Dlaczego wprowadzanie zakazu narzędzi do edycji zdjęć nie rozwiąże problemu z obrazem ciała?

Zawartość

• Większy dostęp do narzędzi do edycji niekoniecznie oznacza większy wpływ
• Obwinianie narzędzi do edycji zdjęć nie jest proporcjonalne do ich działania
• Trudno rozróżnić, kiedy edycja została podjęta „za daleko”
• Argument za zakazem narzędzi do edycji zdjęć często nie rozwiązuje problemu różnorodności
• Musimy zbadać nasze relacje z tymi obrazami
• Przydadzilibyśmy się bardziej kryzysowi obrazu ciała, gdybyśmy po prostu zapytali, dlaczego

Dorastając, bardzo lubiłem transformacje piękna, od grania w stroje po farbowanie włosów moich przyjaciół lub makijaż dla moich kolegów z drużyny pływania synchronicznego. Miałem obsesję na punkcie sceny w „Clueless”, w której Cher, której „głównym dreszczem życia jest metamorfoza”, wciela się ponownie w swoją przyjaciółkę Tai. Podobał mi się pomysł, że wszyscy jesteśmy w stanie się zmienić, nigdy nie ograniczając się do jednego spojrzenia.

Jako dorosły twórczość ta doprowadziła do kariery fotograficznej.

Po raz pierwszy zainteresowałem się nowoczesnym portretowaniem urody w 2012 roku. Ten pojawiający się trend często pojawiał się przed i po zdjęciach jako sposób na pokazanie dramatycznej ewolucji tego obiektu, od uproszczonej i „naturalnej” po glamour i wspaniały. Zostały one przedstawione jako wzmacniające, ale dorozumiane przesłanie, którego nie mogłem wstrząsnąć, brzmiało: Twoje zdjęcie „przed” nie wystarczy.

Zdjęcia „po” miały na celu osiągnięcie perfekcji: idealny makijaż, idealne oświetlenie, idealne pozowanie, idealne wszystko.

Manipulowanie zdjęciami istnieje tak długo, jak sama fotografia. Retuszowanie w celach estetycznych istnieje od 1846 roku, więc względy etyczne związane z edycją zdjęć nie są niczym nowym. I z pewnością nie są proste. To trochę sytuacja z kurczakiem i jajkiem: czy mamy zły obraz ciała z powodu wyretuszowanych zdjęć? Czy też retuszujemy nasze obrazy, ponieważ mamy zły obraz ciała?

Twierdziłbym, że to drugie jest prawdą i spowodowało podstępny cykl.

Aktorka i aktywistka Jameela Jamil była szczególnie szczera w swojej walce o zakaz malowania aerografami. Zaszła tak daleko, że nazwał je zbrodnią przeciwko kobietom.

„Jest antyfeministyczny. To jest wiekowe - powiedziała. „Jest grubo-fobiczny ... Okrada cię z czasu, pieniędzy, wygody, uczciwości i poczucia własnej wartości”.

W większości zgadzam się z tym sentymentem. Ważne jest również rozróżnienie między aerografem jako źródłem lub symptomem problemu.

Standardy piękna zawsze istniały. Idealne funkcje różniły się w całej historii i kulturach, ale zawsze istniała presja, by wyglądać fizycznie lub seksualnie pożądane. Męskie spojrzenie i męska przyjemność mają swoją cenę. Kobiety zapłaciły za to cierpieniem. Pomyśl o gorsetach, makijażu wypełnionym ołowiem, pigułkach z arszeniku, ekstremalnej diecie.

Jak uwolnimy się od tego cyklu? Nie jestem pewien odpowiedzi, ale jestem całkiem pewien, że zakaz aerografu byłby wyjątkowo trudnym zadaniem i nie zepchnąłby ciężaru kultury piękna. Dlatego.

Większy dostęp do narzędzi do edycji niekoniecznie oznacza większy wpływ

Byłem w szkole filmowej w 2008 roku, kiedy jeden z moich kolegów z klasy zrobił mi zdjęcie głową i przesłał plik cyfrowy do swojego laptopa, aby otworzyć go w Photoshopie. Patrzyłem, jak szybko i od niechcenia używał narzędzia „upłynnienia”, aby wyszczuplić moją twarz. Miałem jednocześnie dwie myśli: Czekaj, czy naprawdę tego potrzebuję? i czekaj, możesz robić że?

Adobe Photoshop, branżowy standard oprogramowania do edycji zdjęć, jest dostępny od wczesnych lat 90. Ale w przeważającej części koszt i krzywa uczenia się sprawiają, że jest on nieco niedostępny dla tych, którzy nie pracują w mediach cyfrowych.

Żyjemy teraz w nowym świecie. Obecnie ludzie często edytują swoje zdjęcia bez uczenia się korzystania z Photoshopa - niezależnie od tego, czy oznacza to dodanie filtra, czy dalsze modyfikowanie obrazu za pomocą aplikacji, takiej jak Facetune.

Facetune został wydany w 2013 roku. Pod wieloma względami zdemokratyzował retusz. Upraszcza i usprawnia wygładzanie skóry, rozjaśnianie oczu, wybielanie zębów oraz modelowanie ciała i twarzy.

Instagram i Snapchat mają nawet filtry „upiększające”, które mogą zmienić twoją twarz jednym dotknięciem palca.

W dzisiejszych czasach masom łatwo jest spełnić swoje marzenia o dopasowaniu się do zachodnich standardów piękna, przynajmniej online. W przeszłości było to dostępne wyłącznie przez specjalistów mody i fotografii.

Tak, tak, retuszowanie jest bardziej powszechne w naszym świecie, w którym działa Instagram. Ale trudno jest definitywnie stwierdzić, czy nasz stosunek do naszego ciała jest lepszy czy gorszy.

Nie ma wielu dowodów sugerujących, że same standardy piękna stały się znacznie bardziej uciążliwe lub problematyczne w wyniku zwiększonego dostępu do tych narzędzi do edycji i ekspozycji na zmienione, pomalowane obrazy. Zgodnie z artykułem BBC na temat mediów społecznościowych i wizerunku ciała, badania na ten temat są „wciąż w początkowej fazie, a większość badań ma charakter korelacyjny”.

To, co społeczeństwo uważa za atrakcyjne lub pożądane, jest głęboko zakorzenione w naszej kulturze i rzutowane na ludzi od najmłodszych lat, z rodziny, przyjaciół, telewizji, filmów i wielu innych źródeł.

Czy usunięcie lub ograniczenie Photoshopa rzeczywiście pomogłoby rozwiązać problem z wizerunkiem ciała naszego społeczeństwa? Prawdopodobnie nie.

Obwinianie narzędzi do edycji zdjęć nie jest proporcjonalne do ich działania

Pomimo tego, że mogą utrwalać szkodliwy cykl w dążeniu do perfekcji estetycznej, narzędzia do edycji zdjęć nie przyczyna diagnozowalne choroby, takie jak dysmorfia ciała lub zaburzenia odżywiania. Główną przyczyną tego jest połączenie genetyki, biologii i czynników środowiskowych.

Jak wyjaśniła Racked Johanna S. Kandel, założycielka i dyrektor wykonawcza The Alliance for Eating Disorder Awareness: „Wiemy, że same obrazy nie powodują zaburzeń odżywiania, ale wiemy, że kiedy jesteś zalany z tymi obrazami, których nigdy nie można uzyskać, ponieważ nie są prawdziwe. ”

Podczas gdy takie elementy, jak filtry i Facetune, mogą wywoływać objawy i odbijać się na poczuciu własnej wartości, niedopuszczalne jest stwierdzenie, że istnieje wyraźny związek przyczynowo-skutkowy między tymi narzędziami do edycji a zaburzeniem psychicznym.

Jeśli nadmiernie uprościmy problem, raczej nie znajdziemy rozwiązania.

Trudno rozróżnić, kiedy edycja została podjęta „za daleko”

Pomysł, aby nasze zdjęcia były pochlebne - choć całkowicie wszechobecny i zrozumiały - może sam w sobie stanowić problem.

Dlaczego musimy wyświetlać określoną wersję siebie innym, zwłaszcza w mediach społecznościowych? Gdzie rysujemy linię? Czy magia profesjonalnych włosów i makijażu jest w porządku? Czy atrakcyjne oświetlenie jest dopuszczalne? Co z soczewkami, które zmiękczają skórę? Pozowanie, które ukrywa nasze postrzegane wady?

Te ważne, dopracowane dyskusje muszą się odbyć. Ale czasem wydaje się, że problem dotyczy mniej korzystania z Photoshopa, a więcej nadmierny korzystanie z Photoshopa, jakby wszystko było w porządku, o ile wydaje się naturalne.

Ale jeśli coś jest edytowane, czy faktycznie jest „naturalne”? Ten sentyment jest podobny do pomysłu zaniżonego makijażu. Naturalne piękno wywyższa się w naszej kulturze jako coś, do czego należy dążyć, coś nierozerwalnie związanego z cnotą.

Jak pisał autor Lux Alptraum w artykule o „prawdziwej” urodzie: „Teoretycznie istnieje optymalny wysiłek, który zręcznie równoważy wygląd atrakcyjnego, nie dbając zbytnio o swój wygląd, ale gdzie ta idealna mieszanka może być dość trudna wskazać ”. Dążenie do tego idealnego połączenia może być męczące. Nawet subtelne ideały mogą być niezdrowe lub szkodliwe.

Dopóki nie zagłębimy się w zawiłości tej rozmowy, nie dojdziemy do sedna problemu. Zamiast skupiać się na tym, ile manipulacji zdjęciami jest problematyczne, być może czas porozmawiać o podejmowanych decyzjach oraz o tym, jak edytowanie i retuszowanie sprawia, że ​​ludzie się czują.

Możliwość zmiany wyglądu na zdjęciu może przynieść niektórym ludziom radość lub pewność siebie. Jednym z przykładów jest osoba z dysforią płciową, która korzysta z narzędzi do edycji w celu zmiany twarzy lub ciała, które pomagają jej prezentować się niezależnie od płci, którą zidentyfikują. Z drugiej strony, ktoś może spojrzeć na swoje pozornie idealne, wyretuszowane zdjęcie bikini i wciąż znajdować wady, które można obsesyjnie prześladować.

Tak jak obrazy mają siłę, by nas podnieść i wzmocnić, tak samo mogą wyrządzić krzywdę. Ale źródło problemu z obrazem ciała zaczyna się od naszej kultury.

Argument za zakazem narzędzi do edycji zdjęć często nie rozwiązuje problemu różnorodności

Firmy takie jak Dove mają duże uznanie za porzucenie Photoshopa. Chociaż to jest pewnego rodzaju postęp, istnieje coś w rodzaju przyjemnej rzeczywistości tego, co udało im się osiągnąć.

Grają w grę, ale zapewniają jej bezpieczeństwo. Używają pozytywnego wyglądu w głównych kampaniach, ale często wydaje się, że to narzędzie sprzedaży. Na przykład nie widzimy treści w reklamach, które są uznawane też tłuszcz, ponieważ wciąż muszą apelować do głównego nurtu, aby sprzedawać swoje produkty.

Krótko mówiąc: ludzie w kolorze i grubi, transpłciowi i / lub niepełnosprawni są bardzo niedostatecznie reprezentowani w mediach, nawet jeśli nie są używane narzędzia do edycji zdjęć.

Reprezentacja i integracja są niezwykle ważne, dlatego firmy powinny realizować misję bycia rzecznikiem wszystkich ludzi i aktywnie promować różnorodność. Oznacza to znacznie więcej niż rzucanie kilkoma modelami, które wyglądają inaczej niż zwykle.

Utowarowienie tego ważnego ruchu stoi na drodze do autentycznego rozwiązania kwestii reprezentacji.

Musimy zbadać nasze relacje z tymi obrazami

Obrazy z pewnością mają wpływ na nasz mózg. W rzeczywistości nasz mózg zazwyczaj zatrzymuje więcej tego, co widzimy, w porównaniu do tego, co czytamy lub słyszymy. Rodzaje ludzi, których obserwujemy na Instagramie, energia wizualna, z jaką się otaczamy, i sposób, w jaki kultywujemy naszą przestrzeń online, jest niezwykle ważny.

Media społecznościowe są dużą częścią naszego życia osobistego i zawodowego, więc na poziomie indywidualnym my powinien przejmij agencję nad zdjęciami, które stale oglądamy.

Równie ważny jest sposób, w jaki uczymy siebie i nasze dzieci umieć posługiwać się mediami. Według Common Sense Media oznacza to krytyczne myślenie, bycie inteligentnym konsumentem i rozpoznanie, jak czują się obrazy. Jeśli po przewijaniu mediów społecznościowych często czujemy się zaniepokojeni i zaniepokojeni, musimy coś zmienić.

Nie możemy zmusić szkodliwych obrazów do całkowitego zniknięcia, ale możemy promować zdrowsze reprezentacje ciał, wzmacniając niepowtarzalne głosy oraz ćwicząc miłość do siebie i szacunek. Pragnienie świata bez presji, aby wyglądać jak najlepiej (i chcieć wyglądać najlepiej) na zdjęciach wydaje się dość nierealny.

Można jednak rozpakować i zbadać te problemy. Im lepiej rozumiemy dym i lusterka, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że dotknie nas poważnie.

Przydadzilibyśmy się bardziej kryzysowi obrazu ciała, gdybyśmy po prostu zapytali, dlaczego

Dlaczego ludzie, zwłaszcza kobiety, odczuwają potrzebę dostosowania naszego wyglądu? Dlaczego osoby pracujące w mediach cyfrowych odczuwają potrzebę zmiany naszego wyglądu bez zgody? Dlaczego potrzebujemy większych oczu, cieńszych nosków, pełniejszych warg i gładszej skóry? Dlaczego uczymy się utrzymywać te standardy piękna, gdy cierpi nasze zdrowie psychiczne?

Kobiety są wyśmiewane z powodu swoich niedoskonałości, ale także wyśmiewane za używanie aplikacji do edycji zdjęć lub filtrów w mediach społecznościowych. Oczekujemy, że nigdy się nie zestarzejemy, ale chirurgia plastyczna jest wciąż tematem tabu.

To kwestia feministyczna, problem złożony. Nie rozwiążemy tego, odbierając dostęp do narzędzi do edycji i obwiniając osoby za to, że próbują przetrwać w systemie przeciwko niemu. Żyjemy w kulturze, która często rodzi niepewność i wstyd zamiast miłości własnej i pewności siebie.

Istnieje wyraźna różnica między mocno wyretuszowanymi obrazami w mediach modowych a selfie z dodatkowym filtrem twarzy lub nowym oświetleniem. Jeden jest karmiony ludźmi od najmłodszych lat i przyczynia się do idei „normalnego” standardu piękna. Drugi to osobisty wybór, który, szczerze mówiąc, nie jest działalnością nikogo innego.

Musimy rozwiązać problemy systemowe, nie obciążając osobiście winą kobiet, które zasadniczo zostały poddane praniu mózgu, by uwierzyć, że nie są wystarczająco dobre.

Ostatecznie my, kobiety, jesteśmy temu przeciwni. I dopóki nie znajdziemy sposobu na obalenie standardów piękna, które tak długo nas uciskały, zakazanie tego rodzaju narzędzi i aplikacji prawdopodobnie będzie miało ograniczony wpływ.

JK Murphy to feministka, pasjonująca się akceptacją ciała i zdrowiem psychicznym. Z wykształceniem filmowym i fotografią uwielbia opowiadanie historii i ceni sobie rozmowy na trudne tematy badane z perspektywy komedii. Ukończyła dziennikarstwo na University of King's College i coraz bardziej bezużyteczną encyklopedyczną wiedzę o Buffy the Vampire Slayer. Śledź ją na Twitterze i Instagramie.