Jak to jest żyć jednocześnie z chorobą psychiczną i fizyczną

Zawartość

• Karmią się nawzajem
• Czasami nie wiadomo, gdzie kończy się jeden, a drugi zaczyna
• Nigdy tak naprawdę nie masz przerwy
• Życie z chorobą fizyczną i psychiczną czyni cię silnym jak diabli

Jestem jednym z tych szczęśliwych ludzi, którzy żyją zarówno z przewlekłą chorobą, jak i chorobą psychiczną.

Mam wrzodziejące zapalenie jelita grubego, formę zapalnej choroby jelit, która doprowadziła do usunięcia mojego jelita grubego, a także mam zaburzenie afektywne dwubiegunowe, zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD), zaburzenie osobowości z pogranicza i zespół stresu pourazowego (PTSD).

I tak, może ssać życie z tymi wszystkimi rzeczami razem.

W 2015 r. Zdiagnozowano u mnie nieswoiste zapalenie jelit i zaburzenie dwubiegunowe. Reszta przyszła na przestrzeni następnych kilku lat. I to było trudne.

Życie z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego jest wystarczająco trudne. Życie bez jelita grubego oznacza, że ​​korzystam z toalety wiele razy dziennie, mam wypadki, radzę sobie ze zmęczeniem i skurczami żołądka, a opuszczenie domu może być trudne, ponieważ często martwię się o znalezienie najbliższej toalety i jej nie zrobienie.

Trudne jest także zaburzenie afektywne dwubiegunowe. Częste epizody manii i depresja, a moje stabilne miesiączki są nękane przez niestabilność emocjonalną z powodu BPD, obsesje i kompulsje z powodu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych oraz uczucie niepokoju z powodu mojego zespołu stresu pourazowego - czasami wydaje się, że mój mózg naprawdę nie może sobie poradzić.

A kiedy połączysz to, co fizyczne i mentalne, będzie to jeszcze trudniejsze.

Karmią się nawzajem

Kiedy cierpisz zarówno na chorobę psychiczną, jak i fizyczną, możesz mieć wrażenie, że oboje walczą, ponieważ nawzajem się nawzajem karmią.

Kiedy mam zaostrzenie wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, nie tylko nie czuję się fizycznie źle, ale ból i zmęczenie często prowadzą mnie do niepokoju i niepokoju, co następnie wpływa na mentalną stronę rzeczy.

Mogę stać się drażliwy i wycofać się z ludzi wokół mnie. Izoluję się, ponieważ nie tylko źle się czuję fizycznie, ale czasami odczuwam, jak stresuje mnie, że nie mogę funkcjonować psychicznie.

Czasami nie wiadomo, gdzie kończy się jeden, a drugi zaczyna

Kiedy w przeszłości sprawy stawały się naprawdę trudne, co do mojego przewlekłego stanu, znalazłem się w środku depresji, a moje wrzodziejące zapalenie jelita grubego wywołało mroczny epizod.

I to nie jest po prostu smutne lub dość.

Kiedy mam depresję w ten sposób, czuję, że jestem gotowy się poddać. Jakbym nie mógł tego dłużej znieść. Pytam, czy moje życie jest warte życia - i jaką jakość życia naprawdę mam.

Chociaż są chwile, kiedy czuję się dobrze i mogę robić normalne rzeczy, ciemność przejmuje kontrolę i wszystko, o czym myślę, to złe czasy i jak straszne jest przyklejenie do toalety 24/7.

Trudno wydostać się z epizodu depresyjnego, gdy cierpisz na chorobę fizyczną.

Ale to też działa w obie strony.

Czasami mój żołądek może być w porządku. Wycieczki do toalety zmniejszają się, a skurcze nie istnieją. Ale jeśli źle się czuję ze zdrowiem psychicznym, może to powodować nadmierne wycieczki do toalety i ból.

Powszechnie wiadomo, że stres może negatywnie wpływać na przewód pokarmowy, a jest to skrajne, gdy masz przewlekłą chorobę przewodu pokarmowego.

Nigdy tak naprawdę nie masz przerwy

Obie te choroby są trudne, ponieważ czasami wydaje mi się, że po prostu nie mogę wygrać. To tak czy inaczej.

Przy różnych chorobach psychicznych bardzo rzadko wszystko jest idealnie w 100 procentach. Są dziwne dni, w których wszystko jest w porządku, ale przez większość czasu mam wrażenie, że toczę niekończącą się bitwę z ciałem i umysłem.

Może się wydawać, że nigdy nie mam przerwy.

Jeśli mam zły czas na ciele, wpływa to na mój stan psychiczny. Jeśli mam zły czas psychicznie, powoduje to zapalenie mojej choroby zapalnej jelit.

Tęsknię za dniami, w których nie muszę się o nic martwić.

Może to być wyczerpujące i oznacza, że ​​muszę szczególnie dbać o swoje ciało, upewniając się, że biorę leki, koncentruję się na ćwiczeniach umysłowych i robię sobie przerwę, kiedy tego potrzebuję. Dokładam wszelkich starań, aby obniżyć poziom stresu i robić wszystko, co w mojej mocy, aby uniknąć wybuchu.

Ale nawet gimnastyka psychiczna i samoopieka mogą być przytłaczające, gdy czujesz presję, by się chronić.

Życie z chorobą fizyczną i psychiczną czyni cię silnym jak diabli

Istnieją pewne zalety zarówno przewlekłej choroby psychicznej, jak i fizycznej.

Nauczyłem się współczuć i współczuć po obu stronach. Wydaje mi się, że dobrze rozumiem oba rodzaje chorób, dzięki czemu mogę współczuć w sytuacjach innych ludzi.

Nauczył mnie nie oceniać, przez co przechodzi ktoś inny, a ponieważ moje własne choroby są „niewidzialne”, przypomniałem sobie, że nie wszystkie choroby są widoczne i że nigdy nie wiadomo, przez co przechodzi ktoś inny.

Życie zarówno z chorobą psychiczną, jak i fizyczną sprawiło, że uświadomiłem sobie, jaka jestem silną osobą.

Z jednym z nich trudno jest żyć, a kiedy żyjesz z oboma, może się wydawać, że świat cię nienawidzi. I tak, kiedy przechodzę dzień po dniu, jestem dumny z siebie, że nadal walczę.

Jestem dumny, że staram się jak najlepiej wykorzystać złą sytuację.

I jestem dumny, że po tym wszystkim, co rzuciło na mnie życie, wciąż tu jestem.

Hattie Gladwell to dziennikarka, autorka i rzeczniczka zdrowia psychicznego. Pisze o chorobach psychicznych w nadziei, że zmniejszy piętno i zachęci innych do zabrania głosu.