Nie byłem na to przygotowany: poczekaj, a co ze mną?

Zawartość

• Cześć! Co u dziecka?
• Nic mi nie jest, dziękuję za pytanie
• (* wstawia efektowne emoji *)
• Tak, pamiętam, jak wyglądało życie przed dzieckiem
• Ale uwielbiam być mamą
• Ale czy ktoś może zrobić cholerne pranie?

Gdyby tylko moja jaźń-nowa mama przyciągnęła tyle samo uwagi, co mój rosnący brzuch, byłbym w lepszym miejscu.

Zwykle nie jestem osobą, która lubi być w centrum uwagi. Ale od momentu ogłoszenia ciąży, aż do porodu, w pewnym sensie był, nawet nie bardzo próbując. I mi się podobało.

Potem urodził się mój syn Eli - i ukradł program.

Cześć! Co u dziecka?

Często słyszysz, że twoje potrzeby zajmują miejsce na siedzeniu, gdy zostaniesz rodzicem. I myślałem, że jestem przygotowany. Wiedziałem, że przez jakiś czas będę rezygnować z takich rzeczy, jak regularne prysznice, spotkania z happy hour lub 8-godzinne okresy snu.

Nie spodziewałem się, że ludzie - przynajmniej większość z nich i większość czasu - byłoby o wiele bardziej zainteresowane moim dzieckiem niż mną.

I choć trudno to przyznać, trudno było sobie z tym poradzić.

Pamiętam pierwszy raz, kiedy mój mąż Sam i ja przyprowadziliśmy Heli do dziadków Sama zaledwie kilka tygodni po urodzeniu Eli. Zawsze byliśmy blisko i uwielbialiśmy spędzać razem czas - chodzić na plażę, jeść obiad lub po prostu spędzać czas na kanapie i wymieniać się historiami.

Ale coś się zmieniło, kiedy weszliśmy do domu tego dnia. Zanim jeszcze wyciągnęliśmy Eliego z jego fotela, wszyscy natychmiast zgromadzili się wokół niego, gruchając i gapiąc się. A kiedy go zabraliśmy, resztę czasu spędził przechodząc od jednej porażonej osoby do drugiej. To była cała noc w pigułce.

Nic mi nie jest, dziękuję za pytanie

(* wstawia efektowne emoji *)

Miałem szczęście, że miałem członków rodziny, którzy tak bardzo kochali mojego syna. Ale ja miałem tylko 3 tygodnie do macierzyństwa - i totalna katastrofa.

Nadal byłem fizycznie i emocjonalnie zrujnowany po strasznym doświadczeniu porodowym i spędziłem każdą godzinę, odkąd próbowałem karmić piersią lub powstrzymać Eli przed płaczem niekontrolowanym.

Nie spałam i ledwie jadłam.

Krótko mówiąc, byłem wstrząśnięty skorupą i potrzebowałem czegoś więcej niż kogoś, kto przeżyłby moje dziecko, aby ktoś mógł uznać traumę, przez którą przeszedłem - i traumę, którą czułem, jakbym był nadal iść przez. Albo nie wiem, po prostu zapytaj, jak się czułem.

Od tego czasu był milion przypadków, kiedy Eli zajął centralne miejsce, gdy jestem w tle, zwykle wykonując pracę, którą należy wykonać, aby był szczęśliwy, karmiony lub wypoczęty.

Jak wtedy, gdy wystraszył się z nadmiernej stymulacji na Święto Dziękczynienia, ponieważ wszyscy chcieli go trzymać, a ja musiałem spędzić resztę wakacji na kołysaniu go w ciemnym pokoju, aby się uspokoić. Albo kiedy musiałem przegapić pół godziny koktajlu na ślubie mojej siostry, ponieważ Eli musiał karmić piersią.

Nawet pisząc to czuję się zabawnie, ale wtedy czułem, że te chwile zostały mi odebrane. Chciałem tylko, żeby ktoś to zrozumiał - i powiedział, że można się tym martwić.

Obiektywnie pomysł rezygnacji z uwagi lub zabawy dla dziecka brzmi dobrze. On jest dzieckiem, a matki powinny być bezinteresowne, prawda?

Tak, pamiętam, jak wyglądało życie przed dzieckiem

Oczywiście skupiamy się na tym, ale dokonanie tej regulacji nie było dla mnie łatwe, a czasami czułem się nieswojo.

Czy było coś nie tak ze mną jako rodzicem, ponieważ czasami chciałem się tym podzielić mój dzień mijał?

Pewnego dnia, gdy oglądaliśmy grę Eli, członek rodziny zapytał mnie: „Co zrobiliśmy, zanim się urodził?” sugerując, że życie bez niego nie było zabawne ani interesujące.

Chciałem powiedzieć: „Siedzieliśmy i rozmawialiśmy o rzeczach nie dla niemowląt, takich jak to, co porabiałem lub co robiłeś”. Czy to było dziwne?

Ale uwielbiam być mamą

Z biegiem czasu wszystko się zmieniło.

Uzdrowiłem się od porodu, a opieka nad 13-miesięcznym dzieckiem wydaje się wykładniczo łatwiejsza i bardziej satysfakcjonująca niż opieka nad noworodkiem, więc moja potrzeba jakiejkolwiek walidacji znacznie spadła.

(I kiedy tego potrzebuję, idę do przyjaciół mojej mamy, ponieważ zawsze dostają to, przez co przechodzę.)

Ale co ważniejsze, dorastałem do roli mamy. Uwielbiam Eli bardziej niż cokolwiek innego i przez większość czasu cieszę się, że był w centrum uwagi, ponieważ jest mój główny cel.

A kiedy mam ochotę rozmawiać o czymś innym, po prostu zmieniam temat.

Ale czy ktoś może zrobić cholerne pranie?

Tak więc, nowi rodzice, jeśli czujesz, że światło reflektorów zostało oderwane od ciebie i tęsknisz za tym, to w porządku.

Zwracanie na to uwagi jest normalne, ponieważ te dzieci są słodkie i zasługują na środkową scenę.

Ale ludzie tak łatwo zapominają, że nasze życie zmieniło się drastycznie, uciekamy od oparów, nasze ciało wciąż boli od porodu, chcielibyśmy ci powiedzieć, jak się czujemy i po prostu chcemy, żeby ktoś zrobił to cholernie pralnia.

Marygrace Taylor jest pisarzką o zdrowiu i rodzicielstwie, była redaktorką magazynu KIWI i mamą Eli. Odwiedź ją o godz marygracetaylor.com.