Nadużywanie przez osoby religijne ma trwałe konsekwencje - ale tylko dla ofiar

Zawartość

• „Czuł się tak, jakby wiedział już, co mogę powiedzieć, i nie chciał wiedzieć, co się stało, więc zakończył rozmowę”.
• Liczba przypadków wykorzystywania seksualnego w instytucjach religijnych jest oszałamiająca
• „Instytucje religijne powinny być miejscem, w którym ludzie czują się bezpiecznie, ale kiedy ten system jest źródłem traumy i nie chroni cię, jego wpływ jest ogromny.”
• „Ten pedofil ukradł już tyle mojego dzieciństwa. To, co z niego zostało, kościół ukradł. ”
• „Byłem zawstydzony tym, czym się podzieliłem, a później zmuszony odmówić przyjęcia sakramentu wobec wszystkich”.
• „Jak długo coś trwa, ma niewiele wspólnego z zasięgiem urazu. Bezpieczeństwo dziecka można zmienić w ciągu kilku minut i może mieć trwały wpływ ”.
• „Powinny być utrzymywane zgodnie z najwyższymi standardami. Nadużycie władzy i brak odpowiedzialności za nadużycia i zatuszowanie jest tak rażące ”, mówi Hall.

„Cały wstyd, który powinien był ponieść mój oprawca, niósłam”.

Ostrzeżenie o treści: napaść seksualna, wykorzystywanie

Amy Hall była pielęgnowana przez lata przez biskupa w jej kościele w Bakersfield w Kalifornii w Mormonie. Zwrócił na nią szczególną uwagę, dając jej cukierki i komplementy.

„Dostajesz dwa cukierki, ponieważ jesteś taki wyjątkowy i ładny, ale nikomu nie mów” - zwykł mawiać.

Kiedy Hall miał 10 lat, biskup zaczął sam przynosić ją do swojego biura, aby zadawać jej różne pytania. Niedługo potem kazał jej podnieść sukienkę i zdjąć bieliznę. Zaatakował ją seksualnie.

Nadużycie trwało przez kilka lat.

Hall donosi, że biskup manipulował nią i zawstydził ją w tajemnicy. „Zostałem zmuszony do zachowania w tajemnicy, zastraszony myślą, że jeśli powiem komukolwiek, co zrobił, to ktoś umrze”.

Przemoc w znacznym stopniu wpłynęła na Halę i rozwinęła się u niej ciężka PTSD i depresja - dopiero po dwudziestce, kiedy w końcu rozmawiała z doradcą, że mogła porozmawiać o tym, co się stało.

Hall przypomina sobie, jak próbowała powiedzieć przywódcy kościoła, gdy była nastolatką, ale jak tylko powiedziała imię jej sprawcy, przerwał jej i nie pozwolił jej mówić.

„Czuł się tak, jakby wiedział już, co mogę powiedzieć, i nie chciał wiedzieć, co się stało, więc zakończył rozmowę”.

Hall, obecnie 58 lat i mieszkający w Oregonie, jest nadal w trakcie leczenia. „Nadal walczę. Mój oprawca tak wiele czerpał z mojego dzieciństwa i nigdy nie poniósł żadnych konsekwencji za swoje czyny. ”

Od tego czasu Hall skonsultował się z adwokatem i donosi, że kościół zaoferował jej niewielkie ugodę pieniężną, ale tylko wtedy, gdy zgodzi się nie mówić o nadużyciach. Hall odrzucił tę ofertę.

Pomimo krajowych doniesień na temat wykorzystywania seksualnego w instytucjach religijnych i publicznego oburzenia, wielu przywódców religijnych nadal ukrywa znęcanie się, walczy z reformami, które zapewniłyby pewną sprawiedliwość ocalałym i utrzymywały pedofilów.

W 2018 r. Doniesiono, że w Pensylwanii ponad 1000 dzieci było molestowanych przez 300 księży, a przez ostatnie 70 lat było to pod przykrywką.

Przywódcy kościelni dołożyli również wszelkich starań, aby zablokować i opóźnić opublikowanie raportu wielkiego jury z Pensylwanii, który przedstawiał szczegóły przerażającego, ciągłego wykorzystywania seksualnego, gwałtu, pornografii dziecięcej i monumentalnego zatuszowania.

Wielu oprawców, którzy opuścili kościół, aby uniknąć ujawnienia, nigdy nie zostało nazwanych ani nie stanęło przed jakimkolwiek zarzutem kryminalnym - a niektórzy z nich nadal pracują z dziećmi w innych organizacjach.

Liczba przypadków wykorzystywania seksualnego w instytucjach religijnych jest oszałamiająca

Dziesiątki tysięcy osób zostało wykorzystanych, a pokolenia dzieci ucierpiały.

Nadużycia mogą się zdarzyć w różnych instytucjach religijnych - nie są one przenoszone tylko do jednego kościoła, jednego stanu lub wyznania - ale osoby, które przeżyły nadużycia, w tym nadużycia sprzed kilkudziesięciu lat, często cierpią z powodu traumy i bólu.

Wpływ wykorzystywania seksualnego w dzieciństwie jest znaczny i może prowadzić do długotrwałej traumy, depresji, lęku, samobójstwa, zespołu stresu pourazowego, zaburzeń związanych z używaniem substancji i zaburzeń odżywiania.

Trauma jest często znacznie spotęgowana, gdy osoby religijne - dzieci, których uczy się zaufania i szacunku - uciszają ofiary, odrzucają znęcanie się i nie pociągają sprawców do odpowiedzialności.

Sarah Gundle, psycholog kliniczny w prywatnej praktyce w Nowym Jorku, która intensywnie współpracowała z osobami, które przeżyły traumę, mówi, że „nadużycia i przymus ze strony osób i instytucji religijnych mogą być podwójną zdradą. Wpływ znęcania się jest już znaczny, ale kiedy ofiary są następnie wyciszane, zawstydzane, a instytucja ma pierwszeństwo przed ofiarą, trauma z tego powodu może być równie znacząca. ”

„Instytucje religijne powinny być miejscem, w którym ludzie czują się bezpiecznie, ale kiedy ten system jest źródłem traumy i nie chroni cię, jego wpływ jest ogromny.”

Wstyd jest często taktyką stosowaną przez oprawców w celu uciszenia ofiar - a w instytucjach religijnych jest potężną bronią kontroli, ponieważ tak wiele tożsamości zboru można powiązać z pojęciem „czystości” i „godności”.

Melissa Bradford, obecnie 52 lata, mówi, że kiedy miała 8 lat, została napadnięta seksualnie przez starszego sąsiada. Wykorzystując strach i zastraszanie, zmusił ją do zachowania tajemnicy nadużycia.

Jako przerażone dziecko myślała, że ​​zrobiła coś złego i zinternalizowała intensywny wstyd.

Kiedy miała 12 lat, biskup w swoim kościele w Millcreek w stanie Utah przeprowadził z nią wywiad, zadając inwazyjne pytania i czy „prowadzi życie w czystości”.

Dał jej również broszurę o czystości, która mówi: „Jeśli nawet nie walczyłeś aż do śmierci, wyjęłeś spod prawa swoją cnotę, by ją zabrać” - mówiąc zasadniczo, że jeśli ktoś nie walczył ze swoim oprawcą na śmierć, winni byli .

Po tym Bradford poczuł się jeszcze bardziej, więc nadużycie było jej winą. Jak wielu ocalałych, poczuła niesamowity wstyd.

„Cały wstyd, który powinien był ponieść mój oprawca, niesiłem - mówi Bradford. Większość nastoletnich lat spędziła na samobójstwie.

„Ten pedofil ukradł już tyle mojego dzieciństwa. To, co z niego zostało, kościół ukradł. ”

Tego rodzaju „wywiady” jeden na jeden, których doświadczył Bradford (i Hall), nie są rzadkie.

Sam Young, ojciec i obrońca dzieci w Houston w Teksasie założył organizację Protect LDS Children, aby podnieść świadomość i podjąć działania mające na celu powstrzymanie tej praktyki.

Młodzi ludzie twierdzą, że dzieci w kościele mormońskim często spotyka się samotnie z biskupem, zwykle rozpoczynającym się we wczesnym okresie dojrzewania, i zadaje się im serię niezwykle inwazyjnych i nieodpowiednich pytań.

Znane osoby religijne zadają pytania na temat aktywności seksualnej młodego człowieka pod pozorem oceny czystości - w rzeczywistości pytanie o seks i masturbację służy jedynie zastraszeniu, wstydowi i zastraszeniu.

„Dzieci są zawstydzane i poniżane podczas tych wywiadów, co miało znaczący, długoterminowy wpływ na ich samopoczucie. Te zasady zaszkodziły dziesiątkom tysięcy ludzi. Chodzi o podstawowe prawa człowieka dzieci ”, stwierdza Young.

Young został ekskomunikowany z kościoła za mówienie o tych szkodliwych wywiadach.

Ethan Bastian mówi, że był również „przesłuchiwany” wiele razy i zadawał inwazyjne pytania w swoim kościele w West Jordan w stanie Utah. Po tym, jak podzielił się z biskupem, że jako młodzieniec, którego się masturbował, był traktowany jak zboczeniec.

„Byłem zawstydzony tym, czym się podzieliłem, a później zmuszony odmówić przyjęcia sakramentu wobec wszystkich”.

Obawiając się większej zemsty i upokorzenia, Bastian bał się ujawnić wszelkie „nieczyste” myśli (spotęgowane obawą przed niepowodzeniem jednego z tych wywiadów) i kłamał w kolejnych wywiadach, gdy zadawano mu te inwazyjne pytania.

Ale poczucie winy i strach, których doświadczył z powodu kłamstwa, wszystko pochłaniało. „Myślałem, że popełniłem największy grzech”, dzieli się Bastian.

Przez cały okres młodzieńczy wstyd i poczucie winy miały znaczący wpływ na Bastiana i popadł w depresję i samobójstwo. „Byłem przekonany, że jestem przestępcą i zagrożeniem dla społeczeństwa i mojej rodziny, że muszę być zboczony i nie zasługiwałem na życie”.

Kiedy miał 16 lat, Bastian napisał notatkę samobójczą i planował odebrać sobie życie. Na granicy samookaleczenia poszedł do rodziców, rozbijając i ujawniając, przez co przechodzi.

„Na szczęście w tym momencie rodzice nadali mi priorytet i poprosili o pomoc” - mówi.

Bastian, który ma teraz 21 lat i jest studentem inżynierii mechanicznej w Kansas, w końcu otrzymał niezbędne wsparcie, a jego zdrowie psychiczne zaczęło się poprawiać. Bastian i jego najbliższa rodzina nie są już zaangażowani w kościół.

„Jestem jednym z tych szczęściarzy, którzy mieli rodzinę, która słuchała i reagowała. Wiele innych nie ma żadnego wsparcia. Cały ten długofalowy wpływ zajął lata. Wciąż wpływa na to, jak patrzę na siebie i moje relacje z innymi ”- mówi Bastian.

Gundle informuje, że nawet jeśli te „wywiady” trwają tylko kilka minut, mogą prowadzić do długotrwałych problemów.

„Jak długo coś trwa, ma niewiele wspólnego z zasięgiem urazu. Bezpieczeństwo dziecka można zmienić w ciągu kilku minut i może mieć trwały wpływ ”.

Często ofiary niegodziwego traktowania w celach seksualnych w instytucjach religijnych są również bardziej traumatyczne, ponieważ tracą społeczność, jeśli zabiorą głos.

Niektórzy są wypychani ze swoich zborów, odrzucani i nie traktowani już jako członkowie społeczności. Sprawca i instytucja mają pierwszeństwo przed ofiarą.

„Ludzie często chcą zakładać, że była to tylko jedna zła osoba w ich społeczności religijnej, a nie wina instytucji - nawet gdy ich przywódcy ukryli lub umożliwili nadużycie”, wyjaśnia Gundle.

„Chcą wierzyć w bezpieczeństwo swojej społeczności i utrzymywać instytucje w stanie nienaruszonym, ale instytucjonalna zdrada może być katastrofalna dla ofiar” - mówi.

„Utrata społeczności, przyjaciół i zaprzestanie bycia częścią wydarzeń społecznościowych i weekendowych zajęć izoluje ofiary i pogarsza traumę, której doświadczają” - dodaje Gundle.

Nawet gdy ofiary są uciszane, unikane i pozbawione jakiejkolwiek prawdziwej sprawiedliwości lub naprawy, instytucje religijne nadal są nagradzane przywilejami - takimi jak zwolnienie z podatku - pomimo popełnionych przestępstw.

„Powinny być utrzymywane zgodnie z najwyższymi standardami. Nadużycie władzy i brak odpowiedzialności za nadużycia i zatuszowanie jest tak rażące ”, mówi Hall.

Dlaczego instytucje działające jak przedsiębiorstwa przestępcze (jeśli chodzi o znęcanie się nad dziećmi) nadal mają te przywileje, których nie zachowałyby inne organizacje żyjące z pedofilów? Jaką wiadomość przesyła to ofiarom?

Penn State i Michigan State (słusznie) musiały ponieść konsekwencje wykorzystywania seksualnego i ukryć się na swoich uniwersytetach - a instytucje religijne nie powinny się różnić.

Dana Nessel, prokurator generalna stanu Michigan, która bada nadużycia seksualne popełniane przez członków duchowieństwa, stawia te same pytania. „Niektóre rzeczy, które widziałem w aktach, powodują, że twoja krew się gotuje, szczerze mówiąc z tobą”.

„Gdy prowadzicie śledztwo w sprawie gangów lub mafii, nazwalibyśmy to zachowanie przestępczym przedsięwzięciem” - mówi.

Nadużycie może mieć długoterminowe konsekwencje, a brak odpowiedzialności może dodatkowo traumatyzować ofiary, ale bycie widzianym, słyszanym i wierzącym może pomóc ocalałemu w procesie gojenia.

Jednak dopóki przywódcy religijni nadal będą traktować instytucję priorytetowo nad dobrem swoich kongregantów, ofiarom będzie nadal odmawiano pełnej miary sprawiedliwości, należytego procesu i niezbędnego wsparcia dla uzdrowienia.

Do tego czasu ocalali, tacy jak Bradford, nadal podnoszą swoje głosy.

„Nie boję się, że ludzie będą wiedzieć, co się stało” - mówi. „Jeśli będę cicho, nic się nie zmieni”.

Misha Valencia jest dziennikarką, której prace były prezentowane w The New York Times, Washington Post, Marie Claire, Yahoo Lifestyle, Ozy, Huffington Post, Ravishly i wielu innych publikacjach.