Magia zmieniająca życie polegająca na akceptowaniu tego, że zawsze będzie bałagan

Zawartość

• Odczuwające poczucie winy z powodu mojego bałaganu
• Unikając stresu związanego z czyszczeniem, akceptując mały bałagan

To, jak widzimy, jak kształtuje się świat, którym się wybieramy - i dzielenie się przekonującymi doświadczeniami, może poprawić nasze wzajemne traktowanie. To potężna perspektywa.

Moje mieszkanie jest zawsze trochę brudne. Na podłodze jest sierść psa i naczynia w zlewie. Książki i czasopisma rozrzucają kanapy i - OK, przyznaję - podłogę.

Ale czyszczenie wymaga dużo energii. Energia, której często nie mam. Żyję z przewlekłą chorobą, narkolepsją, co oznacza, że ​​moja energia jest często ograniczona.

Muszę nadać priorytet najważniejszym rzeczom, takim jak praca i dbanie o siebie, nad rzeczami, które mogą czekać, np. Sprzątaniem.

Pogodziłem się z tym, że w moim domu zawsze będzie trochę bałaganu. Ale nie zawsze tak czułem.

Jako dziecko mój pokój był pustkowiem Barbiego, zabawkowych koni i ubrań. Kiedy musiałem się spieszyć i posprzątać (rozkazy mamy!), Zebrałem ładunek i wrzuciłem go do szafy, zatrzaskując drzwi, zanim lawina zdoła przenieść moje szanse i wrócić do ich naturalnego środowiska - piętro.

Myślałem, że bałagan jest jedną z tych rzeczy, z których wyrosnę. W pewnym sensie to była prawda.

Im starszy jestem, tym bardziej chciałem, aby moja przestrzeń była czysta i uporządkowana.

Ale w liceum zacząłem mieć dziwne objawy. Cały czas byłem zmęczony, ale nie mogłem spać w nocy. Na studiach zemdlałem w środku dnia - dosłownie spadłem na podłogę mojego pokoju w akademiku i musiałem zaciągnąć się do łóżka.

Niektórzy lekarze zdiagnozowali u mnie wszystko, od depresji po brak ruchu. Inni zamówili skany mózgu i badania krwi. Testowali na stwardnienie rozsiane, toczeń i raka.

Różne teorie sprawiły, że poczułem się zdyskredytowany i bezradny w rozwiązaniu tej tajemnicy zdrowia. Może problem był w mojej głowie. Może to było w moich jelitach. Może to była moja wyobraźnia.

Odczuwające poczucie winy z powodu mojego bałaganu

Książki i gazety zaśmiecały moje studium w domu, bałagan, który mój tata nazwał moim „systemem archiwizacji”.

Gdybym o to zapytał, nadałbym chaos do posiadania „artystycznego temperamentu”. W rzeczywistości sprzątanie wydawało się trudne.

Część narkolepsji, przynajmniej dla mnie, polega na tym, że mam wzloty i upadki energii. Czasami sprzątanie to nic wielkiego. Pójdę na wyprawę, naprawdę zagłębię się i głęboko posprzątam. Przez kilka dni moje mieszkanie będzie bez skazy.

Ale ten niewielki sukces sprawia, że ​​zaczynam myśleć, że moje miejsce powinno być bez skazy przez cały czas. Kiedy znów zanurzam się w cykl wyczerpania, myśl trwa i biję się, że nie jestem w stanie osiągnąć tego samego poziomu czystości przez tygodnie.

Po studiach, gdy wraz z przyjaciółmi zaczęliśmy zdobywać własne domy i mieszkania, problem nadal występował.

Mój najlepszy przyjaciel to miłośnik projektowania wnętrz. Jej mieszkanie jest nie tylko modnie ozdobione kiczowatymi poduszkami i miękkimi rzutami w odcieniu turkusu i szarobrązowej, ale jest nieskazitelnie czyste. Wstydzę się ją zaprosić.

Poprosiłem ją nawet o wskazówki na temat czyszczenia, myśląc, że może gdybym wiedział, jak porządkować hacki, to zlekceważyłoby to fakt, że po godzinie czyszczenia muszę się położyć.

Unikając stresu związanego z czyszczeniem, akceptując mały bałagan

W wieku 27 lat, ponad dziesięć lat po tym, jak zacząłem mieć objawy, ostatecznie zdiagnozowano u mnie narkolepsję.

W pewnym sensie diagnoza ułatwiła mi życie. Ale nie było tak, jak się spodziewałem.

Myślałem, że gdy moja choroba zyska nazwę, medycyna pomoże mi pokonać słabość, zmęczenie i bezsenność, które towarzyszą temu schorzeniu. Zamiast tego leki, które przepisali mi lekarze, miały albo ograniczony efekt, albo pogorszyły mnie.

Diagnoza pomogła mi zrozumieć przyczyny moich objawów.

Dla wielu osób z narkolepsją silne emocje mogą nasilać zmęczenie, powodować epizody katapleksji osłabienia mięśni tak silne, że zapadają się, a nawet wywoływać ataki snu.

Strach i stres są czynnikami wywołującymi moje objawy narkolepsji. Wiesz, co mnie stresuje? Nieprzerwane zadanie czyszczenia. To się nigdy nie skończyło. Nawet jeśli czujesz, że masz już dość, musisz zacząć od nowa, jeśli chcesz zachować porządek.

Kolejnym czynnikiem w radzeniu sobie z moją przewlekłą chorobą był ograniczony budżet energetyczny.

Zadania, które uważam za stresujące, wymagają więcej energii niż inne, niezależnie od ich złożoności.

Moje doświadczenie różni się nieco od teorii łyżki, w której ludzie z przewlekłą chorobą zaczynają każdego dnia z ograniczoną liczbą łyżek. Dla mnie narkolepsja oznacza, że ​​wiele dni zaczynam od średniej liczby łyżek.

Mogę wędrować 5 mil cichym szlakiem w lesie, nawet nie myśląc o moim stanie. Spędziłem całe dni na spływie kajakiem w słońcu. Relaksujące rzeczy - im bardziej aktywne, tym lepiej - poprawiają mój stan, a nie go pogarszają.

Kiedy próbuję robić rzeczy, które mnie stresują, wtedy wpadam w kłopoty. Ponieważ stres wyczerpuje moją energię, nauczyłem się znajdować sposoby radzenia sobie ze stresem lub unikania go.

Chcę, żeby moje mieszkanie było czyste. Naprawdę. Ale wiem, że nie zawsze tak będzie.

To uświadomienie sobie - i możliwość porzucenia mojego idei, że idealne mieszkanie jest bez skazy - pomogło mi uporać się z przewlekłą chorobą i nadać priorytet mojemu zdrowiu. Teraz staram się być dla siebie milszy w sprawach, których nie mam energii.

Zajęło mi to lata, ale w końcu rozumiem, że mój najzdrowszy dom może nie zawsze być uporządkowany.

Rebecca Renner jest pisarką i redaktorką mieszkającą w Boynton Beach, Floryda. Jej prace ukazały się niedawno w New York Magazine, Washington Post i Electric Literature. Obecnie pracuje nad powieścią. Możesz przeczytać o niej więcej jej prac stronie internetowej lub śledź ją dalej Świergot.