zdrowia, było to, że cokolwiek się stanie, to ja odpowiadam za to, jak na to reaguję i chciałbym przyjąć pozytywne podejście tak bardzo, jak tylko potrafię.

Ja też się zobowiązałem nieRezygnacja z radości.

Jeśli zmagasz się z obawami dotyczącymi niepewnej przyszłości, zapraszam Cię do kreatywnej gry typu burza mózgów, która pomoże Ci uporządkować myśli. Nazywam to grą „Najlepszy najgorszy scenariusz”. Oto jak grać:

1. Potwierdź strach, który rozgrywa się w twoim umyśle.„Będę mieć problemy z poruszaniem się, które uniemożliwiają mi wędrówki z przyjaciółmi”.
2. Wyobraź sobie jeden lub więcej pomocnych sposobów, w jakie mógłbyś zareagować na tę straszną sytuację. To są Twoje „najlepsze” odpowiedzi.„Znajdę lub założę dostępną grupę lub klub na świeżym powietrzu”.„Będę dla siebie życzliwym i wspierającym przyjacielem poprzez wszystkie uczucia, które mogą się pojawić”.
3. Wyobraź sobie pozytywne skutki odpowiedzi w kroku 2.„Poznam nowych przyjaciół, którzy potrafią żyć z wyzwaniami związanymi z mobilnością”.„Będę w stanie poczuć się silniejszy niż wcześniej, ponieważ spełnił się jeden z moich lęków i odkryłem, że jest mi dobrze”.

To ćwiczenie może uwolnić cię od utknięcia lub bezsilności w ruminowaniu na temat samej przeszkody i zamiast tego skupić uwagę na swojej reakcji na przeszkodę. W twojej odpowiedzi leży twoja moc.

3. Zarządzaj swoimi zasobami

Posiadanie mniejszej energii fizycznej z powodu moich objawów oznaczało, że podczas zaostrzeń objawów nie miałem już czasu, aby poświęcić energię na to, co nie miało dla mnie znaczenia.

Na dobre lub na złe doprowadziło mnie to do podsumowania tego, co było dla mnie naprawdę ważne - i zaangażowania się w robienie tego więcej.

Ta zmiana perspektywy pozwoliła mi również ograniczyć mniej satysfakcjonujące rzeczy, które kiedyś tłoczyły moje życie.

Może się okazać, że Twoje własne trudne okoliczności spowodują zmianę perspektywy, jeśli chodzi o życie satysfakcjonujące.

Daj sobie czas i przestrzeń na dziennikowanie, medytację lub rozmowę z zaufaną osobą o tym, czego się uczysz.

Są ważne informacje, które można nam ujawnić w chwilach bólu. Możesz dobrze wykorzystać te nauki, wnosząc do swojego życia więcej tego, co naprawdę cenisz.

4. Poczuj swoje uczucia

Na początku trudno mi było wpuścić do serca prawdę o mojej nowej diagnozie SM. Bałem się, że gdybym to zrobił, czułbym się tak zły, smutny i bezradny, że zostałbym przytłoczony lub porwany przez moje emocje.

Stopniowo nauczyłem się, że dobrze jest czuć się głęboko, kiedy jestem gotowa i że uczucia w końcu ustępują.

Tworzę przestrzeń do doświadczania moich emocji poprzez szczerą rozmowę z ludźmi, których kocham, prowadzenie dziennika, przetwarzanie w ramach terapii, słuchanie piosenek, które wywołują głębokie uczucia i łączenie się z innymi ludźmi ze społeczności osób cierpiących na przewlekłe choroby, którzy rozumieją wyjątkowe wyzwania życia w zdrowiu stan: schorzenie.

Za każdym razem, gdy pozwalam tym uczuciom przejść przeze mnie, czuję się odświeżony i bardziej autentyczny. Teraz lubię myśleć o płaczu jako o „kuracji uzdrowiskowej dla duszy”.

Możesz się obawiać, że pozwolenie sobie na odczuwanie trudnych emocji w i tak trudnym czasie oznacza, że ​​nigdy nie wyjdziesz z tego głębokiego bólu, smutku lub strachu.

Pamiętaj tylko, że żadne uczucie nie trwa wiecznie.

W rzeczywistości pozwolenie tym emocjom, aby cię głęboko dotknęły, może spowodować przemianę.

Sprowadzając swoją kochającą świadomość na pojawiające się uczucia i pozwalając im być tym, czym są, bez prób ich zmiany, jesteś zmieniony na lepsze. Możesz stać się bardziej odporny i bardziej autentyczny ty​.

Jest coś potężnego w poddawaniu się wpływom wzlotów i upadków życia. To część tego, co czyni cię człowiekiem.

Kiedy będziesz przetwarzać te trudne emocje, prawdopodobnie pojawi się coś nowego. Możesz czuć się jeszcze silniejszy i bardziej odporny niż wcześniej.

5. Zrób sobie przerwę od tego całego uczucia

Chociaż uwielbiam odczuwać swoje uczucia, zdałem sobie również sprawę, że częścią tego, co pomaga mi czuć się dobrze w „wchodzeniu w głąb” jest to, że zawsze mam możliwość odejścia.

Rzadko spędzam cały dzień płacząc, wściekając się lub wyrażając strach (choć to też byłoby w porządku). Zamiast tego mogę poświęcić godzinę lub nawet kilka minut, aby poczuć… a następnie przejść do lżejszej czynności, aby zrównoważyć całą intensywność.

Dla mnie wygląda to jak oglądanie zabawnych programów, chodzenie na spacer, gotowanie, malowanie, granie w grę lub rozmawianie z przyjacielem o czymś zupełnie niezwiązanym z moim SM.

Przetwarzanie wielkich uczuć i wielkich wyzwań wymaga czasu. Uważam, że przetworzenie tego, jak to jest żyć w ciele ze stwardnieniem rozsianym, niepewną przyszłością i serią objawów, które mogą pojawić się i zniknąć w dowolnym momencie, może zająć całe życie. Nie spieszy mi się.

6. Nadaj znaczenie wyzwaniom

Zdecydowałem się wybrać własną, znaczącą historię o roli, jaką chcę, aby w moim życiu odegrała stwardnienie rozsiane. SM jest zaproszeniem do pogłębienia relacji ze sobą.

Przyjąłem to zaproszenie, w wyniku czego moje życie stało się bogatsze i bardziej znaczące niż kiedykolwiek wcześniej.

Często przypisuję stwardnienie rozsiane, ale to ja naprawdę jestem tym, który dokonał tej przemiany.

Kiedy nauczysz się rozumieć własne wyzwania, możesz odkryć moc swoich własnych umiejętności tworzenia znaczeń. Może potraktujesz to jako okazję do uznania, że ​​nawet w najtrudniejszych chwilach wciąż istnieje miłość.

Możesz odkryć, że to wyzwanie jest tutaj, aby pokazać ci, jak odporny i potężny jesteś naprawdę lub zmiękczyć twoje serce dla piękna świata.

Chodzi o to, aby eksperymentować i adoptować wszystko, co cię uspokaja lub zachęca.

7. Śmiej się z trudnych rzeczy

Są chwile, kiedy powaga mojej choroby naprawdę mnie uderza, na przykład kiedy muszę zrobić sobie przerwę od spotkania towarzyskiego, aby móc drzemać w nieskończoność w innym pokoju, kiedy mam do wyboru straszne skutki uboczne jednego leku nad innym lub gdy siedzę z niepokojem tuż przed przerażającym zabiegiem medycznym.

Często stwierdzam, że po prostu muszę się śmiać z tego, jak zdradliwe, niewygodne lub oszałamiająco upokarzające mogą być te chwile.

Śmiech rozluźnia mój opór do chwili i pozwala mi w twórczy sposób łączyć się ze sobą i ludźmi wokół mnie.

Niezależnie od tego, czy chodzi o chichotanie z absurdalności chwili, czy też żartowanie, aby poprawić mi nastrój, uważam, że śmiech jest najbardziej kochającym sposobem na porzucenie osobistego planu i pokazanie się, co dzieje się w tej chwili.

Wykorzystanie swojego humoru oznacza połączenie się z jedną ze swoich kreatywnych supermocy w momencie, gdy możesz czuć się bezsilny. Przechodząc przez te absurdalnie trudne doświadczenia z poczuciem humoru w tylnej kieszeni, możesz znaleźć nawet głębszą moc niż typ, który czujesz, gdy wszystko idzie zgodnie z planem.

8. Bądź swoim najlepszym przyjacielem

Bez względu na to, ilu troskliwych przyjaciół i członków rodziny dołączyło do mnie w mojej podróży z SM, jestem jedyną osobą, która żyje w moim ciele, myśli swoimi myślami i odczuwa moje emocje. Moja świadomość tego faktu była czasami przerażająca i samotna.

Odkryłem też, że czuję się znacznie mniej samotny, kiedy wyobrażam sobie, że zawsze towarzyszy mi to, co nazywam „mądrym ja”. To jest ta część mnie, która widzę całą sytuację taką, jaka jest - w tym bycie świadkiem moich emocji i moich codziennych czynności - z miejsca bezwarunkowej miłości.

Nadałem sens mojej relacji ze sobą, nazywając ją „najlepszą przyjaźnią”. Ta perspektywa pomogła mi uwolnić się od poczucia samotności w najtrudniejszych chwilach.

W trudnych chwilach moja wewnętrzna mądra jaźń przypomina mi, że nie jestem w tym sam, że jest tu dla mnie i mnie kocha, i że kibicuje mi.

Oto ćwiczenie pozwalające nawiązać kontakt z własnym mądrym ja:

1. Złóż kartkę papieru na pół w pionie.
2. Użyj swojej niedominującej ręki, aby zapisać niektóre ze swoich obaw na odpowiedniej stronie kartki.
3. Użyj swojej dominującej ręki, aby napisać pełne miłości odpowiedzi na te obawy.
4. Kontynuuj w tę iz powrotem, jakby te dwie części ciebie rozmawiały.

To ćwiczenie pomaga stworzyć wewnętrzny sojusz między dwoma odrębnymi aspektami twojego wieloaspektowego ja i pomaga ci otrzymać korzyści płynące z twoich najbardziej kochających cech.

Obyś znalazł głębszy związek ze sobą

Jeśli czytasz to, ponieważ przeżywasz teraz trudny okres, wiedz, że kibicuję Ci. Widzę twoje supermoce.

Nikt nie może podać Ci harmonogramu ani dokładnie powiedzieć, jak musisz przeżyć tę część swojego życia, ale wierzę, że w trakcie tego procesu znajdziesz głębszy związek ze sobą.

Lauren Selfridge jest licencjonowaną terapeutką małżeńską i rodzinną z Kalifornii, pracującą online z osobami żyjącymi z przewlekłymi chorobami oraz parami. Prowadzi podcast z wywiadem, „To nie jest to, co zamówiłem, ”Koncentruje się na pełnym sercu życiu z przewlekłą chorobą i wyzwaniami zdrowotnymi. Lauren od ponad 5 lat żyje z nawracającym stwardnieniem rozsianym i przeżyła wiele radosnych i trudnych chwil po drodze. Możesz dowiedzieć się więcej o pracy Lauren tutajlub Śledź ją i jej podcast na Instagramie.