Jak znalezienie wsparcia pomogło mi zarządzać endometriozą

Zawartość

• Ludzie do rozmowy
• Informacje, których mój lekarz nie miał
• Przypomnienie, że nie byłem sam
• Sprawdzam moje zdrowie psychiczne
• Zasoby pomocy, które mogą okazać się pomocne

Miałem 25 lat, kiedy zdiagnozowano u mnie endometriozę. W tym czasie większość moich przyjaciół wychodziła za mąż i miała dzieci. Byłem młody i samotny i czułem się zupełnie sam.

Moje randkowe życie zostało zasadniczo przerwane przez wszystkie moje operacje - pięć w ciągu trzech lat - i potrzeby medyczne. Na wiele sposobów czułem, że moje życie zostało wstrzymane. Chciałem tylko być mamą. Więc kiedy mój lekarz zasugerował, żebym kontynuował leczenie niepłodności, zanim będzie za późno, najpierw wskoczyłem do głowy.

Niedługo po tym, jak moja druga runda in vitro zakończyła się niepowodzeniem, moi trzej najlepsi przyjaciele zapowiedzieli ciążę w ciągu kilku dni. Miałem wtedy 27 lat. Nadal młody. Ciągle sam. Wciąż czuję się bardzo samotny.

Życie z endometriozą znacznie zwiększa ryzyko wystąpienia lęku i depresji, zgodnie z recenzją z 2017 r. W International Journal of Women's Health.

Wpadłem do obu kategorii. Na szczęście udało mi się znaleźć wsparcie po drodze.

Ludzie do rozmowy

W życiu nie znałem nikogo, kto zajmowałby się endometriozą lub niepłodnością. A przynajmniej nie znałem nikogo, o kim mówił. Więc zacząłem o tym mówić.

Założyłem bloga, żeby wydobyć słowa. Nie minęło dużo czasu, zanim inne kobiety doświadczające tej samej walki zaczęły mnie szukać. Rozmawialiśmy ze sobą. Związałem się nawet z kobietą w moim stanie, która była w moim wieku i jednocześnie radziła sobie z endometriozą i niepłodnością. Staliśmy się szybkimi przyjaciółmi.

Dziesięć lat później moja córka i ja wybieramy się na wycieczkę Disneya z tą przyjaciółką i jej rodziną. Ten blog dał mi ludzi do rozmowy i doprowadził do jednego z moich najbliższych przyjaźni dzisiaj.

Informacje, których mój lekarz nie miał

Gdy blogowałem, powoli zaczynałem wchodzić do internetowych grup kobiet zajmujących się endometriozą. Tam znalazłem wiele informacji, których mój lekarz nigdy mi nie udostępnił.

Nie dlatego, że mój lekarz był złym lekarzem. Jest świetna i nadal jest moim OB-GYN. Po prostu większość OB-GYN nie jest specjalistami od endometriozy.

Nauczyłem się, że kobiety walczące z tą chorobą są często najbardziej kompetentne. W tych internetowych grupach wsparcia dowiedziałem się o nowych lekach, badaniach naukowych i najlepszych lekarzach, którzy mogą zobaczyć moją kolejną operację. To właśnie od tych kobiet otrzymałem skierowanie do lekarza, który, przysięgam, przywrócił mi życie, dr Andrew S. Cooka z Vital Health.

Często drukowałem informacje z internetowych grup wsparcia i przynosiłem je do mojego OB-GYN. Zbadała, co jej przyniosłem, i razem rozmawialiśmy o opcjach. Zasugerowała nawet inne opcje leczenia innym pacjentom na podstawie informacji, które przyniosłem jej przez lata.

To informacja, której nigdy bym nie znalazł, gdybym nie szukał grup innych kobiet zajmujących się endometriozą.

Przypomnienie, że nie byłem sam

Jedną z największych zalet tych grup było po prostu wiedzenie, że nie jestem sam. Będąc młodym i niepłodnym, bardzo łatwo jest poczuć się wyróżnionym przez wszechświat. Kiedy jesteś jedyną osobą, którą znasz na co dzień z bólu, trudno nie wpaść w stan umysłu „dlaczego ja”.

Te kobiety, które były w tych samych butach, pomagały mi nie wpaść w taką samą rozpacz. Przypominały, że nie chodziło tylko o mnie.

Ciekawostka: im więcej mówiłem o endometriozie i bezpłodności, tym więcej kobiet w moim prawdziwym życiu zgłosiło się, by powiedzieć mi, że doświadczają tych samych zmagań. Po prostu nigdy wcześniej o tym nie rozmawiali.

Ponieważ endometrioza dotyka około 1 na 10 kobiet, istnieje duże prawdopodobieństwo, że osobiście znasz inne kobiety zajmujące się tą chorobą. Kiedy zaczniesz o tym mówić, mogą czuć się bardziej komfortowo, zbliżając się i robiąc to samo.

Sprawdzam moje zdrowie psychiczne

Byłem jedną z kobiet, które radziły sobie z depresją i lękami z powodu endometriozy. Znalezienie terapeuty było jednym z najważniejszych kroków, które podjąłem w związku z tym. Musiałem przepracować swój smutek i nie było to coś, co mogłem zrobić sam.

Jeśli martwisz się o swoje samopoczucie psychiczne, nie wahaj się skontaktować z profesjonalistą w celu uzyskania pomocy. Radzenie sobie jest procesem i czasem wymaga dodatkowych wskazówek, aby się tam dostać.

Zasoby pomocy, które mogą okazać się pomocne

Jeśli szukasz wsparcia, jest kilka miejsc, w których mogę polecić zacząć. Osobiście prowadzę zamkniętą grupę na Facebooku. Składa się tylko z kobiet, z których wiele miało do czynienia z niepłodnością i endometriozą. Nazywamy siebie Village.

Istnieje również świetna grupa wsparcia endometriozy na Facebooku z ponad 33 000 członków.

Jeśli nie jesteś na Facebooku lub nie czujesz się swobodnie w interakcji, Fundacja Endometriosis of America może być niesamowitym zasobem.

Lub możesz zrobić tak, jak ja na początku - załóż własny blog i poszukaj innych, którzy robią to samo.

Leah Campbell jest pisarką i redaktorką mieszkającą w Anchorage na Alasce. Samotna matka z wyboru po nieoczekiwanej serii wydarzeń, które doprowadziły do ​​adopcji córki, Leah jest także autorką książki „Jedna bezpłodna kobieta„I pisał obszernie na temat niepłodności, adopcji i rodzicielstwa. Możesz połączyć się z Leah przez Facebook, jej stronie internetowej, i Świergot.