Life Balms - Vol. 3: Judnick Mayard i Pościg za domem

Zawartość

• Balsamy życiowe Judnicka

Ostrzeżenie treści: nadużycie, myśli samobójcze.

Judnick Mayard jest kimś, kto jest zarówno osobą, jak i miejscem, w sobie. Najgłębiej kojarzę ją z Haiti (jej krajem) i Nowym Jorkiem (jej miastem).

Chociaż jest jedną z najśmieszniejszych osób, jakie znam, w czymś głębszym znajdujemy wspólną płaszczyznę: Judnick (lub Nikki, w zależności od relacji) jest chyba najbardziej uczciwą osobą, jaką znam. Kiedy po raz pierwszy przeczytałem jej esej z 2014 r. Na temat jej skomplikowanych, obelżywych relacji z matką, byłem cicho, bez słów. Oczywiście w treści eseju, ale także z powodu tego, kto opowiadał tę historię.

W świecie, w którym czarne dziewczyny i kobiety rzadko mogą być pełnią siebie - a zwłaszcza nie są najbardziej wrażliwymi, przejrzystymi sobą - naleganie Judnicka na prawdę i siłę mówienia do niej jest więcej niż godna podziwu. Ale dla niej to tylko jej MO.

W ciągu ostatniego roku przeprowadziła się z Nowego Jorku do Denver do Los Angeles, gdzie pracuje teraz jako niezależna scenarzystka (Adult Swim wśród swoich klientów). W przeszłości pracowała jako producentka wydarzeń, prowadząca podcasty i niezależna pisarka, pisząc wszystko, od rosnącego zrozumienia na temat płeć, rasistowskiej pracy po rozmowę z panną Tiną Lawson i jej córką, Solange Ferguson.

Złap naszą rozmowę poniżej, gdzie mówimy o miejscu, sercu i astrologii. Gwarantuję, że pokochasz ją tak samo jak ja.

Amani Bin Shikhan: Jak ci minął rok 2017?

Judnick Mayard: Mój 2017 był szalony jak diabli. Przeprowadziłem się po całym kraju dwukrotnie, z Nowego Jorku do Denver, a następnie z Denver do Kalifornii. Nigdy nie mieszkałem poza Nowym Jorkiem i Haiti. To była szalona decyzja, którą podjąłem z samoopieki, ponieważ czułem się tak, jakby Nowy Jork dosłownie mnie skaleczył. Nie byłem w stanie rozpoznać, co jest prawdziwe. Większość moich dni spędziłem na rozłączaniu się i piłem w tempie porównywalnym do college'u, co sprawiło, że mój niepokój przeszedł przez dach. Naprawdę nie widziałem końca.

Wiedziałem, że muszę wydostać swoje demony i że muszę to zrobić cicho. Wiedziałem również, że jeśli kiedykolwiek będę chciał ponownie mieszkać w Nowym Jorku, muszę wyjechać. Prawdopodobnie po raz pierwszy poczułem się samobójczo. Nigdy długo nie bawiłem się tymi myślami, ale zdałem sobie sprawę, że potrzeba tylko minuty. Zaledwie minuta tego frustrującego uczucia i nagle twój pociąg metra wydaje się czymś innym. I zdałem sobie sprawę, że w Nowym Jorku nie ma czegoś takiego jak dbanie o siebie. Musisz walczyć jak diabli, aby to zrobić.

[James] Baldwin powiedział, że musisz być sam, aby się uczyć. I to wszystko, czego potrzebowałem: przestrzeń do nauki się bez ingerencji.

AB: Cieszę się, że wyszedłeś, ale bardzo mi przykro, że najpierw musiałeś czuć się tak nisko. Dlaczego przeprowadziłeś się dwa razy? Co zajęło Ci, aby znów poczuć się OK?

JM: Przeprowadziłam się do Denver, ponieważ chciałam mieszkać gdzieś, gdzie trawka była legalna. Mój właściciel w Nowym Jorku pozwolił nam palić w domu przez pięć lat i stał się tak integralny z moją bezpieczną przestrzenią, że mogłem swobodnie palić. Postanowiłem więc zobaczyć, co lubią wszyscy ci biali ludzie.

Chciałem też gdzieś pójść spać o 22:30. Pamiętam, jak mówiłem mojemu przyjacielowi, że tak bardzo podekscytowałem, że zasnąłem wcześnie w piątek, ponieważ w tym momencie mojej kariery nie było nawet takiej możliwości. Chciałem napisać książkę i nauczyć się snowboardu. Byłem zakochany w kimś, kto tam mieszkał. Nie mieliśmy planów zmiany naszych relacji, ale tak wiele powiedział mi o mieście, że czułem, że będzie to świetne miejsce do zresetowania.

Powiedziałem, że jeśli tego nie znoszę, to po dwóch miesiącach przeprowadzę się do LA. Nie nienawidziłem tego, ale LA zadzwonił z koncertem dla pisarza telewizyjnego, więc się podskoczyłem. Koncert sprawił, że poczułem się lepiej pisząc niż przez lata, a LA było pełne ludzi, których bardzo kochałem i których znałem od lat. Do tego czasu mój kochanek zniknął i obawiałem się, że Denver zawsze będzie go nawiedzał. Więc powiedziałem sobie, że powinienem to kontynuować. Dałem jednemu miastu 30 lat. Nie musisz jeszcze angażować się w żadne miasto.

Jedynym sposobem, w jaki widziałem moją nieszczęście - czy to w domu, czy w rasistowskim nękaniu w szkole - było szczerze mówiąc.

Potrzebowałem tylko izolacji. [James] Baldwin powiedział, że musisz być sam, aby się uczyć. I to wszystko, czego potrzebowałem: przestrzeń do nauki się bez ingerencji. Miałem złamane serce cztery razy w ciągu pięciu lat. Musiałem się spleśniać, a do tego potrzebowałem codziennie 70.

AB: Jak się teraz bawisz w LA? Czy znów mieszkasz w Nowym Jorku?

JM: LA jest najlepszy i najdziwniejszy [bleep] miejsce wszechczasów. To tylko Floryda z pieniędzmi szampana. Ludzie tutaj są po prostu dziwni jak diabli, ale bardzo to uwielbiam. Kiedy żyjesz w tym klimacie, nie możesz nie być spokojny. Przypomina mi Haiti. Mnóstwo ruchu, szaleni ludzie, którzy spędzają zbyt wiele czasu samotnie, ale także tempo, które bruh, jest 80. Dzień po prostu się wydarzy.

Istnieje również przekonanie, że ludzie tutaj nie krzątają się i jest to śmieszne, ponieważ ludzie w LA nie tylko krzątają się, ale zarabiają o wiele więcej pieniędzy niż w Nowym Jorku. Ludzie tutaj ciężko pracują, aby się po prostu bawić. LA brzmi: „To mniej niż moje tempo” lub „Potrzebuję sześciu miesięcy, aby napisać coś, co sprawi, że będę sześć zer jednocześnie”. Pomysł posiadania snu nie jest tak popularny w Los Angeles.

Ja też muszę tu być pisarzem. Nie jest pisarzem do wynajęcia, ale prawdziwym pisarzem, który potrzebuje czasu, aby tworzyć i kultywować, a nie tylko wystawiać i dostarczać. To było nieocenione. Napisałem o programie Adult Swim, który ukaże się w przyszłym roku, i pracuję nad scenariuszem i programem telewizyjnym. Pracuję też nad opowiadaniami i esejami.

To szczere piękno jest szczere, ponieważ wymaga wrażliwości i odwagi.

W Nowym Jorku chodzi o plan. Na pewno znów będę mieszkał w domu. Nigdy nie planowałem żyć w Nowym Jorku jako dorosły. Jako nastolatek zawsze planowałem spędzić rok w Europie, ale teraz się nie martwię. Cała moja rodzina mieszka w Nowym Jorku i prawdopodobnie zawsze będzie. Mogę wrócić, kiedy chcę.

AB: Gratulacje, boo! Tyle rzeczy, z którymi cię identyfikuję, jest związanych z miejscem - Haiti, Nowy Jork. Jak radzisz sobie z miejscem jako tożsamością kontra miejsce jako coś, co aktywnie utrzymuje cię przy życiu lub zabija?

JM: Myślę, że w końcu dowiedziałem się, że moja tożsamość była wszystkim, co ceniłem, a nie moja obecność w miejscu. Nowy Jork oszukuje cię, gdy jesteś tubylcem, ponieważ jest tak dla ciebie. To jest jak lateks. W samym kapturze masz wszystko, czego możesz potrzebować. I tak twoja tożsamość skupia się na dosłownym umieszczeniu. Pamiętam, kiedy przeprowadziłem się do Bed-Stuy - a nawet kiedy przeprowadziłem się do Boerum Hill - czułem się, jakby moja tożsamość jako nowojorczyka się zmieniła. Miasto jest tak podzielone i klasyczne, nawet przy wszystkich jego wyznaniach.

Miejsce to tylko inkubator tożsamości, a nie podstawa. Jako dzieci diaspory często łączymy się z domami naszych rodziców poprzez ich wspomnienia i sposób, w jaki je tworzą, na długo przed tym, zanim wkroczymy pieszo w ojczyznę. Pamiętam Haiti, jak nauczyła mnie mama lub ciocie. To moja tożsamość.

AB: Dzieci z diaspory często romantyzują to umieszczone bezludność, to egzystencjalne czyściec. Czy znajdujesz w tym piękno, czy nudzi Cię to teraz?

JM: Teraz odnajduję w nim piękno, ponieważ zostało we mnie osadzone. Nie mam nic do udowodnienia jako nowojorczyk. Lubić, kto nigdy nie będzie bardziej Nowy Jork niż ja? Powiem, że kiedy wyjechałem z Nowego Jorku, a wszyscy ci ludzie mówili, że nigdy nie mogę, powiedziałem: „Moja mama sama przeprowadziła się do tego szalonego miejsca i nie znała języka. Jako dziecko nie zasługuje na tchórza ”.

AB: Jakie są twoje balsamy życiowe? Rzeczy, przez które przechodzisz, dosłownie czy inaczej?

JM: Horoskopy Chani. Teraz naprawdę interesuję się duchowością i astrologią. Uważam, że moja historia rzymskokatolicka prowadzi mnie do ciągłego poszukiwania sił zewnętrznych i energii, ale nie interesuje mnie już udawanie, że rzeczy wyższe od nas byłyby na tyle głupie, by przybrać ludzką postać. Wszechświat nigdy nie potrzebował ludzkiej formy do stworzenia.

Interesuje mnie duchowość, która nie jest uwikłana w postrzeganie ludzi jako twórców, ale raczej jako graczy w grze. To i siedzenie na zewnątrz i picie. Mam bardzo miłość i nienawiść do picia, ponieważ zawsze widziałem to jako coś do zrobienia, gdy chcesz uwolnić się od swoich ograniczeń związanych z relaksacją.

Pamiętam, że w 2013 roku pojechałem ze swoim partnerem na Hawaje i opalaliśmy się na plaży, a potem chodziliśmy do domu na górę, aby oglądać zachód słońca. Tak zawsze chciałbym się czuć, kiedy jestem pijany: jakbym cały czas na świecie pozwalał odejść od bycia poważnym. Nie uspokajać bólu ani nie kryć się przed rzeczami.

I uwielbiam tańczyć i gotować. Są dwie rzeczy, których tak naprawdę nie można zrobić, robiąc cokolwiek innego. Zawsze będą wymagać Twojej pełnej uwagi. Wróciłem również do rutyny urody, ponieważ zmuszają cię do siedzenia i zamykania się w domu.

AB: Do jakich procedur wracasz?

JM: Co 10 dni robię domowe zabiegi na twarz. Robię glinianą maskę i parę, następnie złuszczam, nawilżam i tonizuję. Mam 17 masek z wtyczki w Koreatown. Potem oblewam się nocnymi olejkami.

AB: Skąd czerpiesz rekomendacje dotyczące urody? Jak zmieniło się twoje rozumienie piękna z wiekiem?

JM: Szczerze mówiąc, Arabelle i Ashley Weatherford z The Cut. Ufam tylko ekspertom, ludziom, którzy biorą to na poważnie i studiują jak naukę. Poza tym moi niesamowici przyjaciele cały czas przesyłają mi wiadomości, zwłaszcza gdy słyszą, że mam trudności.

Myślę, że mój pomysł na piękno rozwinął się. Tyle życia przed trzydziestką było kategoryzowane, a następnie pozostało prawdziwe w tych kategoriach. Zawsze bardzo zależało mi na tym, jak chciałem wyglądać. Naprawdę nie mam miejsca, by prosić o wiele opinii, ale możliwość zmiany priorytetów tego, co będzie się zmieniać, a to, co jest dość mocno osadzone w kamieniu, jest dla mnie tak ulgowe, bardziej ekspresyjne i kreatywne. Zaakceptowałem również to, że będę wyglądać na 16 do 42, i to świetnie.

AB: Kiedy czujesz się najpiękniejsza? Kiedy czujesz się najlepiej w swojej skórze?

JM: Najpiękniejszy jest prawdopodobnie, gdy jest 90 [stopni na zewnątrz] i mam lekki połysk i jestem na zewnątrz w czymś czystym. Na słońcu czuję się czystsza i piękniejsza niż gdziekolwiek indziej. Mogę nosić makijaż i czuję się równie piękna bez. Właśnie dlatego przeprowadziłem się do Kalifornii - myślę, że czarna skóra została stworzona dla słońca.

Pozwalam tylko ludziom, z którymi zadzieram, nazywać mnie Judnick. Ludzie, którzy wymawiają to poprawnie i robią to, ponieważ kochają to imię. Uważają to za piękne. To jedyni ludzie, którzy powinni powiedzieć moje prawdziwe imię. Minęło dużo czasu, zanim zdałem sobie sprawę, że nie nienawidzę swojego imienia - po prostu nienawidziłem go źle.

AB: Coś, co kocham i podziwiam w tobie, to twoje poświęcenie dla mówienia prawdy i poszukiwania prawdy. Jest to jednak coś, co może być tak wyczerpujące. Jak przez to wszystko znaleźć piękno?

JM: To szczere piękno jest szczere, ponieważ wymaga wrażliwości i odwagi. Czasem jeden, a czasem drugi. Ludzie zawsze uwielbiają mówić, że są uczciwi, podając powody, dla których kłamią. To jest jak piękno. Ludzie lubią mówić ci, co jest tak właściwie zdrowi lub co sprawia, że ​​czują się wspaniale, i natychmiast prześledź 100 wymówek, dlaczego nie potrafią tego powiedzieć.

Myślę, że dla mnie, pochodzącego z obelżywego pochodzenia, widzę, że wykorzystywanie opiera się na kłamstwach. Dosłownie rośnie i opiera się na kłamstwach. Jedynym sposobem, w jaki widziałem moją nieszczęście - czy to w domu, czy w rasistowskim nękaniu w szkole - było szczerze mówiąc. A sposób, w jaki ludzie mnie kochają za tę uczciwość, jest jedyną rzeczą, która sprawia, że ​​czuję się piękna. To znaczy, że jestem prawdziwy. Istnieję.

AB: Nikki, ja [bleep] Kocham Cię.

JM: Też cię kocham, bb. Ale ty to wiedziałeś.

AB: OK, ostatnie pytanie i trochę przypadkowe: Jak wybrać, kto nazywa cię Nikki, a kto nazywa Cię Judnick? Czy to świadoma decyzja?

JM: Dwie podstawowe rzeczy: moja mama ma na imię Nicole, a mój ojciec ma na imię Jules. Na Haiti nazywa się Jude; pseudonim mojej matki to Nikki. Moje imię jest połączeniem ich imion. Kiedy byłem mały, jedynymi ludźmi, którzy nazywali mnie Nikki, była moja babcia i ciocia. Nazywali mnie Ti Nikki, [Kreyol] dla Lil Nikki.

My tutaj robimy co w naszej mocy. To wszystko, co czarne kobiety mogą zrobić, i to najtrudniejsza rzecz, jaką mogliśmy zrobić. To chyba jedyna nagroda za bycie prawdziwym.

Kiedy dotarłem do szkoły, dzieci nie mogły wymówić mojego imienia, ponieważ Ju- to dźwięk Z, a -nique akcent jest zbyt ciężki dla amerykańskiego języka. Mam dość dzieci [źle wymawiających moje imię], więc zmieniłem je, aby pasowały do ​​mojego najlepszego przyjaciela w trzeciej klasie. Oczywiście stało się to łatwiejsze niż słyszenie ludzi rzeźących moje imię. Wszyscy nazywali mnie Nikki, a wtedy wszyscy, którzy nie byli niegrzeczni, nazywali mnie Judnick.

Ale potem moja rodzina spotkała się z przyjaciółmi i zaczęła nazywać mnie Nikki, co przypomniało mi, jak mam to przezwisko z miejsca miłości, a nie tylko ze wstydu ludzi, co sprawia, że ​​czuję się dziwnie. Więc teraz moja rodzina nazywa mnie Nikki, Judnick lub cokolwiek chcą, ale pozwalam tylko ludziom, z którymi zadzieram, nazywać mnie Judnick. Ludzie, którzy wymawiają to poprawnie i robią to, ponieważ kochają to imię. Uważają to za piękne. To jedyni ludzie, którzy powinni powiedzieć moje prawdziwe imię. Minęło dużo czasu, zanim zdałem sobie sprawę, że nie nienawidzę swojego imienia - po prostu nienawidziłem go źle.

AB: Cieszę się, że wybrałeś to, co było dla Ciebie odpowiednie. Cieszę się, że ciągle wybierasz siebie.

JM: My tutaj robimy co w naszej mocy. To wszystko, co czarne kobiety mogą zrobić, i to najtrudniejsza rzecz, jaką mogliśmy zrobić. To chyba jedyna nagroda za bycie prawdziwym.

Balsamy życiowe Judnicka

• Pikliz: haitańska przyprawa zrobiona z rozdrobnionej kapusty marynowanej w occie i papryczkach scotch. Coś w pikantnych, gorących rzeczach naprawdę mnie pociesza, ponieważ sprawia, że ​​czuję mój język. Nawet zapach mnie pociesza.
• Olejek do ciała: Nawilżanie zajmuje tyle samo czasu, co większość ludzi na makijaż. W olejku jest coś, co przypomina ci odczuwanie mięśni twojego ciała. To codzienna kontrola bólu, bólu, a czasami po prostu pięknie jest się dotykać. Uspokój się. Poczuj swoją skórę. [Ulubionym produktem Nikki jest Olejek Migdałowy Delikatna Skóra L’Occitane.]
• Wspólne jedzenie: ilekroć czuję się szalony, zawsze chcę zjeść duży obiad, który gotuję dla przyjaciół. To niesamowity sposób uziemienia i przypomnienia sobie, że twoja społeczność daje i bierze. Jeśli potrzebujesz ich miłości, możesz o nią poprosić. A jeśli chcesz dzielić się miłością, chętnie ją przyjmują. [Ulubioną rzeczą Nikki do gotowania jest przepis Iny Garten na pieczonego kurczaka w połączeniu z recepturą lasagny jej mamy].

Jak myśli Judnicka? Śledź jej podróż na Twitterze i Instagramie.

Amani Bin Shikhan jest pisarzką i badaczką kultury, skupiającą się na muzyce, ruchu, tradycji i pamięci - szczególnie wtedy, gdy się pokrywają. Śledź ją na Twitterze. Zdjęcie Asmaà Bana.