„Wellness” to Kod na dietę, i już go nie zakochuję

Zawartość

• Kłopot w tym, że tak ciężko pracowałem, żeby nie nienawidzić mojego tłuszczu - i nie winić go ani siebie samego za cukrzycę
• Firmy dietetyczne szukają sposobu, w jaki utrata masy ciała stała się ściśle związana z niepowodzeniem i próbują obejść to, zmieniając swój język
• Od prawie 15 lat żyję z cukrzycą typu 2, a rażące przesłanie medycyny i mediów zawsze brzmiało: „UTRATA WAGĘ”.
• Najwyraźniej program miał zmienić mój wygląd. Nie poprosili o zrobienie zdjęcia „przed” moim monitorem glukozy
• Ale podobnie jak w przypadku wszystkich wcześniejszych prób dietetycznych, wkrótce poczułam się źle z powodu siebie i szukałam sposobów na wyjaśnienie, jak mi się nie udało
• Jedyną konsekwencją jest to, że opuściłem każde spotkanie, czując się źle ze względu na siebie, wiedząc, że żaden program nigdy nie „zadziała”, chyba że zaangażuję się w głód, obsesję, nieszczęście i perfekcję.

Zdrowie i dobre samopoczucie dotykają każdego z nas inaczej. To historia jednej osoby.

Zakochałem się w tym ponownie.

„Jesteś tu po Wellness Klinika?" zapytała recepcjonistka. Arkusz rejestracyjny w schowku zawiera klinikę odchudzania. Wszedłem z podniesioną strażą.

Jadąc windą z gabinetu endokrynologa do kliniki „wellness”, studiowałem plakat promocyjny. Różnorodne i miłe twarze uśmiechnęły się zza pleksiglasu.

Oni powiedzieli: Moje ciało nie jest jak u kogokolwiek innego ... Dlaczego moja dieta powinna być?

To była uwodzicielska koncepcja diety na całe życie. Wszedłem tam, pogrążony w strachu, że nigdy nie będę miał ciała, które „powinienem” mieć, takiego, które prawidłowo przetwarzałoby żywność i produkowało „odpowiednią” ilość hormonów.

W materiałach marketingowych kliniki użyto właściwych terminów, aby przekonać mnie, że ten program jest czymś innym - dostosowanym, opartym na dowodach, zarządzanym przez lekarza „programem odchudzania”.

Tłuszcz jest tym, co wszyscy możemy zgodzić się nienawidzić, prawda? Nie nasze ciała, nie ich słabości, tylko komórki tłuszczowe. Zwłaszcza jeśli wszyscy możemy po prostu zgodzić się, że te wrogie komórki tłuszczowe są winne cukrzycy typu 2.

Kłopot w tym, że tak ciężko pracowałem, żeby nie nienawidzić mojego tłuszczu - i nie winić go ani siebie samego za cukrzycę

Odkryłem Zdrowie w każdym rozmiarze (HAES) - ruch w celu zakończenia piętna wagi opartego na zasadach, że rozmiar nie stanowi zastępstwa dla zdrowia, a ludzkie ciała są z natury różnorodne pod względem kształtu i wielkości - i zacząłem wierzyć w moją wartość jako osoby nie zależy od kształtu i wielkości mojego ciała.

Ale wątpliwości wywołane kulturą dietetyczną są tak trwałe.

W „Bad Feminist” Roxane Gay napisała: „Ludzie potrzebują wyjaśnienia, w jaki sposób dana osoba może stracić kontrolę nad swoim ciałem”. Sto razy wcześniej zrezygnowałem z diety, ale i tak muszę przyłapać się na wyjaśnianiu, w jaki sposób te komórki tłuszczowe wymknęły się spod mojej kontroli.

Spędziłem więc dwa miesiące w „programie leczenia cukrzycy”, w którym mój celem było zarządzanie cukrzycą, podczas gdy ich cel był głęboko ukryty za językiem dotyczącym zagrożeń dla zdrowia i dobrego samopoczucia.

Firmy dietetyczne szukają sposobu, w jaki utrata masy ciała stała się ściśle związana z niepowodzeniem i próbują obejść to, zmieniając swój język

Zeszłej jesieni Weight Watchers zmienił markę na WW i ogłosił, że zamierza skupić się bardziej na zdrowiu niż na wadze.

Zastanawiałem się, czy nadal będą ważeli członków na każdym spotkaniu, czy też znaleźli inny sposób na oszacowanie dobrego samopoczucia.

Mam duże doświadczenie z Weight Watchers… i South Beach, Atkins, Mayo Clinic, przeciwzapalne, Zone, DASH i dziesiątkami innych, które nie były wystarczająco popularne, aby być popularną marką.

Wiele z moich diet opierało się na zaleceniach lekarzy i książek mających na celu zapobieganie, leczenie lub leczenie cukrzycy typu 2.

Od prawie 15 lat żyję z cukrzycą typu 2, a rażące przesłanie medycyny i mediów zawsze brzmiało: „UTRATA WAGĘ”.

Nie zdziwiło mnie, że mój endokrynolog skierował mnie do nowej kliniki w celu uzyskania informacji na temat ich specjalnie opracowanych koktajli żywieniowych. Byłem jednak zaskoczony, że powiedziano mi, że nie chodzi o utratę wagi, ale o dobre samopoczucie.

Moje wizyty w klinice były pełne dysonansu poznawczego. Wszedłem w przestrzeń niezaprzeczalnego osądu ciała, podszedłem prosto do wagi, przygotowałem się do analizy składu ciała.

Unoszę się wtedy nad cienkim plastikowym krzesłem, a mój trener tłumaczy dane na „dobre”, „mogłoby być lepsze” i „co jadłeś?” Nie było dyskusji na temat cukru we krwi, chyba że go podniosłem.

Jeśli utrata masy ciała nie była celem, dlaczego mnie ważyli? Dlaczego prośba o zrobienie zdjęcia „przed”?

Najwyraźniej program miał zmienić mój wygląd. Nie poprosili o zrobienie zdjęcia „przed” moim monitorem glukozy

Zapytałem mojego trenera, jak ten program będzie działał długoterminowo, a ona powiedziała, że ​​w końcu mogę dodać trochę węglowodanów do mojej diety, ale „to styl życia”. (Uwaga! „Styl życia” jest jak „wellness” - eufemizm diety.)

Zasadniczo wszystkie diety są krótkoterminowe, chyba że planujesz stosować dietę przez całe życie.

Czy mógłbym to zrobić przez kilka miesięcy, czuć się świetnie i nie chcieć już batonów? Czy moją cukrzycę można wyleczyć, abym mógł dłużej żyć i czuć się lepiej?

Może kiedy masz cukrzycę, „dieta” jest długoterminowy. W drodze do domu zjadłem batonik, ponieważ wiedziałem, że następnego dnia nie będą dostępne.

Tak wyglądał mój nowy „styl życia”: shake z owocami na śniadanie; shake, jeden kawałek chleba z masłem, trzy jajka i kubek warzyw na lunch; 3 uncje mięsa, szklanka warzyw i 1/2 szklanki makaronu na obiad.

Tak, to dieta.

Powiedziałem sobie „to działa”, ponieważ widziałem umiarkowaną poprawę kontroli poziomu cukru we krwi. Powiedziałem sobie „to jest nie pracujący ”, ponieważ zmiany w masie i składzie mojego ciała były albo bardzo subtelne, albo sprzeczne z jednej wizyty na drugą.

Ale podobnie jak w przypadku wszystkich wcześniejszych prób dietetycznych, wkrótce poczułam się źle z powodu siebie i szukałam sposobów na wyjaśnienie, jak mi się nie udało

Opuściłem drugą wizytę, czując się źle z samego siebie, ponieważ zyskałem 2 funty - ale było to 2 funty mięśni, więc podobno zwycięstwo metaboliczne.

Opuściłem czwartą wizytę, czując się źle ze względu na siebie, ponieważ chociaż straciłem 4 funty, było to 4 funty mięśni, a nie tłuszczu. Dlaczego nie mogłem po prostu kontrolować, które rodzaje komórek w moim ciele rosły lub znikały?

Jedyną konsekwencją jest to, że opuściłem każde spotkanie, czując się źle ze względu na siebie, wiedząc, że żaden program nigdy nie „zadziała”, chyba że zaangażuję się w głód, obsesję, nieszczęście i perfekcję.

I żaden trener nigdy nie powiedziałby mi: „Nie mogę wziąć twoich pieniędzy, ponieważ to nie zadziała dla ciebie”.

Uczestnicząc, zgodziłem się na wyjaśnienia lekarzy, trenerów dietetycznych i siebie: nie udało mi się zrzucić masy ciała, ponieważ nie starałem się wystarczająco mocno.

Po dwóch miesiącach programu zrzuciłem kilka kilogramów, zauważyłem umiarkowaną poprawę poziomu cukru we krwi, ale całkowicie wypaliła mnie mgła negatywności wokół mnie.

Wyszedłem z kliniki, wiedząc, że to ostatni raz, kiedy opuszczam tam, czując się źle z powodu siebie. Widziałem to samo przed / po plakacie w windzie i poczułem triumf - bo nie wyraziłem zgody na dodanie mojej twarzy do propagandy.

Anna Lee Beyer pisze o zdrowiu psychicznym, rodzicielstwie i książkach dla Huffington Post, Romper, Lifehacker, Glamour i innych. Odwiedź ją na Facebooku i Twitterze.