Jak błędna plotka (prawie) mnie złamała

Zawartość

• Po raz pierwszy pocałowałem się tuż przed rozpoczęciem ósmej klasy. Pocałunek doprowadził do sesji seksu, która następnie przekształciła się w okrutną plotkę, że dostałem pięści - tak, dobrze to przeczytałeś, pięścią - w wieku 13 lat.
• Co się stało
• Śmiejąc się z bólu
• Trwałe wrażenie
• Odbieram moją moc
• Jak możemy rozwiązać większy problem
• Ruszamy dalej i wprowadzamy pokój

Uwzględniamy produkty, które naszym zdaniem są przydatne dla naszych czytelników. Jeśli kupujesz za pośrednictwem linków na tej stronie, możemy zarobić niewielką prowizję. Oto nasz proces.

Po raz pierwszy pocałowałem się tuż przed rozpoczęciem ósmej klasy. Pocałunek doprowadził do sesji seksu, która następnie przekształciła się w okrutną plotkę, że dostałem pięści - tak, dobrze to przeczytałeś, pięścią - w wieku 13 lat.

Niedawno oglądałem „13 powodów, dlaczego” Netflixa i chociaż cieszę się, że serial wywołał ważną i kontrowersyjną rozmowę na temat samobójstw nastolatków, jestem rozczarowany, że nie był on katalizatorem szerszej rozmowy o odwiecznym podwójny standard: chłopcy mogą robić wszystko, aby szukać przyjemności seksualnej, podczas gdy dziewczyny nie.

To nie tylko nadużywany trop w literaturze i telewizji dla młodych dorosłych, to odzwierciedlenie obecnego społeczeństwa. W ósmej klasie moja szkoła „Hannah Baker-ed” mnie też.

Czasami jako dorośli zapominamy, że plotka może się rozwinąć. A w małym miasteczku plotka, jak bycie pięścią, nie znika. Od wieków uderzenie pięścią w powietrze oznaczało coś zupełnie innego niż zwycięstwo. Znosiłem niekończące się męki zarówno ze strony chłopców, jak i dziewcząt, ponieważ nazywano mnie „łatwą laską”.

Co się stało

Tego lata zaprosił mnie chłopak, którego lubiłem i uczyłem matematyki. Oglądaliśmy telewizję, pocałował mnie i zgodziliśmy się iść dalej. To, co wydarzyło się później, wiele osób ma o tym opinie, ale liczy się tylko to, że wszystko było zgodne.

Kilka tygodni później, gdy pierwszego dnia szkoły zbliżyłem się do tłumu czekającego pod drzwiami, coś się stało. Dosłownie. Kilku facetów trzymało w powietrzu palce lub ołówki i śpiewało „Pop Goes the Weasel”, z wyjątkiem tego, że wstawili moje imię i zamienili „łasica” na „wiśnia”. Pod koniec dnia wielu facetów czuło się dobrze, wpychając mnie w obrzydliwe szczegóły lub chwytając mnie za tyłek.

Z biegiem lat plotka nieco się zmieniła, obejmując schadzkę z kozą - taka jest kreatywność i okrucieństwo wiejskiej Ameryki i nastolatków.

Nadal nie wiem, kto rozpowszechnił drugą plotkę. Chłopiec, którego to dotyczy, wyprowadził się, zanim zaczęły się plotki. Z perspektywy czasu jeden z przyjaciół, którym powiedziałem, zareagował z obrzydzeniem, ale jakie to ma znaczenie? Każdy chciał uwierzyć w soczystą historię o grzecznej dziewczynce, która stała się „zła”, nawet jeśli to nieprawda.

Śmiejąc się z bólu

Mam teraz 38 lat i mogę śmiać się z absurdu całej historii. W pewnym sensie ja też się wtedy śmiałem, ale mój śmiech miał zupełnie inny powód. Byłem zdecydowany nie pozwolić, by fałsz mnie zawiódł.

Zaśmiałam się, żeby odpędzić wstyd, który wszyscy chcieli, żebym poczuł. Śmiałem się też z tego, ponieważ było to uprzejme i tak właśnie uczymy dziewczynki zachowania, zwłaszcza na Środkowym Zachodzie. Poza tym śmiech z absurdalności opowieści pomógł mi częściowo poradzić sobie. Mogłem wyobrazić sobie swoją przyszłość z dala od absurdalnej sytuacji i ciężko pracowałem, aby doprowadzić to do skutku. Pocieszałem się pisaniem i marzeniami o byciu dziennikarzem.

Trwałe wrażenie

Pomimo moich mechanizmów radzenia sobie i miłości do szkoły, nie mogę powiedzieć, że ta plotka mnie nie ukształtowała. Nadal brałem udział w różnych zajęciach, na przykład zostając redaktorem gazety w szkole średniej, ale wycofałem się z pewnych grup przyjaciół i popadłem w niezdrowy, izolujący związek, z którego wyrwanie się zajęło mi lata.

Patrząc wstecz, wiem, że byłem zmęczony zmaganiem się z własnym obrazem i postrzeganiem mnie przez innych. Jeśli mieliby mnie widzieć jako upadłego, to miałbym się umówić z kimś, kto nie był dla mnie absolutnie dobry. Bez pełnego zrozumienia dlaczego, myślę, że próbowałem udowodnić, że słowa mnie nie zraniły.

Odbieram moją moc

Mogę zagwarantować, że nie byłem pięścią, ale posunąłem się do tego, co program Netflix przedstawia jako „trzecią bazę”. To nie uczyniło mnie złą dziewczyną - tak jak nigdy nie uczyniło go złym chłopcem. Część mnie zawsze znała tę prawdę, ale zaakceptowanie jej było procesem uczenia się.

Zrozumienie tego wpłynęło na to, jak traktowałem koleżanki, kiedy rozmawiały ze mną o seksie. Podziękowali mi za to, że nie oceniam ich historii, ponieważ zrozumiałam, co chcieli wiedzieć: nie stajemy się źli na podstawie seksualnych wyborów, których dokonujemy.

Nie byłam złą dziewczyną z powodu wyborów, których dokonałam tamtego lata, i nie jestem zła z powodu jakichkolwiek seksualnych wyborów, których dokonałam w przyszłości. Kiedy w końcu to zrozumiałem, byłem w stanie przejąć kontrolę nad własnym poczuciem siebie i odzyskać władzę, jaką nade mną miała ta plotka.

Pożądanie i przyjemność nie mają nic wspólnego z byciem złym. Dziewczyny też mają prawo nie przepraszać za seks. Kiedy podrosłam, zszokowała mnie wszechobecność tej złej i dobrej mentalności otaczającej kobiety. Żyje wszędzie, w tym w mediach i miejscach pracy, gdzie dorośli każdej płci nie są odporni na plotki i plotki. Znęcanie się nie występuje tylko w młodości, a leżące u podstaw problemy ze zdrowiem psychicznym mogą stać się spiralą spadkową w każdym wieku. To mit, że dorośli mają lepsze umiejętności radzenia sobie niż nastolatki.

Jak możemy rozwiązać większy problem

Musimy rozmawiać - w mediach iw domu - o równości i szacunku dla otaczającego nas seksu. Musimy mieć to z dziećmi wszystkich płci, wcześnie i często. Odrzuć swoje zasady dotyczące tego, co uważasz za normalne lub odpowiednie, ponieważ te idee wpływają na mentalność dobra kontra zła, a nawet mogą przyczynić się do powstania kultury gwałtu. Jednym z najlepszych dostępnych obecnie zasobów jest książka Peggy Orenstein „Girls & Sex: Navigating the Complicated Landscape”.

Porozmawiaj o dokuczaniu i o tym, że nigdy nie wypada plotkować, rozpowszechniać plotek ani nękać kogoś innego. Jeśli jesteś nękany, porozmawiaj z kimś, komu ufasz - z rodzicem, nauczycielem, doradcą lub jakąkolwiek zaufaną osobą dorosłą, którą możesz znaleźć - a jeśli ta osoba cię zawiedzie, znajdź inną. Nie ma powodu, by stawiać czoła dokuczaniu z powodu seksu, tożsamości, osobistych zainteresowań czy czegokolwiek innego. Miałem szczęście, że kilku nauczycieli interweniowało, aby upewnić się, że wszystko ze mną w porządku i mam nadzieję, że Ty też znajdziesz kogoś.

Ruszamy dalej i wprowadzamy pokój

Pamiętaj o tym: znasz swoją prawdę. Udostępnij to. Opierając się na samych założeniach programu, „13 powodów” ignoruje fakt, że samobójstwo nie daje Ci głosu. Pomimo nagrań, po śmierci Hannah straciła kontrolę nad swoją historią.

Ponieważ plotka może nigdy nie umrzeć.

Długo po tym, jak wyprowadziłem się i zostałem dziennikarzem, wróciłem do rodzinnego miasta, aby odwiedzić rodzinę. Zdarzyło mi się zatrzymać na stacji benzynowej, gdzie były kolega z klasy, którego prawie nie pamiętałem, pracował jako kasjer. Zapłaciłem za zakup, ale kiedy wyszedłem przez drzwi, uniósł pięść w górę i powiedział: „Hej, Jenny, czy mogę odzyskać zegarek?”

Chciałbym ci powiedzieć, że miałem złośliwą uwagę, taką jak: „Będziesz musiał znaleźć sposób na kupienie innej za skromną pensję ze stacji benzynowej”. Ale nie był wart mojego głosu. W odpowiedzi uniosłem pięść do góry z palcem w górę, wróciłem do samochodu i wyjechałem z miasta.

W tym mieście zawsze mogę być „dziewczyną, która została napadnięta”. Ta plotka jest teraz częścią mojej tożsamości. Ale przyjmuję to nie jako źródło dumy z tak absurdalnego działania, ale raczej jako fakt, że wyszedłem poza tę nonsensowną sytuację. Urosłem i cofnąłem swoją historię, ponieważ plotka jest taka: plotka. I nie musisz dawać mu żadnej części siebie.